to 
JAMES WHITE LIBRARY 
from 
ELLEN G. WHITE ESTATE 
Foreign Language Editions 
Ellen G. White Books 
· 
THOUGHTS FROM THE MOUNT OF BLESSI G 
T1tle .................................................................................................................... . 
Language ....... P.Y.J;:.çJ~ ................................... : ........................................... . 
fublisher ~~.E.~~.!..!.~~-~ .... ~~.! .. ~.~È:.~.~~---~~-~-~-~ ....... . 
Edition .......................................... Number ............................................ . 
Price: American ............................................. Home .................... . 
Date Received ...... ~P.!".~l ... J .. ?.:., ..... l9..Q.6 ................................... .. 
File Library 
The Ellen G. White Estate 
GEDACHTEN VAN DE BERG DER ZALIGSPREKINGEN 
GEDACHTEN 
van de 
BERG DER ZALIGSPREKINGEN 
DOOR 
Ellen G. WHITE 
BOEKENHUIS "VERIT AS" 
VAN WEEDE VAN DIJKVELDSTRAAT 77 
DEN HAAG 
VOORWOORD 
De bergrede is de zegenwens van de Hemel voor de aarde, -
een 
stem die komt van de troon van God. Zij werd aan de mensen ge-
geven om voor hen te zijn een richtlijn voor hun plicht, het licht 
des hemels, hun hoop en vertroosting in moedeloosheid, hun vreug-
de en troost in alle wisselvalligheden en paden des levens. Hier 
spreekt de Vorst der predikers, de Meester-leraar, de woorden uit 
die de V ader Hem had. gegeven om te spreken. 
De zaligsprekingen zijn de groet van Jezus, niet alleen gericht tot 
hen die geloven, maar tot het gehele menselijk geslacht. Hij schijnt 
een ogenblik vergeten te hebben, dat Hij in de wereld is, en niet 
in de hemel; en Hij maakt gebruik van de vertrouwde begroeting 
van de wereld des lichts. Zegeningen vloeien over Zijn lippen zoals 
een lang verzegelde stroom van rijk leven zich uitstort. 
Christus laat ons niet in twijfel omtrent de karaktertrekken die Hij 
steeds zal herkennen en zegenen. Van de gunstelingen van de we-
reld wendt Hij Zich af tot hen die door deze gunstelingen ver-
stoten worden, en Hij spreekt allen zalig die Zijn licht en leven 
aannemen. Voor de armen van geest, de zachtmoedigen, de nederi-
gen, de bedroefden, de verachten en de vervolgden opent Hij Zijn 
armen als een toevlucht, met de woorden: "Kom tot Mij, en Ik 
zal u rust geven." 
Christus kan de ellende van de wereld aanzien zonder ook maar 
een schaduw van smart te gevoelen dat Hij de mens geschapen 
heeft. In het menselijk hart ziet Hij meer dan zonde, meer dan ellen-
de. In Zijn oneindige wijsheid en liefde ziet Hij de mogelijkheden 
van de mens, de hoogte die hij kan bereiken. Hij weet, dat zelfs 
ondanks het feit dat menselijke wezens hun genadegaven hebben 
misbruikt en hun waardigheid die zij van God hebben ontvangen, 
s. 
hebben te niet gedaan, nochtans de Schepper verheerlijkt zal wor-
den door hun verlossing. 
Door alle tijden heen zullen de woorden van Christus, die werden 
gesproken op de berg der zaligsprekingen, hun kracht behouden. 
Iedere zin is een edelgesteente uit de schatkamer der waarheid. 
De beginselen die verkondigd worden in deze rede zijn bestemd 
voor alle eeuwen, en voor alle groepen van mensen. Met goddelijke 
kracht bracht Christus Zijn geloof en hoop tot uitdrukking, toen 
Hij achtereenvolgens de verschillende groepen aanduidde die zalig 
gesproken worden omdat zij een rechtvaardig karakter hebben ge-
vormd. Door het leven van de Levengever te leven, kan ieder, door 
het geloof in Hem, de hoogte bereiken die Hij door Zijn woorden stel-
de. 
De Uitgevers 
6 
OP DE BERG 
Meer dan veertien eeuwen voordat Jezus in Bethlehem geboren 
werd, kwamen de kinderen Israëls bijeen in het mooie dal van Si-
chem, en van de bergen aan beide zijden van het dal hoorde men de 
stemmen van de priesters, die zegeningen en vervloekingen uit-
spraken, -
"zegen, wanneer gij luistert naar de geboden van de Here, 
uw God, ... maar vloek, indien gij ... niet luistert." Deut. I I : 27, · 
28. En zo werd de berg waar de zegenende woorden werden uit-
gesproken, bekend als de berg der zegening. Maar niet op Gerizim 
werden de . woorden gesproken, die als een zegenwens gekomen 
zijn tot de zondige, lijdende wereld. Israël faalde het hoge ideaal te 
bereiken, dat hem was voorgesteld. Iemand anders dan Jozua 
moest zijn volk leiden naar de ware rust des geloofs. Gerizim is 
niet langer bekend als de berg der zaligsprekingen, maar die 
niet bij name genoemde berg aan het meer van Genesareth, waar 
Jezus de woorden van zegen sprak tot Zijn discipelen en tot de 
memgte. 
Laat ons in gedachten teruggaan naar dat schouwspel, en, terwijl we 
met de discipelen op de helling van de berg zitten, doordringen tot 
de gedachten en gevoelens die hun harten vervulden. Wanneer we 
begrijpen wat de woorden van Jezus betekenden voor degenen die 
ze hoorden, kunnen we mogelijk in die woorden nieuw leven en 
nieuwe schoonheid ontdekken, en we kunn~n dan ook voor onszelf 
daaruit de diepere lessen putten. 
Toen de Heiland Zijn dienstwerk begon, was de idee, die het volk 
had aangaande de Messias en Zijn werk zodanig, dat hierdoor het 
volk volkomen ongeschikt was om Hem aan te nemen. De geest 
van ware vroomheid was verloren gegaan in overleveringen en ce-
remoniën, en de profetieën werden verklaard zoals trotse, wereldse 
7 
harten dat wensten. De Joden zagen uit naar Hem die komen zou, 
niet als naar een Verlosser van de zonde, maar als naar een groot 
vorst, die alle volken zou brengen onder de heerschappij van de 
Leeuw uit de stam Juda. Tevergeefs had Johannes de Doper, met 
· de hartendoorzoekende kracht van de oude profeten, hen opge-
roepen tot berouw. Tevergeefs ha~ hij, aan de Jordaan, gewezen op 
Jezus als het Lam Gods, dat de zonden der wereld wegneemt. God 
trachtte hun aandacht te vestigen op de profetie van Jesaja betref-
fende het lijden van de Heiland: maar zij wilden niet luisteren. 
Indien de leraars en leiders van Israël zich hadden overgegeven 
aan Zijn hervormende genade, dan zou Jezus hen tot Zijn vertegen-
woordigers onder de mensen gemaakt hebben. In Judea was eerst 
de komst van het koninkrijk verkondigd, en was de oproep tot 
berouw gedaan. Door het verdrijven uit de tempel van degenen die 
de tempel ontheiligden had Jezus aangekondigd dat Hij de Messias 
was, -
Degene Die de ziel zou reinigen van de bezoedeling der 
zonde, en Die Zijn volk zou maken tot een tempel de Here heilig. 
Maar de Joodse leiders wilden zich niet vernederen om de nederige 
Leraar van Nazareth aan te nemen. Bij Zijn tweede bezoek aan Je-
ruzalem werd Hij voor het Sanhedrin gedaagd, en alleen vrees voor 
het volk weerhield deze waardigheidsbekleders van een poging Zijn 
leven te nemen. Toen was het dat Hij Judea verliet en Zijn dienst-
werk in Galilea begon. 
Zijn werk hier was reeds enkele maanden gevorderd toen de berg-
rede werd uitgesproken. De boodschap die Hij had verkondigd in het 
gehele land: "Het koninkrijk der hemelen is nabij," had de aan-
dacht getrokken van alle klassen van mensen, en had de vlam van 
hun eerzuchtige verwachtingen nog verder aangewakkerd. De roem 
van de nieuwe Leraar verspreidde zich tot buiten de grenzen van 
Palestina, en niettegenstaande de houding van de priesters was de 
indruk wijd verspreid, dat dit de Bevrijder waarop zij hoopten 
zou kunnen zijn. Grote scharen volgden de schreden van Christus, 
en de geestdrift van het volk laaide hoog op. 
De tijd was gekomen dat de discipelen die het nauwst met Christus 
verbonden waren geweest, zich meer direct zouden aansluiten bij 
Zijn werk, opdat deze grote schare niet onverzorgd zou blijven, als 
8 
schapen zonder herder. Sommigen van deze discipelen hadden zich 
bij Hem aangesloten bij het begin van Zijn dienstwerk, en bijna 
alle twaalf waren met elkaar verbonden als leden van de familie van 
Jezus. Toch deelden ook zij, misleid door de leer van de rabbi's, 
de verwachting van het volk, dat er een aards koninkrijk zou ko-
men. Zij konden de daden van Jezus niet verstaan .. Zij waren reeds 
in verwarring geraakt en maakten zich zorgen, omdat Hij geen po-
gingen deed om Zijn taak te versterken door Zich te verzekeren 
van de steun van de priesters en rabbi's, dat Hij niets deed om Zijn 
gezag als een aards koning te bevestigen. Er zou nog een groot werk 
verricht moeten worden voor deze discipelen, alvorens zij bereid zou-
den zijn voor het heilige pand dan hun zou worden toevertrouwd 
wanneer Jezus zou opvaren naar de hemel. Toch hadden zij de lief-
de van Jezus beantwoord, en hoewel zij traag van hart waren om te 
geloven, zag Jezus in hen de mensen die Hij zou kunnen opleiden 
en oefenen voor Zijn groot werk. En nu zij lang genoeg bij Hem 
geweest waren om in zekere mate hun geloof in het goddelijk ka-
rakter van Zijn zending te bevestigen, en nu het volk ook bewij-
zen had ontvangen van Zijn macht waaraan zij niet konden twijfelen, 
was de weg bereid voor een belijden van de beginselen van Zijn 
koninkrijk, wat hen zou helpen om de ware aard daarvan te ver-
staan. Heel alleen op een berg in de omgeving van het meer van 
Galilea had Jezus de gehele nacht doorgebracht in gebed voor hen 
die uitgekozen waren. Bij de dageraad riep Hij hen tot Zich, en 
met woorden van gebed en onderricht legde Hij Zijn handen zege-
nend op hun hoofden, en zonderde hen zo af voor het evangelie-
werk. Daarna trok Hij met hen naar de oever van het meer, waar 
in de vroege morgen reeds een grote schare bijeen was. 
Behalve de gewone menigte uit de Galilese steden, was er een 
groot aantal mensen uit Judea, en uit Jeruzalem zelf; uit Perea 
en van de half-heidense bevolking van Decapolis; uit Idumea, ten 
zuiden van Judea, en uit Tyrus en Sidon, de Phoenicische steden 
aan de kust van de Middellandse Zee. ,,Daar zij hoorden, hoeveel 
Hij deed," kwamen zij "om Hem te horen en genezen te worden 
van hun ziekten ... omdat er kracht van Hem uitging, en Hij allen 
genas." Marc. 3 : 8; Luc. 6 : 17-19. 
9 
Daarna ging Jezus hen voor, de weg terug naar de berg, daar 
op het smalle strand zelfs niet genoeg ruimte was voor allen om 
te staan en zo Zijn stem te horen. Toen Hij een vlak gedeelte be-
reikte, dat een aangename plaats voor bijeenkomst b<X>à voor de grote 
schare, zette Hij zich neder op het gras, en Zijn discipelen en de 
menigte volgden Zijn voorbeeld. 
_ 
Met het gevoel dat er iets meer dan gewoonlijk te verwachten was, 
drongen de discipelen zich rondom hun Meester. Door de ge-
beurtenissen van die morgen waren zij ervan verzekerd, dat er een 
aankondiging gedaan zou worden betreffende het koninkrijk dat Hij, 
naar zij hoopten, weldra zou oprichten. Een gevoel van afwachting 
drong ook door tot de menigte, en hun aandachtige gezichten toon-
den hun intense belangstelling. 
Terwijl ze daar op de groene berghelling zaten en wachtten op 
de woorden van de goddelijke Leraar, werden hun harten vervuld 
met gedachten aan toekomstige heerlijkheid. Er waren Schriftgeleer-
den en Farizeeën die uitzagen naar de dag, waarop ze zouden heer-
sen over de gehate Romeinen, en de rijkdommen en pracht zouden 
bezitten van het grote wereldrijk. De arme boeren en vissers hoop-
ten de verzekering te horen, dat hun ellendige krotten, het karîge 
voedsel, het leven van zwoegen en hun vrees voor gebrek veranderd 
zouden worden in huizen des overvloeds en dagen van gemak. 
In plaats van het ene ruwe kleed, dat hen des daags bedekte en des 
nachts tot deken diende, hoopten zij dat Christus hun de rijke, kost-
bare gewaden van hun overwinnaars zou geven. 
Aller hart ontroerde door de trotse verwachting dat Israël weldra 
geëerd zou worden voor de volken als het door God verkorene, 
en dat Jeruzalem verheven zou worden tot hoofd van een alge-
meen koninkrijk. 
IO 
DE ZALIGSPREKINGEN 
"En Hij opende Zijn mond en leerde hen, zeggende: 
Zalig de armen van geest, want hunner is het 
koninkrijk· der hemelen." 
Als iets vreemds en nieuws klonken deze woorden in de oren van 
de verbaasde menigte. Een dergelijke leer is tegenstrijdig met alles 
wat zij geleerd hebben van priester of rabbi. Zij zien daarin niets 
om hun trots te vleien of hun eerzuchtige verwachtingen te voe-
den. Maar er is een kracht in deze nieuwe Leraar die hen als in een 
betovering houdt. De zoetheid van goddelijke liefde vloeit van Zijn 
tegenwoordigheid tot hen, als de geur van een bloem. Zijn woorden 
vallen "als de regen die nederdaalt op het grasland, als regenbuien 
die de aarde besproeien." Ps. 72 : 6. Allen voelen instinctief dat 
hier Iemand is die de geheimen van de ziel leest, doch ze benadert 
met teder mededogen. Hun harten openen zich voor·Hem, en terwijl 
zij luisteren openbaart de Heilige Geest hun iets van de betekenis 
van die les die het mensdom van alle eeuwen zo nodig moet leren. 
In de dagen van Christus hadden de godsdienstige leiders van het 
volk de idee, dat zij rijk waren aan geestelijke schatten: Het gebed 
van de Farizeeër: "0 God, ik dank U, dat ik niet z6 ben als de andere 
mensen," bracht het gevoel van zijn klasse tot uitdrukking, en, in hoge 
mate, ook het gevoel van het gehele volk. Maar in de schare die 
Jezus omringde bevonden zich enkele mensen die hun geestelijke 
armoede beseften. Toen bij de wonderbare visvangst de goddelijke 
kracht van Christus werd geopenbaard, viel Petrus aan de voeten 
van de Heiland, terwijl hij uitriep: "Ga uit van mij, want ik ben 
een zondig mens, Here," Luc. 5 : 8; zo bevonden zich onder de me-
nigte die op de berg bijeen was gekomen, zielen die in de tegen-
II 
woordigheid van Zijn reinheid gevoelden, dat zij waren "ellendig 
en jammerlijk en arm en blind en naakt," Openb. 3 : I 7; en zij 
verlangden naar de "zaligmakende genade God." Titus 2 : Ir. In 
deze zielen deden de woorden waarmee Christus Zijn toespraak 
begon, hoop ontstaan; zij zagën dat hun leven onder de zegen van 
God stond. 
Jezus had de beker des zegens aangeboden aan hen die zeiden: 
"Ik ben rijk en heb mij verrijkt en heb aan niets gebrek", Openb. 
3 : I7, en zij hadden zich honend afgewend van de heerlijke gave. 
Hij, die gevoelt dat hij gezond is, die denkt dat hij redelijk goed is, 
en die tevreden is over zijn toestand, wil geen deel hebben 
aan de genade en gerechtigheid van Christus. Trots gevoelt geen 
behoefte, en sluit zo het hart voor Christus en voor de oneindige 
zegeningen die Hij door Zijn komst bracht. Er is geen ruimte 
voor Jezus in het hart van zulk een mens. Zij, die rijk en eerzaam 
zijn in hun eigen ogen, vragen en ontvangen de zegen Gods niet 
in het geloof. Zij gevoelen zich voldaan, daarom gaan zij ledig heen. 
Zij die weten dat zij zich onmogelijk zelf kunnen redden, of uit 
zichz~lf een rechtvaardige daad kunnen doen, zijn degenen die de 
hulp waarderen die Christus kan schenken. Het zijn de armen van 
geest, die Hij zalig spreekt. 
Hij die door Christus vergeven wordt, wordt door Hem eerst tot 
berouw gebracht, en het is de taak van de Heilige Geest om te 
overtuigen van zonden. Zij wier harten zijn bewogen door de 
Geest van God, zien dat er niets goeds in hen zelf is. Zij zien dat 
alles wat zij gedaan hebben is verbonden met henzelf en met de 
zonde. Evenals de arme tollenaar staan zij van verre, en durven 
zelfs hun ogen niet op te heffen naar de hemel, terwijl ze uit-
roepen: "0 God, wees mij, zondaar, genadig." Luc. I8 :IJ. En zij 
worden gezegend. Er is vergiffenis voor de berouwvolle zondaar; 
want Christus is "het Lam Gods, dat de zonden der wereld weg-
neemt.'' Gods belofte luidt: "Al waren uw zonden als scharlaken, 
zij zullen wit worden als sneeuw; als waren zij rood als karmozijn, 
zij zullen worden als witte wol." "Een nieuw hart zal Ik u 
geven ... Mijn Geest zal Ik in uw binnenste geven." Jes. I : I 8; Ez. 
36: 26, 27. 
12 
Van de armen van geest zegt Jezus: "Hunner is het Koninkrijk 
der hemelen." Dit koninkrijk is niet, zoals de toehoorders van 
Jezus hoopten, een tijdelijk en aards koninkrijk. Christus stelde 
voor de mens het geestelijk koninkrijk van Zijn liefde, Zijn genade 
en Zijn rechtvaardigheid open. Het teken van het rijk van de Messias 
is aangeduid door het beeld van de Zoon des mensen. Zijn onder-
danen zijn arm van geest, de zachtmoedigen, zij die vervolgd 
worden om der gerechtigheid wil. Het koninkrijk der hemelen 
komt hun toe. Hoewel het nog niet volledig tot stand is gebracht, 
is in hen het werk begonnen, dat hen zal maken tot deelgenoten 
van "het erfdeel der heiligen in het licht." Col. I : I2. 
Allen die de diepe armoede van hun ziel beseffen, die gevoelen 
dat zij in zichzelf niets goeds hebben, kunnen gerechtigheid en 
kracht vinden door op Jezus te zien. Hij zegt: "Komt tot Mij, 
allen, die vermoeid en belast zijt." Matth. I I : 28. Hij zegt ons, 
dat wij onze armoede kunnen verwisselen voor de rijkdommen van 
Zijn genade. Wij zijn Gods liefde niet waardig, maar Christus, 
onze borg, is deze waardig, en Hij is overvloediglijk bij machte om 
allen te redden die tot Hem komen. 
Wat ook uw ervaring in het verleden geweest mag zijn, hoe ont-
moedigend uw omstandigheden op het ogenblik ook mogen zijn, 
indien ge tot Jezus wilt komen zoals ge zijt, zwak, hulpeloos en 
wanhopig, zal onze barmhartige Heiland u van verre tegemoet ko-
men, en Hij zal Zijn liefdevolle armen om u heen slaan en Zijn 
kleed der gerechtigheid. Hij stelt ons voor aan de Vader, gekleed 
in het witte kleed van Zijn eigen karakter. Hij pleit bij God om 
onzentwille, zeggende: Ik heb. de plaats van de zondaar ingenomen. 
Zie niet op dit afgedwaalde kind, maar zie op Mij. Al pleit Satan 
op luide toon tegen ons, al beschuldigt hij ons van zonde en 
maakt hij aanspraak op ons als zijn prooi, het bloed van Christus 
pleit met grotere kracht. 
"Alleen bij de Here, zal men van Mij zeggen, is gerechtigheid 
en sterkte ... In de Here wordt het gehele nakroost van Israël 
gerechtvaardigd en zal zich beroemen." Jes. 4 5 : 24, 2 5. 
13 
"Zalig die treuren, want zij zullen vertroost worden." 
Het treuren waarvan hier sprake is, is het ware verdriet des harten 
vanwege de zonde. Jezus zeide: "En als Ik van de aarde verhoogd 
ben, zal Ik allen tot Mij trekken." Joh. I2 : 32· En wanneer iemand 
ertoe getrokken wordt, Jezus v_erhoogd aan het kruis te zien, 
ontdekt hij de zondigheid van het mensdom. Hij ziet, dat het de 
zonde is, die de Here der heerlijkheid geselde en kruisigde, Hij 
ziet dat, terwijl Jezus hem heeft liefgehad met een onuitsprekelijke 
tederheid, nochtans het leven van de zondaar een voortdurend 
schouwspel van ondankbaarheid en opstandigheid is geweest. Hij 
heeft zijn beste Vriend verlaten, en de meest kostbare gift des 
hemels misbruikt. Hij heeft voor zichzelf de Zoon van God op-
nieuw gekruisigd, en opnieuw dat bloedende, geslagen hart door-
stoken. Hij is van God gescheiden door een golf van zonde, die 
breed en zwart en diep is, err hij treurt met een gebroken hart. 
Zij die op deze wijze treuren "zullen vertroost worden." God open-
baart ons onze schuld, opdat wij tot Jezus mogen vluchten, en 
door Hem bevrijd mogen worden van de slavernij van de zonde, 
en ons verheugen in de vrijheid van de kinderen Gods. In waar 
berouw mogen wij tot de voet van heu kruis komen en daar onze 
last neerleggen. 
De woorden van de Heiland houden een boodschap in van ver-
troosting ook voor allen die lijden door ziekte of verlies. Onze 
smarten komen niet uit de grond op. "Immers niet van harte 
verdrukt en bedroeft Hij de mensenkinderen." Klaagl. 3 : 33· Wan-
neer Hij beproevingen en smarten toelaat, is dat "tot ons nut, 
opdat wij deel verkrijgen aan Zijn heiligheid.'' Hebr. I 2 : I o. Indien 
de beproeving in het geloof aanvaard wordt, zal datgene wat zo 
bitter en moeilijk te dragen schijnt, een zegen blijken te zijn. De 
wrede slag die de vreugden der aarde doet verdwijnen zal het 
middel zijn waardoor onze ogen op de hemel gericht worden. 
Hoevelen zijn er, die nooit Jezus gekend zouden hebben, indien 
smart hen er niet toe had gebracht troost bij Hem te zoeken! 
De beproevingen des levens zijn Gods werklieden, die de onrein-
heden en ruwheid van ons karakter moeten wegnemen. Hun hak-
ken, schuren en schaven, hun polijsten en glanzen vormen een 
pijnlijk proces, het is hard om op de slijpsteen gedrukt te worden. 
Maar de steen wordt tevoorschijn gebracht, gereed om zijn plaatS 
in te nemen in de hemelse tempel. De Meester besteedt niet 
zoveel zorgvuldig, degelijk werk aan nutteloos materiaal. Alleen 
Zijn kostbare stenen worden gepolijst om te worden gebruikt voor 
een paleis. 
De Here wil werken voor allen die hun vertrouwen op Hem 
stellen. Kostbare overwinningen zullen behaald worden door de 
getrouwen. Kostbare lessen zullen geleerd worden. Kostbare er-
varingen zullen werkelijkheid worden. 
Onze hemelse Vader vergeet nooit hen, die door smart zijn getroffen. 
Toen David de Olijfberg besteeg, "en weende onder het voo·rt-
gaan, het hoofd omhuld en barrevoets", 2 Sam. 15 : 30, zag de 
Here vol ontferming op hem neer. David was in zakken gekleed, 
en zijn geweten 'plaagde hem. De uiterlijke tekenen van vernede-
ring getuigden van zijn berouw. Onder tranen, met gebroken hart, 
legde hij alles aan God voor, en de Here verliet Zijn dienstknecht 
niet. Nooit was Dayid dierbaarder voor het hart van Oneindige 
Liefde dan toen hij, geplaagd door zijn geweten, voor zijn leven 
vluchtte voor zijn vijanden, die tot opstand waren aangezet door 
Zijn eigen Zoon. De Here zegt: "Allen, die Ik liefheb, bestraf Ik 
en tuchtig Ik; wees dan ijverig en bekeer u." Openb. 3 : 19. 
Christus heft het berouwvolle hart op, en loutert het treurende 
gemoed, totdat het Zijn woonplaats wordt. 
Maar wanneer vervolging over ons komt, hoevelen zijn er dan 
als Jacob! Wij denken dat het de hand van een vijand is; en in de 
duisternis worstelen wij blindelings, totdat onze kracht is uitgeput, 
en wij geen vertroosting of bevrijding vinden. Aan Jacob open-
baarde de goddelijke aanraking bij het aanbreken van de dag Hem 
met Wie hij geworsteld had -
de Engel des verbonds; en wenend 
en hulpeloos viel hij aan de borst van de Oneindige Liefde, om 
de zegen te ontvangen waarnaar zijn ziel verlangde. Wij moeten 
ook leren, dat beproevingen voordeel betekenen, en dat wij de 
kastijding des Heren niet moeten verachten, noch zwak zijn wan-
neer we door Hem getuchtigd worden. 
"Welzalig de mens, die God kastijdt; ... Hij verwondt en Hij 
verbindt, Hij slaat en Zijn handen helen. In zes noden redt Hij u, 
en in zeven treft het kwaad u niet." Job 5 : 17-19. Tot iedere 
geslagene komt Jezus met het dienstwerk der genezing. Het leven 
van verlies, pijn en lijden kan -verlicht worden door kostbare open-
baringen van Zijn tegenwoordigheid. 
God wil niet, dat wij terneer gedrukt blijven in stomme smart, 
met schrijnende en brekende harten. Hij wil dat wij omhoog zien, 
en Zijn dierbaar aangezicht van liefde aanschouwen. De gezegen-
de Heiland ondersteunt velen wier ogen zo verblind zijn door 
tranen dat zij Hem niet onderscheiden. Hij verlangt onze handen 
te grijpen, ons op Hem te doen zien in eenvoudig geloof, waardoor 
we Hem toestaan ons te leiden. Zijn hart staat open voor onze 
smarten, onze pijn en onze beproevingen. Hij heeft ons liefgehad 
met een eeuwigdurende liefde, en ontfermt Zich over ons met 
liefhebbende tederheid. We kunnen ons hart op Hem gericht 
houden, en de ganse dag Zijn liefhebbende tederheid overpeinzen. 
Hij zal de ziel verheffen boven de dagelijkse smart en verwar-
ring, naar het rijk van de vrede. Kinderen van lijden en smart, 
denkt hieraan en verheugt u in de hoop. "Dit is de overwinning 
die de wereld overwonnen heeft: ons geloof."-1 Joh. 5 : 4· 
Zalig zijn ook zij die mét Jezus wenen uit ontferming over de 
smart der wereld, en uit smart over de zonde. Zulk een treuren 
is niet vermengd met gedachten aan zichzelf. Jezus was de Man 
van smarten, Die harteleed verdroeg zoals geen pen dat kan be-
schrijven. Zijn geest werd verwond en verbrijzeld door de over-
tredingen van de mensen. Hij zwoegde met een verterende ijver 
om de noden en smarten van het mensdom te lenigen, en Zijn 
hart was zwaar van smart, wanneer Hij zag hoe grote scharen wei-
gerden om tot Hem te komen, opdat zij het leven zouden mogen 
hebben. Allen die Christus volgen, zullen deze ervaring delen. 
Wanneer zij deel hebben aan Zijn liefde zullen zij Zijn werk aan-
vatten tot redding van zielen. Zij delen in het lijden van Christus, 
en zij zullen ook delen in de heerlijkheid die geopenbaard zal 
worden. Daar zij één zijn met Hem in Zijn werk, en met Hem 
de beker der smart drinken, hebben zij ook deel aan Zijn vreugde. 
16 
Het was door het lijden dat Jezus de trooster kon worden. In alle 
benauwdheid van de mens is ook Hij benauwd, en "doordat Hijzelf 
in verzoekingen geleden heeft, kan Hij die, die verzocht worden, 
te hulp komen." Jes. 63 : 9; Hebr. 2: 18. Iedere ziel die gemeen-
schap heeft gekregen aan Zijn lijden heeft het voorrecht in dit 
dienstwerk te delen. 
"Wanneer het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo valt 
ons door Christus ook overvloedig vertroosting ten deel." De 
Here heeft een bijzondere genade voor de treurende, en de kracht 
daarvan zal harten doen smelten, zielen doen winnen. Zijn liefde 
maakt de toegang open tot de gewonde, gekwetste ziel, en wordt 
als een genezende balsem voor hen die treuren. "De Vader der 
barmhartigheden en de God aller vertroo·sting, Die ons troost in al 
onze druk, zodat wij hen, die Ïn allerlei druk zijn, troosten kunnen 
met de troost, waarmede wij zelf door God vertroost worden." 
2 Cor. I : 5, 3, 4· 
"Zalig zijn de zachtmoedigen.". 
Door de zaligsprekingen loopt een opgaande lijn van christelijke 
ervaring. Zij die hun behoefte aan Christus gevoeld hebben, zij 
die getreurd hebben om de zonde, en met Christus de leerschool 
der moeite hebben doorgemaakt, zullen de les der zachtmoedigheid 
leren van de goddelijke Leraar. 
Geduld en verdraagzaamheid bij geleden onrecht waren geen eigen-
schappen die doo·r de heidenen of door de Joden gewaardeerd 
werden. De verklaring die door Mozes gegeven werd onder de 
invloed van de Heilige Geest, dat hij de zachtmoedigste man op 
aarde was, zou door de mensen in zijn tijd niet beschouwd zijn 
als een aanbeveling; het zou eerder medelijden of verachting heb-
ben opgewekt. Maar Jezus stelt zachtmoedigheid onder de eerste 
vereisten voor Zijn Koninkrijk. In Zijn eigen leven en karakter 
wordt de goddelijke schoonheid van deze kostbare genadegave ge-
openbaard. 
Jezus, het licht van de heerlijkheid des Vaders, heeft ,,het Gode 
gelijk zijn niet als een roof . . . geacht, maar heeft Zichzelf ont-
17 
ledigd en de gestalte van een dienstknecht aangenomen." Philipp. 
2 : 6, 7. Hij stemde er in toe alle nederige ervaringen in het leven 
door te maken, te wandelen onder de mensenkinderen, niet als een 
koning om eerbetoon te vragen, maar als iemand :wiens zending 
het was anderen te dienen. Er_ was in Zijn optreden geen spoor van 
kwezelarij, geen koude strengheid. De Verlosser der wereld had 
een natuur die boven de engelen stond, doch met Zijn goddelijke 
majesteit waren ook zachtmoedigheid en nederigheid verbonden, 
waardoor allen tot Hem getrokken werden. 
Jezus ontledigde Zichzelf, en bij alles wat Hij deed, kwam Zijn 
eigen persoon niet naar voren. Hij maakte alles ondergeschikt 
aart de wil van Zijn Vader. Toen Zijn werk op aarde bijna volbracht 
was, kon Hij zeggen: "Ik heb U verheerlijkt op de aarde door het 
werk te voleindigen, dat Gij Mij gegeven hebt." En Hij geeft ons 
het bevel: "Leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig 
van hart." "Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene 
zichzelf." Joh. 17 : 4; Matth. I I : 29; I6 : 24. Laat het eigen-ik 
onttroond worden, en niet langer de heerschappij voeren over de 
ziel. 
Hij, die Christus aanschouwt in Zijn zelfverloochening, Zijn nede-
righeid des harten, zal gedrongen worden te zeggen, zoals Daniël 
deed toen hij Iemand aanschouwde als een Mensenzoon: "Alle 
kleur: week uit mijn gelaat." Dan. IO : 8. De onafhankelijkheid en 
het oppergezag van onszelf waarop wij prat gaan, wordel) gezien 
in hun verdorvenheid als tekenen van dienstbaarheid aan Satan. 
De menselijke natuur worstelt voortdurend om naar buiten te ko-
men, gereed om de strijd aan te gaan; maar hij die van Christus 
leert, is ontledigd van eigenwaan, van trots, van hang naar gezag, 
en er is stilte in de ziel. Het eigen-ik wordt overgegeven aan de 
werking van de Heilige Geest. Dan verlangen we niet meer 
naar de hoogste plaats. We hebben geen eerzucht meer om ons 
met handen en voeten op de voorgrond te werken; maar wij besef-
fen,.dat de hoogste plaats aan de voeten van Jezus is. 
We zien op naar Jezus, wachtend op Zijn hand om ons te leiden, 
luisterend naar Zijn stem om de weg te wijzen. De apostel Paulus 
had deze ervaring, en hij zei: "Met Christus ben ik gekruisigd, 
18 
,,Hij verwondt en flerbindt, 
Hij slaat en Zijn banJen helen" (blz. 16) 
en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft 
in mij. En voorzover ik nu nog in het vlees leef, leef ik door het 
geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zich 
voor mij heeft overgegeven." Gal. 2 : 20. 
Wanneer wij Christus opnemen om in onze ziel te verblijven als 
gast, zal de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, onze 
harten en geest bewaren door Christus Jezus. Het leven van de 
Heiland op aarde, was, hoewel het omringd werd door strijd, een 
leven van vrede. Terwijl vertoornde vijanden Hem voortdurend 
achtervolgden, zei Hij: "En die Mij gezonden heeft, is met Mij. 
Hij heeft Mij niet alleen gelaten, want Ik doe altijd wat Hem 
behaagt." Joh. 8 : 29. Geen storm van menselijke of duivelse toorn 
kon de kalmte verstoren van een volmaakte eenheid met God. 
En Hij zegt tot ons: "Vrede geef Ik u, Mijn vrede laat Ik u.'' 
Joh. 14 : 27. "Neemt Mijn juk op u en leert van Mij, want Ik 
ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden." 
Matth. I I : 29. Draag met Mij het juk der dienstbaarheid tot eer 
van God en tot verheffing der mensheid, en gij zult bemerken 
dat het juk zacht is, en de last licht. 
· 
Het is de eigenliefde waardoor onze vrede verstoord wordt. Wan-
neer het _eigen-ik levend is, staan wij voortdurend klaar om het te 
beschermen tegen vernederingen en beledigingen; maar wanneer 
wij dood zijn, en ons leven met Christus in . God verborgen is, 
zullen wij ons beledigingen en vernederingen niet aantrekken. Wij 
zullen doof zijn voor scheldwoorden, en blind voor hoon en smaad. 
"De liefde is lankmoedig, de liefde is goedertieren, zij is niet af-
gunstig, de liefde praalt niet, zij is niet opgeblazen, zij kwetst 
niemands gevoel, zij zoekt zichzelf niet, zij wordt niet verbitterd, 
zij rekent het kwade niet toe. Zij is niet blijde over ongerechtigheid, 
maar zij is blijde met de waarheid. Alles bedekt zij, alles gelooft 
zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij. De liefde vergaat nimmer-
meer.'' I Cor. 13 : 4-8. 
Geluk dat voortspruit uit aardse bronnen is even veranderlijk als 
de wisselende omstandigheden het kunnen maken; maar de vrede 
van Christus is een voortvarende, blijvende vrede. Die is niet 
afhankelijk van bepaalde omstandigheden in het leven, van het 
21 
aantal aardse goederen of het aantal aardse vrienden. Christus is 
de fontein van levend water, en geluk dat uit Hem komt kan 
nooit vergaan. 
De zachtmoedigheid van Christus zal, wanneer ze geopenbaard 
wordt in het gezin, de leden van dat gezin gelukkig maken; zij 
lokt geen twist uit, antwoordt niet toornig, maar kalmeert het geër-
gerde gemoed, en straalt een vriendelijkheid uit die gevoeld wordt 
door allen die zich binnen haar kring bevinden. Overal waar deze 
zachtmoedigheid gekoesterd wordt, maakt zij de gezinnen op aarde 
tot een deel van het ene grote gezin hierboven. 
Het zou veel beter voor ons zijn te lijden onder valse beschuldi-
ging dan de schuld op ons te laden die het wraaknemen op 
onze vijanden met zich mee zou brengen. De geest van haat 
en wraakzucht ontstond bij Satan, en kan slechts het kwade 
brengen aan hem die deze geest koestert. Nederigheid van harte, 
die zachtmoedigheid die de vrucht is van een blijven in Christus, 
is het ware geheim van de zegen. "Hij kroont de ootmoedigen met 
heil." Ps. 149 : 4· 
De zachtmoedigen "zullen de aarde beërven." Door het verlangen 
naar zelfverheffing kwam de zonde in de wereld, en verloren onze 
stamouders de heerschappij over de aarde, hun koninkrijk. Door 
zelfverloochening verlost Christus wat verloren was. En Hij zegt 
dat wij moeten overwinnen zoals Hij dat deed. Openb. 3 : 21. 
Door nederigheid en zelfovergave kunnen we mede-erfgenamen 
worden met Hem, wanneer "de ootmoedigen het land beërven." 
Ps. 37 : r r. 
De aarde die beloofd wordt aan de zachtmoedigen zal niet zijn 
zoals ze nu is, verduisterd door de schaduw van de dood en de 
vloek. "Wij verwachten echter naar Zijn belofte een nieuwe hemel 
en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont." 2 Petr. 3 : 13. 
,,En niets vervloekts 
zal er meer zijn. En de troon van God en 
van het Lam zal daarin zijn en Zijn dienstknechten zullen Hem 
vereren." Openb. 22 : 3· 
Er is geen teleurstelling, geen smart, geen zonde, niemand die 
zal zeggen: Ik ben ziek; er zijn geen begrafenisstoeten, geen 
rouw, g\!Cn dood, geen scheiding, geen gebroken harten, want 
22 
Jezus is er, er is vrede. Daar zullen zij "hongeren noch dorsten, 
woestijngloed noch zonnesteek zal hen treffen, want hun Outfermer 
zal hen leiden en hen voeren aan waterbronnen." Jes. 49 : IO. 
"Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, 
want zij zullen verzadigd worden." 
Gerechtigheid is heiligheid, gelijkheid aan God; en "God is liefde." 
I Joh. 4: I6. Het is overeenstemming met de wet van God; 
want "al Uw geboden zijn gerechtigheid." Ps. I 19 : 172. Gerechtig-
heid is liefde en liefde is het licht en leven van God. De gerech-
tigheid van God is belichaamd in Christus. Wij ontvangen gerech-
tigheid door Hem aan te nemen. 
Niet door pijnlijk zwoegen of vermoeiende arbeid, niet door gaven 
of offeranden wordt de gerechtigheid verkregen; maar zij wordt 
om niet gegeven aan iedere ziel die hongert en dorst om haar 
te ontvangen. "0, alle dorstigen, komt tot de wateren, en gij die 
geen geld hebt, komt, koopt en eet, . . . zonder geld en zonder 
prijs." Jes. 5 5 : I "Hun recht (is) van Mijnentwege, luidt het 
woord des Heren." Jes. 54 : 17, en: "Dit is Zijn naam, waarmede 
men Hem zal noemen: de Here onze gerechtigheid." Jer. 23 : 6. 
Geen menselijke macht kan datgene verschaffen wat de honger en 
dorst van de ziel kan bevredigen. Maar Jezus zegt: "Zie, Ik sta 
!lan de deur en Ik klop. Indien iemand naar Mijn stem hoort en 
de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem 
houden, en hij met Mij.'' Openb. 3 : 20. "Ik ben het brood des levens; 
wie tot Mij komt, zal nimmermeer hongeren, en wie in Mij gelooft, 
zal nimmermeer dorsten.'' Joh. 6 : 3 5. 
Zoals we voedsel nodig hebben om ()nze lichamelijke kracht in 
stand te houden, zo hebben wij Christus, het brood des hemels, 
nodig om het geestelijk leven in stand te houden, en ons kracht 
te geven om de werken Gods te werken. Zoals het lichaam voort-
durend voedsel ontvangt dat het leven en de kracht in stand moet 
houden, zo moet de ziel voortdurend gemeenschap hebben met 
Christus, en zich aan Hem onderwerpen, en zich volkomen van 
Hem afhankelijk stellen. 
Zoals de vermoeide reiziger zoekt naar de bron in de woestijn, 
en, wanneer hij die gevonden heeft, zijn brandende dorst lest, zo 
zal de Christen dorsten naar het zuivere water des levens, waarvan 
Christus de bron is, en dat ook ontvangen. 
Wanneer wij de volmaaktheid-van het karakter van onze Heiland 
aanschouwen, zullen wij verlangen volkomen veranderd te wor-
den, en vernieuwd naar het beeld van Zijn reinheid. Hoe meer 
wij van God weten, des te hoger zal ons ideaal voor het karakter 
gesteld worden, en des te ernstiger ons verlangen om Zijn beeld 
te weerspiegelen. Een goddelijk element verenigt zich met het 
menselijke wanneer de ziel de handen uitstrekt naar God en het 
verlangende hart kan zeggen: "Mijn ziel, keer u stil tot God, 
want van Hem is mijn verwachting." Ps. 62: 6. 
Indien ge een behoefte gevoelt in uw ziel, indien ge hongert en 
dorst naar gerechtigheid, dan is dit een blijk dat Christus aan 
uw hart gewerkt heeft, opdat ge aan Hem zult vragen, voor u die 
dingen te doen door de gave van de Heilige Geest, die ge onmo-
gelijk uit uzelf kunt doen. Wij behoeven niet te trachten onze dorst 
te lessen aan ondiepe wateren, want de grote bron is vlak boven 
ons, van welks overvloedige wateren wij vrij kunnen drinken, 
wanneer we slechts een weinig hoger komen op het pad des 
geloofs. 
De woorden van God zijn fonteinen van leven. Wanneer gij zoekt 
naar die levende bronnen, zult gij, door de Heilige Geest, in ge-
meenschap met Christus gebracht worden. Vertrouwde waarheden 
zullen in uw gedachten met een nieuw licht overgoten worden; 
teksten uit de Schrift zullen opeens als in een lichtflits een nieuwe 
betekenis voor u krijgen, gij-zult zien welk verband andere waar-
heden hebben met het verlossingswerk, en ge zult weten dat 
Christus u leidt; een goddelijke Leraar staat u ter zijde. 
Jezus zeide: "Het water, dat Ik hem zal geven, zal in hem worden 
tot een fontein van water, dat springt ten eeuwigen leven." Joh. 
4 : r 4· Wanneer de Heilige Geest u de waarheid openbaart, zult 
ge de meest kostbare ervaringen als schatten bewaren, en gij zult 
ernaar verlangen met anderen te spreken over de vertroostende 
dingen die aan u geopenbaard zijn. Wanneer ge met hen in contact 
komt, zult ge nieuwe gedachten aan hen geven betreffende het 
werk en het karakter van Christus. Ge zult een nieuwe openbaring 
ontvangen van Zijn ontfermende liefde om die mee te delen aan 
hen die Hem liefhebben en aan hen die Hem niet liefhebben. 
"Geeft en u zal gegeven worden," Luc. 6 : 38, want het woord· 
Gods is een "fontein der hoven, bron van levend water, beken 
van Libanon." Hooglied 4 : I 5. Het hart, dat eenmaal de liefde 
van Christus gesmaakt heeft, roept voortdurend om diepere teugen, 
en wanneer gij het aan anderen schenkt, zult ge het in rijker en 
overvloediger mate ontvangen. Iedere openbaring van God aan 
de ziel vermeerdert het vermogen om te kennen en lief te hebben. 
De voortdurende kreet van het hart luidt: "Meer van u," en het 
antwoord van de Geest is: "Veel meer." Immers, onze God doet 
met vreugde "oneindig veel meer . . . dan wij bidden of beseffen." 
Ef. 3 : 20. Aan Jezus, die Zichzelf ontledigde voor de redding 
van de verloren mensheid, werd de Heilige Geest zonder beper-
king gegeven. Zo zal hij gegeven worden aan iedere volgeling van 
Christus wanneer het gehele hart aan Hem wordt overgegeven, 
opdat Hij erin kan wonen. Onze Here heeft zelf het gebod gegeven: 
"Wordt vervuld met de Geest," Ef. 5 : I 8, en dit gebod is ook 
een belofte, dat het geschieden kán. Het was het welbehagen 
des V aders dat in Christus "de ganse volheid" woning zou maken, 
"en gij hebt volheid verkregen in Hem:' Col. I : I 9, 2 : I o. 
God heeft Zijn liefde onbeperkt uitgegoten, als regenstromen die 
de aarde verfrissen. Hij zegt: "Laten de wolken gerechtigheid 
doen neerstromen; de aarde opene zich, opdat het heil ontluike 
en zij daarbij gerechtigheid . doe uitspruiten." "De ellendigen en de 
armen zoeken naar water, maar het is er niet, hun tong verdroogt 
van dorst; Ik, de Here, zal hen verhoren; Ik, de God van Israël, 
zal hen niet verlaten. Ik zal op kale heuvels rivieren doen ont-
springen en bronnen te midden der valleien; Ik zal de woestijn 
tot een waterplas maken en het dorre land tot waterbronnen." 
Jes. 45 : 8; 4I : I7, I8. 
"Uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, zelfs genade op 
genade." Joh. I : I6. 
"Zalig de barmhartigen, want hun 
zal barmhartigheid geschieden.'' 
Het hart van de mens is van nature koud en duister en liefdeloos; 
steeds wanneer iemand een geest van barmhartigheid en vergeving 
openbaart, doet hij dat niet uit zichzelf, maar door de invloed van 
de Goddelijke Geest, die aan zijn hart werkt. "Wij hebben lief, 
omdat Hij ons eerst heeft liefgehad." I Joh. 4 : I 9· 
God zelf is de bron van alle barmhartigheid. Zijn naam is "barm-
hartig en genadig." Ex. 34 : 6. Hij behandelt ons niet zoals wij 
verdienen. Hij vraagt ons niet, of we Zijn liefde waardig zijn, 
maar Hij stort de rijkdommen van Zijn liefde over ons uit, om ons 
waardig te maken. Hij is niet wraakgierig. Hij zoekt niet te 
straffen, maar te verlossen. Zelfs de strengheid die Hij openbaart 
door Zijn voorzienigheid, wordt geopenbaard tot redding van de 
afgedwaalden. Hij verlangt met een intense begeerte de smarten 
der mensen te lenigen, en Zijn balsem te leggen op hun wonden. 
Het is waar, dat God "de schuldige zeker niet onschuldig houdt," 
Ex. 3 4 : 7; maar Hij zou de schuld willen wegnemen. 
De barmhartigen hebben deel aan de goddelijke natuur, en in hen 
komt de ontfermende liefde van God tot uitdrukking. Allen wier 
harten medevoelen met het hart der Oneindige Liefde zullen trach-
ten te bevrijden, en niet te veroordelen. Het wonen van Christus 
in de ziel is een bron die nooit verdroogt. Waar Hij vertoeft daar 
zal een overvloed van weldadigheid zijn. 
Op de roep van de dwalenden, de verleiden, de ellendige slacht-
offers van gebrek en zonde, vraagt de Christen niet: Zijn zij 
waardig? maar: Hoe kan ik hen helpen? In de meest ellendigen, 
in degenen die het diepst gezonken zijn, ziet hij zielen voor wier 
redding Christus gestorven is, en voor wie God aan Zijn kinderen 
het dienstwerk der verzoening heeft gegeven. 
De barmhartigen zijn zij die mededogen openbaren met de armen, 
de lijdenden en de verdrukten. Job verklaart: "Want ik redde äe 
ellendige die om hulp riep, de wees en hem die geen helper had; 
de zegenwens van wie dreigde onder te gaan kwam op mij, en het 
hart der weduwe deed ik jubelen; met gerechtigheid bekleedde ik 
miJ, en miJn recht bekleedde mij als mantel en hoofddoek; tot 
ogen was ik voor de blinde, en tot voeten voor de kreupele; 
een vader was ik voor de armen, en het rechtsgeding van mij 
onbekenden onderzocht ik." Job 29 : 12-16. 
Er zijn vele mensen voor wie het leven een pijnlijke strijd is; 
zij voelen hun gebreken en zijn ongelukkig en geloven niet; zij 
menen dat zij niets hebben om dankbaar voor te zijn. V rien-
delijke woorden, medelevende blikken, woorden van waardering 
zouden voor menig worstelend, eenzaam mens zijn als een beker 
koud water voor een dorstige ziel. Een woord van medeleven, 
een vriendelijke daad zouden lasten opheffen die zwaar drukken 
op vermoeide schouders. En ieder woord, iedere daad van onzelf-
zuchtige vriendelijkheid is een uitdrukking van de liefde van Chris-
tus voor het verloren mensdom. 
De barmhartigen "zal barmhartigheid geschieden." "De zegenen-
de ziel wordt overvloedig verkwikt, wie laaft, wordt ook zelf ge-
laafd." Spr. I I : 2 5. Er is een zoete vrede voor de ontfermende 
geest, een gezegende voldoening in het leven dat zichzelf vergeet 
terwille van anderen. De Heilige Geest, die woont in de ziel, 
en geopenbaard wordt in het leven, zal harde harten verzachten, 
en sympathie en tederheid opwekken. Ge zult oogsten wat ge 
zaait. "Welzalig hij, die acht slaat op de geringe ... De Here 
zal hem behoeden en in het leven behouden; hij zal geprezen 
worden op de aarde; aan de lust van zijn vijanden geeft Gij hem 
niet prijs. De Here steunt hem op het ziekbed, in zijn ziekte ver-
andert Gij geheel zijn legerstede.'' Ps. 4i : 2-4. 
Hij, die zijn leven aan God heeft gegeven in het dienen van Zijn 
kinderen, is verbonden met Hem, Die alle krachtbronnen van 
het heelal tot Zijn beschikking heeft. Zijn leven wordt samenge-
bonden door de gouden keten van de onveranderlijke beloften die 
verbonden zijn aan een leven met God. De Here zal hem niet 
verlaten in het uur van lijden en nood. "Mijn God zal ·in al uw 
behoeften naar Zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus." 
Philipp. 4 : 19. En in het uur van hoogste nood zal de barmhartige 
een toevlucht vinden in de barmhartigheid van de ontfermende 
Heiland, en hij zal worden ontvangen in de eeuwige womngen. 
27 
"Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien." 
De Joden waren zo nauwgezet wat betreft de ceremoniële reinheid, 
dat de voorschriften daarvoor tot een grote last werden. Hun ge-
dachten waren vervuld van -voorschriften en bepalingen en van 
de vrees voor uitwendige verontreiniging, en ze bemerkten niet 
de smet die zelfzucht en haat op het hart werpen. 
Jezus noemt deze ceremoniële reinheid niet als een van de voor-
waarden om in Zijn koninkrijk binnen te gaan, maar Hij wijst op 
de behoefte aan een rein hart. "De wijsheid van boven is vooreerst 
rein." Jac. 3 : 17· In de stad Gods zal niets onreins binnenkomen. 
Allen die daar eenmaal willen vertoeven, zullen rein van hart 
moeten worden. In de mens die van Jezus leert, zal een groeiende 
afkeer worden waargenomen· van slordige manieren, onbetamelijke 
taal en ruwe gedachten. Wanneer Christus in het hart woont, zal 
er reinheid en verfijning in gedachten en optreden naar voren 
komen. 
Maar de woorden van Jezus: "Zalig zijn de reinen van hart", hebben 
een diepere betekenis, -
niet slechts rein in de zin zoals de wereld 
reinheid ziet, vrij van alles wat zinnelijk is, vrij van hartstochten, 
maar waar in de verborgen bedoelingen en motieven van de 
ziel, vrij van trots en zelfzucht, nederig, onzelfzuchtig, kinderlijk. 
Slechts gelijken kunnen elkander op hun juiste waarde schatten. 
Tenzij ge in uw eigen leven het beginsel van zelfopofferende liefde 
aanneemt, het beginsel van Zijn karakter, kunt ge God niet kennen. 
Het hart dat door Satan misleid wordt, ziet God als een heers-
zuchtig, genadeloos wezen; de zelfzuchtige karaktertrekken van 
de mens, ja, van Satan zelf, worden toegeschreven aan de lief-
devolle Schepper. "Gij beeldt u in," zegt Hij, "dat Ik geheel en al 
ben als gij." Ps. 50 : 21, Zijn voorzienigheden worden verklaard 
als de uitdrukking van een willekeurige, wraakgierige natuur. Zo 
is het ook met de Bijbel, het schathuis van de rijkdommen Zijner 
genade. De heerlijkheid van zijn waarheden, die zo hoog zijn als 
éle hemel, en de eeuwigheid omvatten, wordt niet onderscheiden. 
V oor de grote massa van de mensen is Christus Zelf "als een 
wortel uit dorre aarde," en zij zien in Hem "geen gedaante, dat 
wij Hem zouden hebben begeerd." Jes. 5 3 : 2. Toen Jezus onder 
de mensen was, de openbaring Gods in mensengedaante, verklaar-
den de schriftgeleerden en Farizeeën Hem: "Zeggen wij niet te-
recht, dat Gij een Samaritaan zijt, en bezeten zijt?" Joh. 8 : 48. 
Zelfs Zijn discipelen waren zo verblind door de zelfzucht van hun 
hart, dat ze traag waren om Hem te begrijpen, Die gekomen was 
om hun de liefde des Vaders te tonen. Daarom wandelde Jezus 
in eenzaamheid te midden der mensen. Hij werd slechts in áe 
hemel volkomen begrepen. 
Wanneer Christus zal komen in Zijn heerlijkheid, kunnen de god-
delozen het niet verdragen Hem te aanschouwen. Het licht van 
Zijn tegenwoordigheid, dat leven betekent voor wie Hem liefheb-
ben, betekent de dood voor de goddelozen. De verwachting van 
Zijn komst is voor hen "een vreselijk uitzicht op het oordeel en 
de felheid van een vuur." Hebr. 10 : 27. Wanneer Hij zal verschij-
nen zullen zij bidden om verborgen te worden voor het aange-
zicht van Hem, Die stierf om hen te verlossen. 
Maar voor harten die gereinigd zijn door de inwoning van de 
Heilige Geest is alles veranderd. Zij kunnen God kennen. Mozes 
was verborgen in de spleet in de rots toen de heerlijkheid Gods 
hem werd geopenbaard, en wanneer we in Christus verborgen zijn, 
aanschouwen wij de liefde Gods. 
"Wie reinheid van hart bemint, en ,wiens lippen vriendelijk zijn, 
de koning is zijn vriend.'' Spr. 22·: I I. Door het geloof aanschou-
wen we Hem hier en nu. In onze dagelijkse ervaringen zien we 
Zijn goedheid en ontferming in de openbaring van Zijn voorzie-
nigheid. We herkennen Hem in het karakter van Zijn Zoon. De 
Heilige Geest neemt de waarheid betreffende God en Hem die 
Hij gezonden heeft, en opent die voor het verstand en het hart. 
De reine van hart ziet God in een nieuw, innemend verband, als 
zijn Verlosser; en terwijl zij de reinheid en lieflijkheid van Zijn 
karakter zien, verlangen zij Zijn beeld te weerspiegelen. Zij zien 
Hem als een Vader, Die verlangt een berouwvolle zoon te omar-
men, en hun harten worden vervuld van een onuitsprekelijk vreug-
de en heerlijkheid. 
De reinen van hart zien de Schepper in de werken van Zijn mach-
tige hand, in de schoonheid die het heelal overal omsluit. In Zijn 
geschreven Woord lezen ze in duidelijke bewoordingen de open-
baring van Zijn genade, Zijn goedheid en Zijn barmhartigheid. 
De waarheden die verborgen zijn voor de wijzen en verstandigen, 
worden aan kleine kinderen geopenbaard. De schoonheid en kost-
baarheid van de waarheid, die niet gezien wordt door de wereldse 
wijzen, gaan voortdurend verder open voor hen die een vertrou-
wend, kinderlijk verlangen koesteren om de wil van God te kennen 
en te doen. Wij onderscheiden de waarheid door zelf deelgenoten 
te worden van de goddelijke natuur. 
De reinen van hart leven als in de zichtbare tegenwoordigheid 
van God gedurende de tijd die Hij hun toebedeelt op deze aarde. 
En zij zullen Hem ook van aangezicht tot aangezicht aanschouwen 
in de toekomstige, onsterfelijke staat, zoals Adam dat deed toen 
hij in Eden met God wandelde en sprak. "Want nu zien wij nog 
door een spiegel in raadselen, doch straks van aangezicht tot aan-. 
. h " c 
gez1c t. r or. 13 : 12. 
,,Zalig de vredestichters, want zij zullen 
Gods kinderen genoemd worden." 
Christus is de "Vredevorst", Jes. 9 : 6, en het is Zijn zending op 
aarde en in de hemel de vrede te herstellen die door de zonde 
verbroken is. "Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben 
vrede met God, door onze Here Jezus Christus." Rom. 5 : r. Een 
ieder die erin toestemt de zonde af te keuren en zijn hart open 
te stellen voor de liefde van Christus, krijgt deel aan deze hemelse 
vrede. 
Er bestaat geen andere basis voor vrede dan deze. De genade 
van Christus doet, wanneer zij in het hart is opgenomen, de vijan-
digheid verdwijnen; doo·r deze genade wordt strijd onderdrukt, en 
de ziel vervuld met liefde. Hij die vrede heeft met God en zijn 
medemensen kan niet ongelukkig gemaakt worden. In zijn hart 
zal geen naijver zijn; boze vermoedens zullen daar geen plaats vin-
den; haat kan er niet bestaan. Het hart dat in harmonie is met 
God heeft deel aan de vrede des hemels, en zal de gezegende 
30 
invloed daarvan overal om zich heen verspreiden. De geest van 
vrede zal als dauw rusten op harten die vermoeid en belast ZIJD 
door de strijd in de wereld. 
De volgelingen van Christus worden de wereld ingezonden met de 
boodschap van vrede. Een ieder die, door de rustige, onbewuste 
invloed van een heilig leven, de liefde van Christus zal open-
baren, een ieder die, door woord of daad, een a"n.der ertoe zal 
brengen de zonde te laten varen en zijn hart aan God over te 
geven, is een vredestichter. 
En "zalig de vredestichters, want zij zullen Gods kinderen genoemd 
worden." De geest van vrede is het bewijs voor hun verbonden-
heid met de hemel. De zoete reuk van Christus omgeeft hen. De 
geur des levens, de lieflijkheid van karakter openbaren aan de 
wereld het feit, dat zij kinderen Gods zijn. De mensen zien aan 
hen, dat zij met Jezus geweest zijn. "Een ieder, die liefheeft, is uit 
God geboren." I Joh. 4 : 7· "Indien iemand echter de Geest van 
Christus niet heeft, die behoort Hem niet toe," maar "allen, die 
door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods." Rom. 8 : 9, 14. 
"En het overblijfsel van Jakob zal te midden van vele volkeren 
zijn als dauw van de Here, als regenstromen op het groene kruid, 
dat niet wacht op de mens, noch mensenkinderen verbeidt." Micha 
5 : 6. 
,,Zalig de vervolgden om der gerechtigheid wil, 
want hunner is het koninkrijk der. hemelen." 
Jezus stelt Zijn volgelingen geen hoop op aardse eer en rijkdom-
men voor ogen, geen leven vrij van beproevingen, maar Hij schil-
dert hun het voorrecht, te wandelen met hun Meester op de paden 
van zelfverloochening en smaad, die de wereld niet kent. 
Hij die kwam om de verloren wereld te verlossen, werd tegenge-
werkt door de verenigde strijdkrachten van de tegenstanders van 
God en de mensen. In een meedogenloos verbond schaarden boze 
mensen en boze engelen zich tegen de Vredevorst. Hoewel elk van 
Zijn woorden en daden goddelijke ontferming ademde, wekte 
het feit, dat Hij niet gelijkvormig was aan de wereld de bitterste 
31 
vijandigheid op. Omdat Hij Zijn goedkeuring niet wilde geven 
aan het uitleven van de boze hartstochten in onze natuur, wekte 
Hij de heftigste tegenstand en vijandschap op. Zo is het met allen 
die godzalig in Christus Jezus leven. Tussen gerechtigheid en zon-
de, liefde en haat, waarheid -en leugen bestaat een strijd, die niet 
onderdrukt kan worden. Wanneer iemand de liefde van Christus 
en de schoonheid der heiligheid naar voren brengt, trekt hij de 
onderdanen van Satans koninkrijk van hem af, en de vorst van 
het kwaad ·wordt geprikkeld om dit tegen te gaan. Vervolging 
en smaad wachten allen, die zijn aangedaan met de Geest van 
Christus. De aard van de vervolging wisselt met de tijden; maar 
het beginsel -
de geest die hieraan ten grondslag ligt -
is 
dezelfde die de uitverkorenen des Heren heeft gedood sinds de dagen 
van Abel. 
Wanneer mensen trachten in harmonie met God te komen, zullen 
zij bemerken, dat de smaad van het kruis niet verdwenen is. 
Overheden en machten en boze geesten in de hoge scharen zich 
tegen allen die gehoorzaamheid aan de wet des hemels betrachten. 
Daarom moet vervolging, verre van smart te veroorzaken, vreugde 
brengen aan de discipelen van Christus; immers, het is een bewijs, 
dat zij de voetsporen van hun Meester volgen. 
Hoewel de Here Zijn volk niet beloofd heeft dat zij zullen worden 
vrijgesteld van beproevingen, heeft Hij hun iets beloofd dat veel 
beter is. Hij zegt: "Uw sterkte moge zijn als uw levensduur." 
Deut. 3 3 : 2 5. "Mijn genade is u genoeg, want de kracht openbaart 
zich eerst ten volle in zwakheid." 2 Cor. 12 : 9· Indien ge geroepen 
wordt om door de vurige oven te gaan om Zijnentwille, zal Jezus 
aan uw zijde gaan, zoals Hij met de drie getrouwen in Babylon was. 
Zij die hun Heiland liefhebben, zullen zich verheugen over iedere 
gelegenheid die zij krijgen om met Hem vernedering en smaad 
te mogen delen. De liefde die zij voor hun Here koesteren maakt 
het lijden om Zijnentwille zoet. 
Door alle eeuwen heen heeft Satan het volk van God vervolgd. 
Hij heeft hen gemarteld en ter dood gebracht; maar in hun sterven 
werden zij overwinnaars. Zij openbaarden door hun standvastig 
geloof Eén, die machtiger is dan Satan. Satan kon het lichaam mar-
)2 
telen en doden, maar hij kon niet het leven raken dat verhorgen 
was met Christus in God. Hij kon hen gevangen houden binnen 
de muren van een gevangenis, maar hij kon de geest niet hinden. 
Zij konden over de somberheid heenzien op de heerlijkheid met 
de woorden: ,,Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de 
tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons 
geopenbaard zal worden." Rom. 8 : r8. "Want de lichte last der 
verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre 
te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid." 2 Cor. 4 : 17. 
Door beproeving en vervolging wordt de heerlijkheid -
het 
karakter -
van God geopenbaard in Zijn uitverkorenen. De ge-
meente van God, gehaat en vervolgd door de wereld, wordt op-
gevoed en onderricht in de school van Christus. Zij wandelen op 
de smalle weg op aarde; zij worden gezuiverd in de oven der 
beproeving. Zij volgen Christus door hevige strijd heen; zij ver-
dragen zelfverloochening, en ervaren bittere teleurstellingen; maar 
hun pijnlijke ervaring leert hen de schuld en smart der zonde 
kennen, en zij bezien die met afschuw. Daar zij deel hebben aan 
het lijden van Christus, zijn zij voorbestemd om ook deel te krijgen 
aan Zijn heerlijkheid. In een heilig visioen zag de profeet de over-
winning van het volk van God. Hij zegt: "En ik zag iets als een 
zee van glas met vuur vermengd, en de overwinnaars . . . staande 
aan de glazen zee, met de citers Gods. En zij zingen het lied van 
Mozes, de knecht Gods, en het lied van het Lam, zeggende: Groot 
en wonderbaar zijn Uw werken, Here God Almachtige; rechtvaar-
dig en waarachtig zijn Uw wegen, Gij, Koning der volkeren." Openb. 
I 5 : 2, 3. "Dezen zijn het, die komen uit de grote verdrukking; 
en zij hebben hun gewaden gewassen en die wit gemaakt in het 
bloed des Lams. Daarom zijn zij voor de troon van God en zij 
verer!!n Hem dag en nacht in Zijn tempel; en Hij, die op de 
troon gezeten is, zal Zijn tent over hen uitspreiden." Openb. 
7 : 14, I 5• 
33 
"Zalig zijt gij, wanneer men u smaadt." 
Sinds hij gevallen is heeft Satan door middel van bedrog ge-
werkt. Zoals hij een onjuiste voorstelling van God heeft gegeven, 
zo geeft hij, door zijn vertege-nwoordigers, een onjuiste voorstelling 
van de kinderen Gods. De Heiland zegt: "De smaadwoorden van 
wie u smaden, kwamen op Mij neer." Ps. 69 : ro. Op dezelfde rna-
nier zullen ze neerkomen op Zijn discipelen. 
Nooit werd iemand onder de mensen wreder belasterd dan de Zoon 
des mensen. Hij werd uitgelachen en bespot om Zijn onwankelbare 
gehoorzaamheid aan de beginselen van Gods heilige wet. Zij haat-
ten Hem zonder oorzaak. Nochtans stond Hij rustig voor Zijn 
vijanden, en verklaarde dat smaad een deel is van het Christelijk 
erfdeel, en Hij gaf Zijn volgelingen raad, hoe zij de pijlen der haat 
moesten opvangen, Hij vermaande hen niet zwak te worden tijdens 
vervolging. 
Hoewel laster iemands goede naam kan bezoedelen, kan het karak-
ter er niet door besmet worden. Dat wordt door God bewaard. Zo-
lang wij niet toesternmen in de zonde, is er geen macht, duivels of 
menselijk, die een smet op de ziel kan werpen. Een man wiens hart 
verankerd is in God is dezelfde in het uur waarin hij het meest 
beproefd en het meest ontmoedigd wordt als in de tijd waarin 
hij voorspoedig was, toen het licht en de gunst van God op hem 
schenen te rusten. Zijn woorden, zijn motieven, zijn daden worden 
misschien verkeerd verklaard en vervalst, maar het raakt hem niet, 
omdat er voor hem grotere belangen in het spel zijn. Evenals Mozes 
verdraagt hij het "als ziende de Onzienlijke;" Hebr. rr : 27; niet 
ziende "op het zichtbare, maar op het onzichtbare." 2 Cor. 4 : r 8. 
Christus weet alles wat verkeerd begrepen en verkeerd verklaard 
wordt door de mensen. Zijn kinderen kunnen het zich veroorloven 
met rustig geduld en vertrouwen te wachten, hoezeer ze ook gehaat 
en veracht worden; want niets is verborgen, dat niet openbaar ge-
maakt zal worden, en zij die God eren zullen door hem geëerd 
worden in de tegenwoordigheid van mensen en engelen. 
"Wanneer men u smaadt en vervolgt," zei Jezus, "verblijdt u en 
verheugt u." En Hij wees Zijn toehoorders op de profeten, die 
34 
gesproken hadden in de naam des Heren als "een voorbeeld van ge-
latenheid en geduld." Jac. 5 : IO. Abel, de allereerste Christen onder 
de kinderen van Adam, stierf als martelaar. Henoch wandelde met 
God, en de wereld kende hem niet. Noach werd bespot als een 
fanaticus en een onruststoker. "Anderen weer hebben hoon en ge-
selslagen verduurd, daarenboven nog boeien en gevangenschap." 
"Anderen hebben zich laten folteren en van geen bevrijding willen 
weten, opdat zij aan een betere opstanding deel mochten hebben." 
Hebr. II : 36, 35· 
Door alle eeuwen heen zijn Gods uitverkoren boodschappers ge-
smaad en vervolgd; nochtans is door hun moeite de kennis van God 
wijd verbreid. Iedere discipel van Christus moet zich bij de gele-
deren aansluiten, en hetzelfde werk voorwaarts dragen, wetende 
dat de vijanden daarvan niets kunnen doen tegen de waarheid, 
slechts v66r de waarheid. Het is de bedoeling van God, dat de waar-
heid naar voren gebracht zal worden, en het onderwerp zal worden 
van onderzoek en bespreking, juist ook door de verachting die de 
mensen ervoor koesteren. De gedachten van de mensen moeten 
wakker geschud worden; iedere strijd, ieder smaadwoord, iedere po-
ging om gewetensvrijheid te beknotten is een middel van God om 
mensen wakker te maken die anders zouden kunnen insluimeren. 
Hoe dikwijls is dit resultaat gezien in de geschiedenis van de bood-
schappers van God? Toen de edele, :welsprekende Stepharrus door 
steniging werd gedood op aanstoken van het Sanhedrin, leed de 
zaak van het evangelie geen verlies. Het licht des hemels, dat zijn ge-
laat verheerlijkte, de goddelijke ontferming die sprak uit het gebed 
dat hij stervende uitte, waren als een scherpe pijl der overtuiging 
voor het fanatieke lid van het Sanhedrin dat daarbij aanwezig was, 
en Saulus, de vervolgende Farizeeër, werd een uitverkoren vat, om 
de naam van Christus uit te dragen onder heidenen en koningen en 
de kinderen Israëls. En lang daarna schreef de bejaarde Paulus vanuit 
het huis waarin hij te Rome gevangen gehouden werd: "Sommigen 
prediken de Christus wel uit nijd en twist ... genen ... met de on-
zuivere bedoeling, mij de gevangenschap zwaar te maken . . . In elk 
geval, hetzij met een bijoogmerk, hetzij in oprechtheid, wordt Chris-
tus ·verkondigd." Philipp. I : I 5-I 8. Door de gevangenschap van 
35 
Paulus werd het evangelie verbreid, en zelfs in het paleis van de kei-
zer werden zielen voor Christus gewonnen. Door de pogingen van 
Satan om het te vernietigen, wordt "het onvergankelijk zaad," "het 
levende en blijvende woord van God", in de harten der mensen ge-
zaaid; door de smaad en veivolging van Zijn kinderen wordt de 
naam van Christus groot gemaakt en worden zielen gered. 
"Groot is het loon in de hemef" van hen die getuigen zijn voor 
Christus ondanks vervolging en smaad. Terwijl de mensen zien op 
aardse schatten, wijst Jezus hen op een hemelse beloning. Maar 
Hij plaatst het niet geheel en al in het toekomstige leven; het begint 
hier. De Here verscheen in de oudheid aan Abraham en zeide: 
"Ik ben uw schild: uw loon zal zeer groot zijn." Gen. I 5 : I. Dit is 
de beloning van allen die Christus volgen. Jehovah Emmanuel -
"Hij, in wie alle schatten der wijsheid en kennis verborgen zijn", in 
"wie al de volheid der Godheid lichamelijk'' woont-genade te mogen 
vinden in Zijn ogen, Hem te kennen, Hem te bezitten, doordat 
het hart zich meer en meer openstelt om Zijn karaktereigenschappen 
te ontvangen; Zijn liefde en kracht te kennen, de ondoorgronde-
lijke rijkdommen van Christus te bezitten, meer en meer te begrij-
pen "hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te 
kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat 
gij vervuld wordt tot alle volheid Gods," -
"dit is het deel van de 
knechten des Heren en hun recht van Mijnentwege, luidt het 
woord des Heren." Ef. 3 : I8, I9; Jes. 54: I7. 
Dit was de vreugde die de harten van Paulus en Silas vervulde 
toen zij te middernacht in de kerker te Philippi baden en lofliederen 
tot God opzongen. Christus was daar naast hen, en het licht van 
Zijn tegenwoordigheid bestraalde de somberheid om hen heen met 
de heerlijkheid van de hemelse hoven. Vanuit Rome schreef Paulus, 
zonder zich te bekommeren om zijn boeien nu hij de verbreiding 
va.n het evangelie zag: "Daarin verblijd ik mij, en zal ik mij ook 
verblijden.'' Philip. I : I 8. En de woorden van Christus zelf op de 
berg weerklinken in de boodschap van Paulus aan de gemeente 
te Philippi, te midden van hun vervolgingen: "Verblijd u in de 
Here ten allen tijde! Wederom zal ik zeggen: Verblijdt u!" Philipp. 
•P 4· 
"Gij zijt het zout der aarde." 
Zout wordt gewaardeerd omdat het behoudende eigenschappen be-
zit; en wanneer God Zijn kinderen zout noemt, wil Hij hun leren, 
dat het Zijn bedoeling is, wanneer Hij hen tot het voorwerp van 
Zijn genade maakt, dat zij machten zullen worden waardoor anderen 
gered worden. De bedoeling van God met het kiezen van een volk 
ten aanschouwe van de gehele wereld was niet alleen dat Hij hen 
zou aannemen als Zijn zonen en dochters, maar dat door hen de 
wereld de genade zou ontvangen die zaligmaakt. Titus 2 : I 1. Toen 
de Here Abraham verkoos, was dat niet eenvoudig om een bijzondere 
vriend Gods te zijn, maar om een tussenpersoon te zijn voor de bij-
zondere voorrechten die de Here over de volken wilde uitstorten. 
Jezus zeide in Zijn laatste gebed voor Zijn discipelen v66r de kruisi-
ging: "Ik heilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn 
in de waarheid." Joh. 17 : 19. Op dezelfde wijze zullen Christenen 
die gereinigd zijn door de waarheid reddende eigenschappen bezit-
ten die de wereld behoeden voor een volkomen zedelijk bederf. 
Zout moet vermengd worden met de substantie waaraan het wordt 
toegevoegd; het moet daarin doordringen en er één mee worden 
om te kunnen behouden. Zo worden de mensen door persoonlijk 
contact en omgang bereikt door de reddende kracht van het evan-
gelie. Zij worden niet behouden in grote groepen, maar als aparte 
personen. 
Persoonlijke invloed is een macht. Wij moeten hen, die wij willen 
helpen, nabij komen. 
De smaak van het zout stelt de levenskracht van de Christen 
voor, -
de liefde van Christus in het hart, de gerechtigheid van 
Christus die het leven doordrenkt. De liefde van Christus ver-
spreidt zich en is agressief. Indien deze liefde in ons woont zal zij 
uitstromen naar anderen. Wij zullen hen nabij komen, totdat hun har-
ten verwarmd worden door onze onzelfzuchtige belangstelling en lief-
de. De oprechte gelovigen verspreiden levende kracht, die overal 
doordringt, en een nieuwe zedelijke kracht geeft aan de zielen waar-
voor zij werken. Het is niet de kracht van de mens zelf, maar äe 
kracht van de Heilige Geest, die het hervormende werk verricht. 
37 
Jezus vervolgde met de ernstige waarschuwing: "Indien nu het zout 
zijn kracht verliest, waarmee zal het gezouten worden? Het dient 
nergens meer toe dan om weggeworpen en door de mensen ver-
treden te worden." 
Terwijl zij luisterden naar de woorden van Jezus konden de mensen 
het witte zout zien schitteren op de paden waar het was wegge-
worpen, omdat het zijn smaak verloren had en nutteloos was ge-
worden. Het gaf een goed beeld van de toestand van de Farizeeën, 
en van de uitwerking van hun godsdienst op de gemeenschap. 
Het geeft een beeld van het leven van iedere ziel waar de kracht 
van de genade Gods van is geweken, en die koud geworden is, zonder 
Christus. Wat hij ook belijdt, zo iemand wordt door mensen en 
engelen gezien als smakeloos en onaangenaam. Tot dezulken zegt 
Christus: ,,Waart gij maar koud of heet! Zo dan, omdat gij lauw 
zijt, en noch koud, noch heet, zal Ik u uit Mijn mond spuwen." 
Openb. 3 :IJ, r6. 
Zonder een levend geloof in Christus als een persoonlijke Verlosser 
is het onmogelijk om onze invloed te doen gevoelen in een scep-
tische wereld. Wij kunnen niet aan anderen geven wat wijzelf niet 
bezitten. De invloed die wij-uitoefenen tot zegen en verheffing van 
het mensdom is evenredig met onze eigen vroomheid en toewijding 
aan Christus. Indien er geen waar dienen is, geen oprechte liefde, 
geen werkelijkheid in onze ervaringen, is er ook geen kracht om te 
helpen, geen band met de hemel, geen reuk van Christus in het 
leven. Indien de Heilige Geest ons niet kan gebruiken als machten 
waardoor de waarheid die in Jezus is aan de wereld kan wordeti 
medegedeeld, zijn wij als zout dat zijn smaak verloren heeft en vol-
komen nutteloos is geworden. Door ons gebrek aan genade van 
Christus getuigen wij tegenover de wereld, dat de waarheid, die 
wij beweren te geloven geen heiligende kracht heeft; en zo maken 
wij, voor zover onze invloed reikt, het Woord van God krachteloos. 
"Al ware het, dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak, 
maar had de liefde niet, ik ware schallend koper of een rinkelende 
cimbaal. Al ware het, dat ik profetische ga ven had, en alle ge-
heimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat 
ik bergen verzette, maar had de liefde niet, ik ware niets. Al ware 
het, dat ik wat ik heb tot spijs uitdeelde, en al ware het, dat 
ik mijn lichaam gaf om verbrand te worden, maar had de liefde niet, 
het baatte mij niets.'' 1 Cor. 13 : 1-3. 
Wanneer liefde het hart vervult, zal zij uitstromen naar anderen, 
niet om de gunsten die wij van hen ontvangen, maar omdat liefde 
het beginsel van onze daden is. Liefde verzacht het karakter, 
beheerst de opwellingen, bedwingt vijandigheid, en veredelt gene-
genheden. Deze liefde is zo ruim als het heelal, en is in harmonie 
met de liefde van de dienende engelen. Wanneer zij gekoesterd 
wordt in het hart, maakt ze het gehele leven zoet, en verspreidt 
haar zegen overal. Het is dit, en dit alleen, wat ons tot het zout 
der aarde kan maken. 
"Gij zijt het licht der wereld." 
Wanneer Jezus de mensen leerde, maakte Hij Zijn lessen belang-
wekkend, en hield de aandacht van Zijn toehoorders gevangen door 
dikwijls illustraties te gebruiken uit de natuur rondom hen. De 
mensen waren samen gekomen toen het nog morgen was. De stra-
lende zon, die steeds hoger aan de hemel klom, verjoeg de scha-
duwen die toefden in de dalen en in de nauwe bergengten. De 
pracht van de oostelijke hemel was nog niet vervaagd. Het zonlicht 
overgoot het land met zijn schittering; de kalme oppervlakte van 
het meer weerkaatste het gouden licht, en weerspiegelde de rozige 
morgenwolkjes. Iedere bloem en knop en blaadje glinsterden door 
de dauwdroppels. De natuur glimlachte onder de weldaad van de 
nieuwe dag, en de vogels in de bomen zongen lieflijk. De Heiland 
keek naar de schare die voor Hem stond, en toen naar de rijzende 
zon, en zei tot Zijn discipelen: "Gij zijt het licht der wereld.'' Zoals 
de zon uitgaat met haar boodschap van liefde, en de schaduwen van 
de nacht verjaagt, en de wereld opwekt tot leven, zo moeten de 
volgelingen van Christus uitgaan met hun zending, en het licht 
des hemels doen stralen op hen die in de duisternis van dwaling 
en zonde zijn. 
In het stralende morgenlicht waren de steden en dorpen op de 
omliggende heuvels duidelijk te zien, en zij vormden een aantrek-
39 
keiijk onderdeel van het gehele beeld. Jezus wees hierop, toen Hij 
zei: "Een stad, die op een berg ligt, kan niet verborgen blijven." 
En Hij voegde er aan toe: "Ook steekt men geen lamp aan en 
zet haar onder de korenmaat, maar op de standaard, en zij schijnt 
voor allen, die in het huis zijn." De meesten van de mensen die 
naar de woorden van Jezus luisterden, waren boerenarbeiders of 
vissers, en hun nederige stulpjes bevatten slechts één vertrek, waarin 
het ene licht op een kandelaar stond, en scheen op allen die in het 
huis waren. Zo, zei Jezus: "Laat uw licht schijnen voor de mensen 
opdat zij uw goede werken zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, 
verheer lijken." 
Geen ander licht heeft ooit op de gevallen mens geschenen of 
zal ooit op hem schijnen, dan het licht, dat van Christus uitstraalt. 
Jezus de Heiland is het enige licht dat de duisternis kan verlichten 
van een wereld die geboeid ligt in de zonde. 
Van Christus staat geschreven: "In het Woord was leven, en het 
leven was het licht der mensen." Joh. I : 4· Door het ontvangen 
van Zijn leven konden de discipelen lichtdragers worden. Het leven 
van Christus in hun ziel, Zijn liefde geopenbaard in hun karakter, 
zou hen tot het licht der wereld maken. 
De mensheid heeft in zichzelf geen licht. Zonder Christus zijn wij 
als een kaars die niet is aangestoken, als de maan wanneer haar ge-
laat is afgewend van de zon; wij hebben geen enkele straal van 
licht om die in de duisternis van de wereld te doen schijnen. 
Maar wanneer we ons keren naar de Zonne der Gerechtigheid, wan-
neer we in contact komen met Christus, straalt de gehele ziel van 
het licht. van de goddelijke tegenwoordigheid. 
De volgelingen van Christus moeten meer zijn dan een licht te 
midden der mensen. Zij zijn het licht der wereld. Jezus zegt tot 
allen die Zijn naam aangeroepen hebben: Gij hebt u zelf aan Mij 
gegeven, en Ik heb u aan de wereld gegeven als Mijn vertegen-
woordigers. Zoals de V ader Hem in de wereld gezonden had, zo, 
verklaart Hij "heb ook Ik hen gezonden in de wereld." Joh. 17: 18. 
Zoals Christus het kanaal is voor de openbaring van de Vader, zo 
moeten wij het kanaal zijn voor de openbaring van Christus. Ver-
geet niet, Christen, dat, hoewel onze Heiland de grote lichtbron is, 
Hij wordt geopenbaard door de mensen. Gods zegeningen worden 
door menselijke werktuigen uitgestort. Christus zelf kwam naar 
de wereld als de Zoon des mensen. De mensheid moet, verbonden 
met de goddelijke natuur, met de mensheid in contact komen. 
De gemeente van Christus, iedere discipel van de Meester per-
soonlijk, is het door de hernel verkoren instrument waardoor God 
zich openbaart aan de mensheid. Engelen der heerlijkheid wach-
ten om door u het licht en de kracht des hemels mee te delen aan 
zielen die op het punt staan om verloren te gaan. Zal de menselijke 
vertegenwoordiger falen in het volbrengen van het hem toebe-
deelde werk? 0, dan wordt de wereld in dat opzicht beroofd van 
de beloofde invloed van de Heilige Geest! 
Maar Jezus gebood Zijn discipelen niet: "Streef ernaar uw licht 
te doen schijnen;" Hij zeide: "Laat het schijnen." Indien Christus in 
het hart woont, is het onmogelijk om het licht van Zijn tegenwoordig-
heid te verbergen. Indien zij die belijden volgelingen van Christus 
te zijn, niet het licht der wereld zijn, is dat zo omdat de leven-
gevende kracht hen heeft verlaten; indien zij geen licht te geven 
hebben, is dat zo omdat zij niet verbonden zijn met de Bron van 
licht. 
Door alle eeuwen heen heeft "de Geest van Christus in hen" ( 1 
Petr. 1 : 11) Gods ware kinderen gemaakt tot het licht voor de 
mensen van hun geslacht. Jozef was een lichtdrager in Egypte. In 
zijn reinheid, welwillendheid en kinderliefde was hij een vertegen-
woordiger van Christus te midden van een volk van afgodendie-
naars. Terwijl de Israëlieten op weg waren van Egypte naar het be-
loofde land, waren de oprechten onder hen een licht voor de vol-
ken die hen omga ven. Door hen werd God geopenbaard aan de 
wereld. Van Daniël en zijn vrienden in Babylon, en van Mordechai 
in Perzië, straalde het licht temidden van de duisternis van de ko-
ningshoven. Op dezelfde wijze zijn de discipelen van Christus ge-
steld als lichtdragers op de weg naar de hemel; door hen worden de 
barmhartigheid en goedheid van de V ader geopenbaard aan een 
werdd die gehuld is in de duisternis van een verkeerd begrip 
aangaande God. Door dat zij hun goede werken zien, worden anderen 
ertoe geleid de Vader Die in de hemelen is te verheerlijken; want 
het wordt duidelijk gemaakt, dat er een God is op de troon van het 
heelal, Wiens karakter lof en navolging waard is. De goddelijke 
liefde die brandt in het hart, de Christelijke harmonie die geopen-
baard wordt in het leven, zijn als een glimp van de hemel gegeven 
aan de mensen op aarde, opdat zij de heerlijkheid daarvan op de 
juiste waarde zullen schatten. 
Op deze wijze worden de mensen ertoe gebracht de liefde te onder-
kennen ,,die God jegens ons heeft." I Joh. 4 : r6. 
Zo worden harten die eens zondig en verdorven waren, gereinigd 
en veranderd, om te staan "onberispelijk ... voor Zijn heerlijkheid 
in grote vreugde." Judas 24. 
De woorden van de Heiland: "Gij zijt het licht der wereld," wijzen op 
het feit, dat Hij Zijn volgelingen een wereldwijde zending heeft 
opgedragen. In de dagen van Christus hadden zelfzucht, trots en 
vooroordeel een sterke, hoge scheidsmuur gebouwd tussen de aan-
gewezen bewaarders van de heilige Godsspraken en ieder ander 
volk op de aardbol. Maar de Heiland was gekomen om dit alles te 
veranderen. De woorden die de mensen van Zijn lippen hoorden 
waren anders dan wat zij ooit gehoord hadden van priester of 
rabbi. Christus haalt de scheidsmuur neer, de eigenliefde, het schei-
dingmakende vooroordeel van nationaliteit, en Hij leert een liefde 
voor allen die tot het menselijk geslacht behoren. Hij heft de mens 
uit boven de enge kring die hun zelfzucht voorschrijft; Hij doet alle 
grenzen en kunstmatige scheidingen in de maatschappij te niet. 
Hij maakt geen verschil tussen buren en vreemdelingen, vrienden 
en vijanden. Hij leert ons iedere ziel in nood te beschouwen als 
onze naaste, en de wereld als onze akker. 
Zoals de zonnestralen doordringen tot de meest afgelegen hoeken 
der aarde, zo wil God dat het licht van het Evangelie zal reiken 
tot iedere ziel op aarde. Indien de gemeente van Christus de bedoe-
ling van onze Here ten uitvoer zou brengen, zou het licht worden 
uitgegoten over allen die in duisternis zitten en in het dal der scha-
duw des doods. In plaats van samen te klitten en de verantwoor-
delijkheid en het dragen van het kruis te mijden, moeten de leden 
van de gemeente zich verspreiden naar alle landen, en het licht van 
Christus door hen laten schijnen, door evenals Hij dat deed te wer-
ken voor de redding van zielen, en dit "evangelie des konink-
rijks" zou spoedig aan de gehele wereld gebracht zijn. 
Op deze wijze wordt Gods bedoeling met het roepen van Zijn volk, 
van Abraham in de vlakte van Mesopotamië tot ons in deze eeuw 
toe, vervuld. Hij zegt: "Ik zal u tot een groot volk maken en u 
zegenen ... , en gij zult tot een zegen zijn." Gen. I 2 :2. 
De woorden van Christus, die Hij sprak door de evangelieprofeet, 
en die slechts als een echo klinken in de bergrede, zijn bestemd 
voor ons in deze laatste generatie: "Sta op, wordt verlicht, want uw 
licht komt en de heerlijkheid des Heren gaat over u op." 
Jes. 6o : r. Indien de heerlijkheid des Heren is opgegaan over uw 
geest; indien ge de schoonheid hebt ontvangen van Hem Die de 
voornaamste is onder tienduizenden, en Die volkomen lief te heb-
ben is; indien in uw ziel de aanwezigheid van Zijn heerlijkheid 
straalt, dan is dit woord van de Meester tot u gericht. Hebt u met 
Christus gestaan op de berg der verheerlijking? Beneden in de vlakte 
zijn mensen die door Satan als slaven gevangen gehouden worden; 
zij wachten op het woord van geloof en gebed om hen te bevrijden. 
Wij moeten niet alleen de heerlijkheid van Christus overdenken, 
maar ook spreken over Zijn uitnemende eigenschappen. Jesaja aan-
schouwde niet alleen de heerlijkheid van Christus, maar hij sprak 
ook over Hem. Terwijl David peinsde, brandde het :vuur; 
toen sprak hij met zijn mond. Terwijl hij peinsde over de wonderlijke 
liefde Gods, kon hij niet anders dan spreken over datgene wat hij 
zag en gevoelde. Wie kan door het geloof het heerlijke verlossings-
pJan aanschouwen, de heerlijkheid van de eniggeboren Zoon van 
God, en daar niet van spreken? Wie kan nadenken over de on-
peilbare liefde die geopenbaard werd aan het kruis van Golgotha 
bij de dood van Christus, opdat wij niet verloren zouden gaan, maar 
eeuwig leven hebben, -
wie kan dit aanschouwen, en geen woor-
den hebben om de eer van de Heiland groot te. maken? 
"Maar in Zijn paleis zegt ieder: Ere!" De zanger van Israël prees 
Hem op de harp, zeggende: "Ik zal van de heerlijke luister Uwer 
majesteit en van Uw wonderdaden gewagen. Zij zullen spreken 
van de macht Uwer geduchte daden, en Uw grootheid wil ik vertel-
len." Ps .. 2.9: .9; 145 : 5, 6. 
43 
Het kruis van Golgotha moet hoog verheven worden boven de 
mensen, hun gedachten geheel in beslag nemen. Dan zullen alle 
geestelijke vermogens aangedaan worden met goddelijke kracht die 
rechtstreeks van God komt. Dan zal alle kracht zich samentrek-
ken in oprechte arbeid voor dë Here. De arbeiders zullen lichtstra-
len uitzenden in de wereld, als levende werktuigen om de wereld 
te verlichten. 
Christus neemt vol blijdschap ieder menselijk wezen aan, dat aan 
Hem wordt overgegeven. Hij verenigt het menselijke met het god-
delijke, opdat Hij aan de wereld de geheimenissen kan meedelen 
van de vleesgeworden liefde. Spreekt ervan, bidt ervan, zingt er-
van; verkondig de boodschap van Zijn heerlijkheid wijd en zijd, 
en blijf steeds optrekken naar verder gelegen gebieden. 
Geduldig gedragen beproevingen, dankbaar ontvangen zegenin-
gen, moedig weerstane verleidingen, zachtmoedigheid, vriendelijk-
heid, barmhartigheid en liefde die voortdurend geopenbaard wor-
den, zijn de lichtpunten die stralen in het karakter in tegenstelling 
tot de duisternis van het zelfzuchtige hart, waar het licht des levens 
nooit in heeft geschenen. 
44 
DE GEESTELIJKE STREKKING VAN DE WET 
"1 k ben niet gekomen om te ontbinden, 
maar om te vervullen." 
Het was Christus die, te midden van donderslagen en vuurvlam-
men, de wet op Sinaï afkondigde. De heerlijkheid Gods rustte als 
een verterend vuur op de top van de berg, en de berg beefde voor 
de tegenwoordigheid des Heren. Het leger van Israël, dat met het 
aangezicht ter aarde lag, had vol ontzag geluisterd naar de heilige 
geboden van de wet. Welk een tegenstelling met het schouwspel 
op de berg der zaligsprekingen! Onder de zomerhemel, waar 
slechts het gezang van de vogels de stilte verbrak, ontvouwde Jezus 
de beginselen van Zijn koninkrijk. Toch verklaarde Hij, Die op die 
dag tot de mensen sprak in de geest der liefde, hen de beginselen 
van de wet die gegeven werd op Sinaï. 
Toen de wet gegeven werd was het nodig dat Israël, ontaard door 
de langdurige slavernij in Egypte, onder de indruk gebracht werd 
van de kracht en majesteit van God; nochtans openbaarde Hij Zich 
niet minder aan hen als een God van liefde. 
"De Here is gekomen van Sinaï en over hen opgegaan uit Seïr; 
Hij is in lichtglans verschenen van het gebergte Paran, 
en gekomen uit het midden van heilige tienduizenden; 
aan Zijn rechterzijde zagen zij een brandend vuur. 
Ja, Hij heeft de volken lief; al Zijn heiligen-
in Uw hand zijn zij, aan Uw voeten legeren zij zich, 
vangen iets op van Uw woorden." Deut. 33 : 2, 3· 
Aan Mozes openbaarde God Zijn heerlijkheid in die prachtige woor-
den, die door de eeuwen heen als een onschatbare nalatenschap ge-
koesterd zijn: "Here, Here, God, barmhartig en genadig, lankmoe-
45 
dig, groot van goedertierenheid en trouw, die goedertierenheid be-
stendigt aan duizenden, die ongerechtigheid, overtreding en zonde 
vergeeft." Ex .. 34 : 6, 7· 
De wet, die op Sinaï gegeven werd, was de uiteenzetting van het 
beginsel der liefde, een openbaring gegeven aan de aarde van de 
wet des hemels. Ze werd verordineerd in de hand van een Mid-
delaar, -
gesproken door Hem ·door Wiens kracht de harten der 
mensen in harmonie gebracht konden worden met de beginselen 
van de wet. God had de bedoeling van de wet geopenbaard, toen 
Hij aan Israël verklaarde: "Gij zult Mij heilige mensen zijn." Ex. 
22 : 3 I. 
Maar Israël had het geestelijk karakter van de wet niet opgemerkt, 
en maar al te dikwijls was hun gehoorzaamheid die ze beleden 
slechts een in· acht nemen van vormen en ceremoniën, in plaats van 
een overgeven van het hart aan de opperheerschappij der liefde. 
Wanneer Christus in Zijn karakter en werk de mensen de heilige, 
welwillende, vaderlijke eigenschappen van God voor ogen stelde, 
en de waardeloosheid van een gehoorzaamheid alleen in vormen 
naar voren bracht, namen de Joodse leiders Zijn woorden niet aan, 
of ze begrepen ze niet.· Zij meenden, dat Hij te lichtvaardig dacht 
over de eisen van de wet; en wanneer Hij juist die waarheden 
onder hun aandacht bracht, die de ziel vormden van hun door God 
ingestelde eredienst, zagen zij op het uiterlijke, en beschuldigden 
Hem ervan, dat Hij dat wilde omver werpen. 
Hoewel de woorden van Christus op rustige toon gesproken wer-
den, werden ze geuit met een ernst en kracht, waardoor de harten 
der mensen geraakt werden. Zij luisterden of zij een herhaling zou-
den horen van de dode overleveringen en inzettingen van de rab-
bi's, maar tevergeefs. Zij stonden versteld "over Zijn leer, want Hij 
leerde hen als gezaghebbende en niet als hun schriftgeleerden." 
Matth. 7 : 29. De Farizeeën merkten het grote verschil op tussen 
hun onderwijsmethode en die van Christus. Zij zagen dat de majes-
teit, reinheid en schoonheid van de waarheid, met haar diepe, tedere 
invloed, veler gedachten gingen beheersen. De goddelijke liefde 
en tederheid van de Heiland trokken de harten der mensen tot Hem. 
De rabbi's zagen dat door Zijn leer de gehele inhoud van het on-
derricht, dat zij de mensen gegeven hadden, te niet werd gedaan. 
Hij was bezig de scheidsmuur neer te halen, die zo vleiend was ge-
weest voor hun trots en voor hun apartheid; zij vreesden dat Hij, 
indien het Hem toegestaan werd, het volk geheel van hen zou af-
trekken. 
Daarom volgden zij Hem met vastbesloten vijandschap, in de hoop 
dat zij een gelegenheid zouden vinden om Hem bij de menigte 
in ongenade te doen vallen, en zo het Sanhedrin in staat te stellen 
Zijn veroordeling en dood tot een feit te maken. 
Op de berg werd Jezus nauwlettend gadegeslagen door spionnen; 
en toen Hij de beginselen van de gerechtigheid ontvouwde, 
deden de Farizeeën het gerucht rond gaan, dat Zijn leer in strijd 
was met de voorschriften die God vanaf de Sinaï gegeven had. 
De Heiland zei niets om het geloof in de godsdienst en de leer-
stellingen die door Mozes gegeven waren te doen wankelen; immers, 
iedere lichtstraal die Israëls grote leider aan zijn volk doorgaf 
had hij ontvangen van Christus. Terwijl velen in hun hart denken, 
dat Hij gekomen is om de wet te ontbinden, openbaart Jezus in 
niet mis te verstane woorden Zijn houding tegenover de goddelijke 
geboden. "Meent niet," zei Hij, "dat Ik gekomen ben om de wet 
of de profeten te ontbinden." 
Het is de Schepper der mensen, de Wetgever, Die 'verklaart dat 
het niet Zijn bedoeling is de voorschriften van die wet te niet 
te doen. Alles in de natuur, van het stofje dat in de zonnestraal 
danst tot de werelden hierboven, staat onder een wet. En de orde 
en harmonie in de wereld der natuur zijn afhankelijk van gehoor-
zaamheid aan deze wetten. Zo zijn er ook belangrijke beginselen 
van gerechtigheid die het leven beheersen van alle denkende we-
zens, en het welzijn van het heelal hangt af van een leven in over-
eenstemming met deze beginselen. Voordat deze aarde tot aan-
zijn werd geroepen, bestond Gods wet reeds. Engelen worden ge-
regeerd door de beginselen van de wet en om de aarde in harmo-
nie te doen zijn met de hemel, moet de mens ook de goddelijke ge-
boden gehoorzamen. Christus maakte aan de mens in Eden de eisen 
van de wet bekend "terwijl de morgensterren tezamen juichten, en 
al de zonen Gods jubelden." Job 38 : 7· Het werk van Christus 
47 
op aarde was niet de wet te ontbinden, maar door Zijn genade de 
mens terug te brengen tot gehoorzaamheid aan de voorschriften van 
dewet. · 
De geliefde discipel, die luisterde naar de woorden van Jezus op de 
berg, spreekt, wanneer hij lang -daarna onder de invloed van de Hei-
lige Geest schrijft, van de wet als van een voortdurende verplichting. 
Hij zegt: ,,Zonde is wetteloosheid," en: "Ieder, die de zonde doet, 
doet ook de wetteloosheid." I Joh. 3 : 4· 
Hij maakt het duidelijk, dat de wet waarover hij spreekt, "een oud 
gebod" is "dat gij van de beginne gehad hebt.'' I Joh. 2 : 7· Hij 
spreekt over de wet die reeds bestond bij de schepping, en die op-
nieuw werd gegeven op de berg. Sinaï. 
Sprekend over de wet zei Jezus: "Ik ben niet gekomen om te 
ontbinden, maar om te vervullen." Hij gebruikte hier het woord 
"vervullen" in dezelfde zin als toen Hij aan Johannes de Doper 
verklaarde, dat het Zijn bedoeling was "alle gerechtigheid te ver-
vullen", Matth. 3 : I 5, dat wil zeggen geheel te voldoen aan de eis 
der wet, een voorbeeld te geven van volmaakte eenvormigheid met 
de wil van God. 
Het was Zijn opdracht "een grote, heerlijke onderwijzing te geven." 
Jes. 42 : 2 I. Hij moest het geestelijk karakter van de wet aanto-
nen, de vérreikende beginselen daarvan naar voren brengen, en de 
eeuwige verplichting van de wet duidelijk maken. 
De goddelijke schoonheid van het karakter van Christus, van wie de 
edelste en zachtmoedigste mensen slechts een flauwe weerspiege-
ling zijn; van wie Salomo door de Geest der inspiratie schreef: Hij 
is ,,uitblinkend boven tien duizend . . . alles van Hem is bekoor-
lijkheid;" van wie David zei, toen hij Hem in een profetisch vi-
sioen zag: "Gij zijt schoner dan de mensenkinderen," Hoogl. 5 : IO, 
I 6; Ps. 4 5 : 3; Jezus, het uitgedrukte beeld van de gestalte des Vaders, 
de glans Zijner heerlijkheid, de zelfverloochenende Verlosser was, 
gedurende Zijn gehele pelgrimstocht op aarde, een levende voor-
stelling van het karakter van de wet van God. In Zijn leven wordt 
geopenbaard, dat hemelse liefde, Christelijke beginselen, ten grond-
slag liggen aan de wetten der eeuwige rechtschapenheid. 
"Eer de hemel en de aarde vergaan," zei Jezus, "zal er niet één jota 
of één tittel vergaan :van de wet, eer alles zal zijn geschied." Door 
Zijn eigen gehoorzaamheid aan de wet getuigde Christus van de on· 
vèranderlijkheid daarvan, en bewees dat de wet door Zijn genade 
volkomen gehoorzaamd kon worden door iedere zoon en dochter 
van Adam. Op de berg verklaarde Hij, dat niet het kleinste lettertje 
van de wet voorbij zou gaan, éér alles zou zijn geschied, -
alle din-
gen die betrekking hebben op het menselijk geslacht, alles wat in 
verband staat met het verlossingsplan. Hij leert niet dat de wet ooit 
zal worden afgeschaft, maar Hij richt het oog op de uiterste grens 
van de menselijke horizon, en verzekert ons, dat totdat dat punt 
bereikt is, de wet zijn gezag zal behouden, zodat niemand zou kunnen 
veronderstellen, dat Hij was gekomen om de geboden van de wet te 
ontbinden. 
Zolang hemel en aarde blijven bestaan, zullen ook de heilige 
beginselen van Gods wet blijven bestaan. Zijn gerechtigheid zal, 
"als de bergen Gods" (Ps. 36 : 7), blijven bestaan, als een bron van 
zegen, die waterstromen uitzendt om de aarde te verkwikken. 
Omdat de wet van God volmaakt is, en daarom onveranderlijk, is het 
onmogelijk voor zondige mensen om uit zichzelf aan de hoogte 
van haar eisen te voldoen. Daarom kwam Jezus als onze Verlosser. 
Het was Zijn taak om, door de mensen deelgenoten te maken van 
de goddelijke natuur, hen .in harmonie te brengen met de beginselen 
van de wet des hemels. Wanneer wij onze zonden afleggen, en 
Christus aannemen als onze Heiland, wordt de wet verheerlijkt. De 
apostel Paulus vraagt: "Stellen wij dan door het geloof de wet buiten 
werking? Volstrekt niet; veeleer bevestigen wij de wet." Rom. 3 : 3 r. 
De belofte van het nieuwe verbond luidt: "Ik zal Mijn wetten 
in hun harten leggen, en die ook in hun verstand schrijven." 
Hebr. 10: 16. Terwijl het offerandenstelsel, de schaduwdienst die 
wees op Christus als het Lam van God dat de zonden der wereld 
zou wegnemen, bij Zijn dood zou ophouden te bestaan, zijn de be-
ginselen der gerechtigheid, zoals die vervat zijn in de decaloog even 
onveranderlijk als de eeuwige troon. Niet één gebod is vervallen, 
geen jota noch tittel is veranderd. Deze beginselen werden 
aan de mens in het Paradijs bekend gemaakt als de grote levens-
wet, en zij zullen blijven bestaan tot in het herstelde Paradijs. Wan-
49 
neer Eden weer op aarde zal bloeien, zal Gods wet der liefde ge-
hoorzaamd worden door allen onder de zon. 
"Voor eeuwig, o Here, houdt Uw woord stand in de hemelen." 
"Betrouwbaar zijn al Zijn bevelen, vastgesteld voor immer en 
altoos, volbracht in waarheid -en oprechtheid." "Van oudsher weet 
ik uit Uw getuigenissen, dat Gij ze voor eeuwig hebt vastgesteld." 
Ps. 119: 89; III: 7, 8; 119: rp.-
"Wie dan één van de kleinste dezer geboden 
ontbindt en de mensen zo leert, zal zeer 
klein heten in het Koninkrijk der hemelen." 
Dat wil zeggen, hij zal daar geen plaats hebben. Immers hij die 
opzettelijk één gebod breekt, houdt zich in de geest aan geen van de 
geboden. "Wie de gehele wet houdt, maar op één punt struikelt, 
is schuldig geworden aan alle." Jac. 2 : ro. 
Het is niet de omvang van de daad van ongehoorzaamheid die de 
zonde uitmaakt, maar het feit dat afgeweken wordt van Gods uit-
gedrukte wil in de kleinste bijzonderheid; immers, dit toont aan 
dat er nog gemeenschap bestaat tussen de ziel en de zonde. Het 
hart is verdeeld in zijn dienst. Er is een feitelijk ontkennen van 
God, een opstandigheid tegen de wetten van Zijn heerschappij. 
Indien de mensen vrij zouden zijn, om af te wijken van de eisen 
des Heren, en voor zich zelf een· maatstaf voor hun plicht aan te 
leggen, zou er een verscheidenheid van maatstaven zijn aangepast 
aan de verschillende instelling van de mensen, en de heerschappij 
zou uit de handen des Heren genomen worden. De wil van de mens 
zou boven alles gesteld worden, en de hoge, heilige wil van God, 
-
Zijn liefdevolle bedoeling jegens Zijn schepselen, -
zou onteerd 
en veronachtzaamd worden. 
Wanneer mensen hun eigen weg kiezen, stellen zij zichzelf tegen-
over God. Zij zullen geen plaats hebben in het koninkrijk der 
hemelen, want zij voeren oorlog tegen de beginselen van de hemel 
zelf. Door de wil van God te veronachtzamen stellen ze zichzelf 
aan de zijde van Satan, de vijand van God en mensen. Niet bij één 
woord, niet bij vele woorden, maar bij alle woord dat God gesproken 
so 
heeft zal de mens leven. Wij kunnen niet één woord veronacht-
zamen, hoe onbelangrijk het ons ook toeschijnt, en nochtans veilig 
zijn. Er is in de wet geen gebod dat niet bedoeld is voor het welzijn 
en geluk van de mens, zowel in dit leven als in het toekomende. 
Door gehoorzaamheid aan Gods wet wordt de mens als door een 
omtuining omgeven, en zo wordt hij ver van het kwade gehouden. 
Hij die deze door God opgeworpen omtuining op één punt neer-
haalt, heeft de beschermende kracht daarvan gebroken; immers, hij 
heeft een weg geopend waarlangs de vijand kan binnenkomen, 
om te verwoesten en te gronde te richten. 
Door het te wagen, de wil van God op één punt te veronachtzamen, 
openden onze stamouders de sluisdeuren der ellende voor de wereld. 
En een ieder, die hun voorbeeld volgt, zal hetzelfde resultaat oogsten. 
De liefde van God ligt ten grondslag aan ieder gebod van Zijn wet, 
en hij die van het Gebod afwijkt, bewerkt zijn eigen ongeluk en 
ondergang. 
"Indien uw gerechtigheid niet overvloedig is, meer 
dan die der schriftgeleerden en Farizeeën, zult 
gij het konin,krijk der hemelen niet binnengaan." 
De schriftgeleerden en Farizeeën hadden niet alleen Christus aan-
geklaagd, maar beschuldigden ook Zijn discipelen, omdat zij geen 
acht sloegen op de riten en inzettingen van de rabbi's. Dikwijls 
waren de discipelen verward en bezorgd geraakt door de afkeuring en 
beschuldigingen van hen, die zij gewoon geweest waren te eren als 
hun godsdienstleraren. Jezus ontmaskerde het bedrog. Hij verklaarde, 
dat de gerechtigheid waaraan de Farizeeën zoveel waarde hechtten, 
waardeloos was. Het Joodse volk had er aanspraak op gemaakt het 
bijzondere, getrouwe volk te zijn, dat door God begunstigd was; 
maar Christus stelde hun godsdienst voor als een dienst. die ver-
stoken was van reddend geloof. Al hun voorgewende vroomheid, 
hun menselijke inzettingen en ceremoniën, zelfs het feit dat zij 
voldeden aan de uiterlijke eisen van de wet, waarop zij zo trots 
waren, waren niet voldoende om hen te heiligen. Zij waren niet 
rein van hart, niet edel en christelijk van karakter. 
Een wettische godsdienst is on voldoende om de ziel in harmonie 
met God te brengen. De harde, strenge leer van de Farizeeën, 
beroofd van berouw, tederheid en liefde, vormde slechts een strui-
kelblok voor zondaars. Zij waren als zout dat zijn smaak verloren 
heeft want hun invloed had -geen macht om de wereld te behoeden 
voor bederf. Het enige ware geloof is het "door liefde werkende", 
dat de ziel zuivert. (Gal. 5 : 6). Het is als zuurdesem, dat het 
karakter hervormt. 
Dit alles hadden de Joden moeten leren uit de geschriften van de 
profeten. Eeuwen te voren was de kreet van de ziel om rechtvaar-
diging bij God onder woorden gebracht en beantwoord in de 
woorden van de profeet Micha: "Waarmee zal ik de Here tegem~t 
treden en mij buigen voor God in de hoge? Zal ik Hem tegemoet 
treden met brandofferen, met éénjarige kalveren? Zal de Here wel-
gevallen hebben aan duizenden rammen, aan tienduizenden olie-
beken? ... Hij heeft u bekend gemaakt, o mens, wat goed is en 
wat de Here van u vraagt: niet anders dan recht te doen en ge-
trouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God.'' 
Micha 6 : 6-8. 
De profeet Hosea had duidelijk gemaakt wat de kern van het 
Farizeïsme was, met de woorden: ,,Israël is een welige wijnstok, 
die zijn vruchten voortbrengt." Hosea ro : r. Hoewel zij beleden 
God te dienen, werkten de Joden in werkelijkheid voor zichzelf. 
Hun gerechtigheid was de vrucht van hun eigen trachten de wet 
te houden, volgens hun eigen ideeën, en voor hun eigen welzijn, 
waarop zij alleen bedacht waren. Daarom kon het niet beter zijn dan 
zij waren. In hun pogingen zichzelf heilig te maken, probeerden 
zij iets reins uit iets onreins te doen voortkomen. De wet van God is 
even heilig als Hij heilig is, even volmaakt als Hij volmaakt is. Het 
stelt de gerechtigheid Gods aan de mens voor ogen. Het is on-
mogelijk voor de mens om uit zichzelf deze wet te houden; immers 
de menselijke natuur is verdorven, onteerd en volkomen ongelijk 
aan het karakter van God. De werken van het zelfzuchtige hart 
zijn "als een onreine," en "al onze gerechtigheden als een bezoedeld 
kleed." Jes. 64 : 6. 
Hoewel de wet heilig is, konden de Joden geen gerechtigheid 
verkrijgen door hun eigen pogingen om de wet te houden. De dis-
cipelen van Christus moeten een gerechtigheid verkrijgen die van 
een andere aard is dan de gerechtigheid van de Farizeeën, indien 
zij het koninkrijk willen binnengaan. God bood hen, in Zijn Zoon, 
de volmaakte gerechtigheid der wet aan. Indien zij hun harten vol-
komen wilden openstellen om Christus te ontvangen, dan zou het 
leven Gods zelf, zou Zijn liefde in hen wonen en hen hervormen 
naar Zijn gelijkenis; en op deze wijze zouden zij door Gods vrije gave 
de gerechtigheid bezitten die de wet vereist. Maar de Farizeeën 
verwierpen Christus: "Onbekend met Gods gerechtigheid en trach-
tende hun eigen gerechtigheid te doen gelden," wilden zij zichzelf 
niet onderwerpen aan de gerechtigheid Gods. Rom. I o : 3. 
, 
Jezus toonde vervolgens Zijn toehoorders aan, wat het betekent, de 
geboden Gods te houden, -
dat het een weergave in hun eigen 
leven is van het karakter van Christus. Immers in Hem werd God 
dag aan dag voor hen openbaar. 
"Een ieder, die in toorn leeft tegen zijn 
broeder, zal vervallen aan het gerecht." 
Door Mozes had de Here gezegd: "Gij zult uw broeder in uw hart 
niet haten ... Gij zult niet wraakzuchtig en haatdragend zijn tegen-
over de kinderen van uw volk, maar uw naaste liefhebben als uzelf.'' 
Lev. 19 : q, r8. De waarheden die Christus naar voren bracht, 
waren dezelfde waarheden die door de profeten geleerd waren, 
maar zij waren onduidelijk geworden door de hardheid des harten 
en door de. liefde voor de zonde. 
De woorden van de Heiland openbaarden aan Zijn toehoorders 
het feit, dat, te~wijl zij anderen veroordeelden als overtreders, zij 
zelf even schuldig waren; immers zij koesterden wraakgevoelens en 
haat. 
Aan de overzijde van het meer tegenover de plaats waar zij bijeen 
waren, was het gebied van Basan, een eenzame streek, waar in de 
woeste ravijnen en op de beboste bergen een geliefde verblijfplaats 
was voor misdadigers van allerlei aard. Verhalen over berovingen en 
moorden die daar hadden plaats gevonden, lagen vers in de gedach-
53 
ten van de mensen, en velen beijverden zich om deze boosdoeners 
te laken. Terzelfder tijd waren zij zelf vol van hartstochten en twist-
ziek; zij koesterden de bitterste haat tegen de Romeinse overheer-
sers, en meenden dat zij de vrijheid hadden om alle andere volken te 
haten en te verachten, ja zelfs hun eigen landgenoten die zich niet 
in alles aansloten bij hun ideeën. Met dit alles overtraden zij de wet, 
die zegt: "Gij zult niet doden." 
De geest van haat en wraakzucht vond zijn oorsprong in Satan; 
en het bracht hen ertoe de Zoon van God ter dood te ~rengen. 
Een ieder die haat of onvriendèlijkheid koestert, koestert dezelfde 
geest; en de vruchten daarvan zullen leiden tot de dood. In de 
wraakzuchtige gedachte ligt de boze daad opgesloten, zoals de plant 
in de zaadkorrel is besloten. "Een ieder die zijn broeder haat is een 
mensenmoorder en gij weet, dat geen mensenmoorder eeuwig leven 
blijvend in zich heeft." I Joh. 3 : r 5.' 
"Wie tot zijn broeder zegt: Leeghoofd, zal vervallen aan de Hoge 
Raad." Door Zijn Zoon te geven voor onze verlossing heeft God 
getoond, hoeveel waarde Hij hecht aan iedere menselijke ziel, en 
Hij geeft aan geen mens de vrijheid om minachtend over de ander 
te spreken. We zullen fouten en zwakheden zien in de mensen 
rondom ons, maar God maakt aanspraak op iedere ziel als op Zijn 
eigendom, -
dat Hem toebehoort door de schepping en ook omdat 
Hij het heeft gekocht met het dierbaar bloed van Christus. Allen zijn 
geschapen naar Zijn beeld, en zelfs de mensen die het diepst ge-
zonken zijn, moeten behandeld worden met eerbied en tederheid. 
God zal ons ter verantwoording roepen voor ieder woord dat in 
verachting gesproken werd over een ziel, voor wie Christus Zijn 
leven heeft afgelegd. 
"Want wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet ontvangen 
hebt? En indien gij het dan ontvangen hebt, wat beroemt gij u, 
alsof gij net niet ontvangen hadt?" I Cor. 4 : 7· "Wie zijt gij, dat 
gij eens anders knecht oordeelt? Of hij staat of valt, gaat zijn eigen 
heer aan." Rom. 14 : 4· "En wie zegt: Dwaas, zal vervallen aan het 
hellevuur." In het Oude Testament wordt het woord "dwaas" ge-
bruikt om een afvallige aan te duiden, of iemand die zichzelf heeft 
overgegeven aan goddeloosheid. Jezus zegt, dat een ieder die zijn 
54 
broeder zal veroordelen als een afvallige of als iemand die God 
veracht, aantoont dat hij zelf die veroordeling verdient. 
Toen Christus zelf met Satan worstelde om. het lichaam van Mozes, 
"durfde Hij ... geen smadelijk oordeel uitbrengen." Judas 9· Indien 
Hij dit gedaan had, zou Hij zich op het terrein van Satan geplaatst 
hebben, want beschuldiging is het wapen van de boze. Hij wordt 
in de Schrift de "aanklager van onze broeders" genoemd. Openb. 
12 : 10. Jezus wilde geen van de wapenen van Satan gebruiken. 
Hij trad hem tegemoet met de woorden: "De Here straffe u.'' 
Zijn voorbeeld moeten wij navolgen. Wanneer wij in strijd komen 
met de vijanden van Christus, moeten wij niets zeggen in de geest 
van vergelding, of iets dat ook maar de schijn zou hebben van een 
smadelijk oordeel. Hij, die een spreekbuis van God wil zijn, mag geen 
woorden uitspreken die zelfs de Majesteit des hemels niet wilde 
gebruiken toen Hij met Satan twistte. Wij moeten het werk van oor-
delen en veroordelen aan God overlaten. 
"Verzoen u met uw broeder." 
De liefde Gods is meer dan een ontkenning van het boze; ze is een 
positief, actief beginsel, een levende bron, die altijd stroomt om 
anderen te zegenen. Indien de liefde van Christus in ons woont, 
zullen we niet alleen geen haat koesteren jegens onze medemensen, 
maar we zullen ook iedere gelegenheid zoeken om liefde jegens 
hen te openbaren. 
Jezus zeide: "Wanneer gij dan uw gave brengt naar het altaar en 
u daar herinnert, dat uw broeder iets tegen u heeft, laat uw gave 
dáár, voor het altaar, en ga eerst heen, verzoen u met uw broeder 
en kom en offer daarna uw gave." Het brengen van offeranden 
bracht het geloof tot uitdrukking, dat door Christus degene die het 
offer bracht deel kreeg aan de genade en liefde van God. Het zou 
echter een paskwil zijn, wanneer iemand zijn geloof in Gods ver-
gevende liefde tot uitdrukking bracht, terwijl hijzelf een geest zonder 
liefde bezat. 
Wanneer iemand die belijdt God te dienen een broeder kwetst of 
onrecht aandoet, geeft hij een verkeerde voorstelling van het karak-
H 
ter Gods aan die broeder, en het verkeerde daarvan moet beleden 
worden. Hij moet erkennen dat het zonde is, om in harmonie met 
God te komen. Onze broeder heeft ons wellicht groter onrecht 
gedaan dan wij hem, maar dit vermindert onze verantwoordelijkheid 
niet. Indien wij, wanneer we voor God komen, bedenken dat iemand 
anders een grief tegen ons heeft, moeten wij ons gebed laten 
wachten, of onze dankzegging, of ons vrijwillig offer, en naar de 
broeder gaan met wie wij een geschil hebben, en in nederigheid 
onze eigen zonde belijden, en om vergeving vragen. 
Indien wij op enigerlei wijze onze broeder hebben bedrogen of 
nadeel berokkend, moeten wij dit terug betalen. Indien wij on-
bewust vals getuigenis hebben gegeven, indien wij zijn woorden 
verkeerd hebben verklaard, indien wij zijn invloed op enigerlei wijze 
hebben benadeeld, moeten wij gaan naar de mensen met wie we 
over hem gesproken hebben, en alle schadelijke onwaarheden terug-
nemen. 
Hoeveel kwaad zou voorkomen worden, indien moeilijkheden tussen 
broeders niet aan anderen werden voorgelegd, maar vrijmoedig tussen 
hen werden uitgesproken! Hoevele oorzaken van verbittering, waar-
door velen verontreinigd worden zouden dan vernietigd worden, en 
hoe nauw en teder zouden dan de volgelingen van Christus ver-
bonden kunnen zijn in Zijn. liefde! 
"Een ieder, die een vrouw aanziet om 
haar te begeren, heeft in zijn hart reeds 
echtbreuk met haar gepleegd." 
De Joden waren trots op hun zedelijkheid, en zagen met afschuw 
naar de zinnelijke praktijken van de heidenen. De aanwezigheid 
van de Romeinse officieren, die door de keizerlijke overheersing 
naar Palestina waren gebracht, vormde een voortdurende aanstoot 
voor het volk; want met deze vreemdelingen was een stroom van 
heidense gebruiken, begeerte en verstrooiing binnengestroomd. In 
Kapernaüm hielden de Romeinse ambtenaren met hun vrolijke 
minnaressen zich voortdurend op in de openbare wandelplaatsen 
en in de w:1ndelgangen, en dikwijls verbrak hun luidruchtig vermaak 
de stilte die boven het meer toefde, wanneer hun plezierboten over 
het rustige water gleden. De mensen verwachtten, dat Jezus deze 
groep mensen wel streng zou laken; maar hoe groot was hun ver-
bazing toen zij luisterden naar de woorden die het kwaad in hun 
eigen harten bloot legden! 
Wanneer de gedachte aan kwaad bemind en gekoesterd wordt, hoe-
zeer dat ook in het geheim geschiedt, zei Jezus, toont dat aan, dat 
de zonde nog heerst in het hart. De ziel bevindt zich nog in de 
bitterheid en in de ban van de ongerechtigheid. Hij die er genoegen 
in vindt stil te blijven staan bij tonelen van onreinheid, die toegeeft 
aan de kwade gedachte, de blik vol begeerte, kan in de openlijke 
zonde, met zijn last van schaamte en hartbrekende smart, de ware 
aard zien van het kwaad dat hij verborgen houdt in de binnen-
kamer van zijn hart. De tijd der verzoeking, waaronder men moge-
lijk tot smartelijke zonde kan vervallen, schept niet het kwaad dat 
geopenbaard wordt, deze verzoeking ontwikkelt of openbaart slechts 
datgene wat verborgen, onzichtbaar in het hart aanwezig was. Zoals 
iemand in zijn hart denkt, zo is hij, want uit het hart "zijn de oor-
sprongen des levens." Spr. 4 : 23. 
"Indien uw rechterhanc/1 u tot zonde zou 
verleiden, houw haa:r af en werp haar van u." 
Om te voorkomen dat de ziekte zich verbreidt door het lichaam en 
het leven verwoest, zou een man zich er zelfs in schikken zijn 
rechterhand te moeten missen. Zoveel te meer behoort hij gewillig 
te zijn om datgene, wat het leven van de ziel in gevaar brengt over 
te geven. 
Door het evangelie zullen zielen, die verlaagd en tot slaaf gemaakt 
zijn door Satan, verlost worden, om de heerlijke vrijheid te delen 
van de Kinderen Gods. Het is Gods bedoeling niet alleen de mens 
te bevrijden van het lijden, dat het onvermijdelijk gevolg is van de 
zonde, maar om te redden van de zonde zelf. De ziel die verdorven 
en misvormd is, zal gereinigd en hervormd worden om te worden 
gekleed in "de lieflijkheid van de Here onze God," "tot gelijkvormig-
heid aan het beeld Zijns Zoons." "Wat geen oog heeft gezien en 
57 
geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, 
al wat God bereid heeft voor degenen, die Hem liefhebben.'' 
Ps. 90: q; Rom. 8 : 29; I Cor. 2 : 9· Slechts de eeuwigheid kan de 
heerlijke bestemming openbaren die de mens, vernieuwd naar het 
beeld Gods, kan berefken. 
-
Opdat wij dit hoge ideaal zullen ~ereiken moet datgene, wat de ziel 
doet struikelen, opgeofferd worden. Door de wil houdt de zonde ons 
in zijn greep. De overgave van de wil wordt voorgesteld als het 
uittrekken van het oog, of het afhouwen van de hand. Dikwijls 
schijnt het ons toe, dat het overgeven van onze wil aan God inhoudt 
dat wij verminkt of kreupel door het levcri moeten gaan. 
Maar het is beter zegt Christus, dat het eigen-ik verminkt, gewond 
of kreupel gemaakt wordt, indien ge op deze wijze ten leven kunt 
ingaan. Dat wat ge beschouwt als een ramp is de deur naar de 
grootste weldaad. 
God is de fontein des levens, en we kunnen alleen leven hebben 
wanneer we gemeenschap hebben met Hem. Wanneer we van God 
gescheiden zijn, kunnen we een tijdlang blijven voortbest~an, maar 
we bezitten geen leven. "Zij, die een los leven leidt, is' levend dood." 
I Tim. 5 : 6. Alleen door de overgave van onze wil aan God is het 
mogelijk voor Hem om ons deelgenoten te maken van het leven. 
Alleen door Zijn leven aan te nemen door zelfovergave is het 
mogelijk, zei Jezus, om. deze verborgen zonden, waarop Ik gewezen 
heb, te overwinnen. Het is mogelijk dat u ze in uw hart kunt verber-
gen en ze zo verborgen kunt houden voor de ogen der mensen, 
maar hoe zult ge staan in de tegenwoordigheid Gods? 
Indien ge vasthoudt aan uw eigen-ik, en weigert uw wil aan God 
over te geven, kiest gij de dood. Voor de zonde, waar die ook ge· 
vonden wordt, is God als een verterend vuur. Indien gij de zonde 
kiest, en weigert u daarvan los te maken, moet de tegenwoordigheid 
Gods, die de zonde verteert, ook u verteren. 
Het vereist een offer om uzelf aan God te geven; maar het is een 
opofferen van het lagere om het hogere te bereiken, van het aardse 
om het geestelijke te bereiken, van het vergankelijke om het eeuwige 
te verkrijgen. Het is niet Gods bedoeling, dat onze wil vernietigd 
zou worden; immers, slechts door de wil te oefenen kunnen wij 
bereiken wat Hij wil dat we doen. Onze wil moet overgegeven 
worden aan Hem, opdat wij hem terug zullen ontvangen, gereinigd 
en gezuiverd, en zo in liefde verbonden met de Goddelijke, dat 
Hij door ons de stromen van Zijn liefde en kracht kan uitstorten. 
Hoe bitter en pijnlijk deze overgave mag schijnen voor het eigen-
zinnige, dwalende hart, nochtans is het "beter voor u." 
Voordat hij kreupel en hulpeloos aan de borst van de engel des 
verhonds viel, kende Jakob niet de victorie van een overwinnend 
geloof en eerst toen ontving hij de titel: vorst Gods. Toen hij 
"mank ging aan zijn heup", hielden de gewapende legerscharen van 
Ezau stil voor hem, en de aanvoerder, de trotse erfgenaam van. hun 
koninklijk geslacht, boog zich neder om zijn zegen af te smeken. 
Zo werd de "Leidsman hunner behoudenis" door Zijn lijden heen 
volmaakt, en de kinderen des geloofs hebben zo "in zwakheid ... 
kracht .ontvangen,'' en "hebben vijandige legers doen afdeinzen." 
Hebr. 2 : Io; I I : 34. Zo ,,vergaderen de lammen zelfs roof" en de 
zwakken worden "als David" en het "huis van David ... als de 
engel des Heren." Jes. 3 3 : 2 3; Zach. I 2 : 8. 
"1 s het geoorloofd zijn vrouw weg te zenden 
om alJerlei redenen?" 
Matth. I9: 3, 8. 
Bij de Joden was het. geoorloofd, dat een man zijn vrouw wegzond 
om de meest onbelangrijke vergrijpen, en de vrouw was dan vrij om 
opnieuw te huwen. Deze gebruiken leidden tot groot verval en zonde. 
In de bergrede verklaarde Jezus duidelijk, dat de huwelijksband niet 
ontbonden kon worden, behalve door ontrouw aan de huwelijks-
gelofte. "Een ieder, die zijn vrouw wegzendt om een andere reden 
dan ontucht, maakt, dat er echtbreuk met haar gepleegd wordt; en 
al wie een weggezondene trouwt, pleegt echtbreuk." 
Toen de Farizeeën Hem later vroegen of het volgens de wet ge-
oorloofd was, te scheiden, wees Jezus Zijn toehoorders terug op de 
instelling van het huwelijk zoals die bij de schepping gegeven werd. 
Hij zeide: "Mozes heeft met het oog op de hardheid uwer harten 
toegestaan uw vrouwen weg te zenden, maar van de beginne is het 
niet zo geweest.'' Matth. 19 : 8. Hij wees hen op de gezegende 
S9 
dagen in Eden, toen God alles "zeer goed" noemde. Toen vonden 
het huwelijk en de Sabbat hun oorsprong, beide instellingen tot 
eer van God. en het welzijn van de mensen. Toen de Schepper de 
handen van het heilig paar samenvouwde tot een huwelijksbond, 
zeide Hij: "Daarom zal een man zijn vader en moeqer verlaten en 
zijn vrouw aanhangen en zij zullen tot één vlees zijn," Gen. 2 : 24, en 
op dat ogenblik kondigde Hij de huwelijkswet af voor alle kinderen 
Adams tot aan het einde des tijds. Datgene waarvan de eeuwige 
V ader zelf had gezegd dat het goed was, was de wet, die de hoogste 
zegen en ontwikkeling aan de mens zou brengen. 
Evenals alle andere goede ga ven Gods die aan de hoede der mensen 
zijn toevertrouwd, is het huwelijk door de zonde op een lager plan 
gebracht; maar het is de bedoeling van het evangelie om de reinheid 
en schoonheid van het huwelijk te herstellen. Zowel in het Oude 
als in het Nieuwe Testament wordt de huwelijksverhouding gebruikt 
om de tedere, heilige band voor te stellen die bestaat tussen Christus 
en Zijn volk, de verlosten die Hij heeft gekocht en betaald met 
Golgotha. "Vreest niet," zegt Hij; "Want uw man is uw Maker, 
Here der heerscharen is Zijn naam; en uw losser is de Heilige 
Israëls." Jes. 5 4 : 4, 5. "Keert weder, afkerige kinderen, luidt het 
woord des Heren want Ik ben heer over u." Jer. 3 : 14. In het 
Hooglied horen we hoe de bruid zegt: "Mijn geliefde is van mij 
en ik ben van hem." En Hij die voor haar "uitblinkend boven tien-
duizenden" is, spreekt tot Zijn uitverkorene: "Alles is schoon aan u, 
mijn liefste, zonder enig gebrek zijt gij." Hooglied 2 : r6; 5 : ro; 
4: 7· 
Later verklaart de apostel Paulus, wanneer hij schrijft aan de Christe-
nen te Epheze, dat de Here het zo heeft ingesteld, dat de man het 
hoofd van de vrouw is, haar beschermer, de echtgenoot, die de leden 
van het gezin tezamen bindt, zoals Christus het hoofd van de ge-
meente is en de Heiland van het geestelijk lichaam. Daarom zegt hij: 
"Gelijk de gemeente onderdanig is aan Christus, zo ook de vrouw 
aan haar man, in alles. Mannen, hebt uw vrouw lief, evenals Christus 
Zijn gemeente heeft liefgehad en Zich voor haar overgegeven heeft, 
om haar te heiligen, haar reinigende door het waterbad met het 
woord, en zo zelf de gemeente voor Zich te plaatsen, stralend, 
6o 
zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, z6 dat zij heilig is en 
onbesmet. Zo zijn ook de mannen verplicht hun vrouw lief te 
hebben." Eph. 5 : 24-28. 
De genade van Christus, en die alleen, kan deze instelling maken 
tot wat Gods bedoeling ermee was -
een macht tot zegen en ver-
heffing van het mensdom. En zo kunnen de gezinnen op aarde, in 
hun eenheid, vrede en liefde het hemelse gezin uitbeelden. 
Heden geeft, evenals in de dagen van Christus, de toestand in de 
maatschappij een droevig antwoord op het hemels ideaal van deze 
geheiligde verhouding. Toch biedt het evangelie zelfs voor diegenen, 
die bitterheid en teleurstelling hebben gevonden waar ze gehoopt 
hadden kameraadschap en vreugde te vinden, vertroosting. Het 
geduld en de tederheid die zij door de Geest van Christus kunnen 
deelachtig worden, zullen het bittere lot verzoeten. Het hart waann 
Christus woont, zal zo vervuld, zo verzadigd worden van Zijn liefde, 
dat het niet zal worden verteerd door verlangen om medelijden en 
aandacht op te wekken voor zichzelf. En door overgave van de ziel 
aan God, kan Zijn wijsheid volbrengen waarin menselijke wijsheid 
faalt. Door de openbaring van Zijn genade, kunnen harten, die 
eenmaal onverschillig of vervreemd waren, verenigd worden door 
banden die sterker en blijvender zijn dan aardse banden, -
de 
gouden banden van een liefde die de toets der beproeving zal 
doorstaan. 
"Zweer in het geheel niet!' 
Als reden voor dit gebod wordt gegeven: Wij mogen niet zweren; 
"bij de hemel niet, omdat hij de troon van God is; bij de aarde niet 
omdat zij de voetbank Zijner voeten is; bij Jeruzalem niet, omdat het 
de stad van de grote koning is; ook bij uw hoofd zult gij niet zweren, 
omdat gij niet één haar wit kunt maken of zwart." 
Alle dingen komen van God. Wij bezitten niets wat we niet ont-
vangen hebben; en wat meer is, we hebben niets dat niet voor ons 
gekocht is door het bloed van Christus. Alles wat wij bezitten draagt 
het stempel van het kruis, het is gekocht met het bloed dat kost-
baarder is dan wij kunnen schatten, omdat het het leven Gods is. 
61 
Daarom is er niets waarop wij kunnen pleiten, alsof het ons toe-
behoorde, voor de bekrachtiging van ons woord. 
De Joden begrepen dat het derde gebod verbood, de naam Gods op 
profane wijze te gebruiken; maar zij meenden, dat zij de vrijheid 
hadden om andere eden te gëbruiken. Het zweren van eden was 
algemeen onder hen. Door Mozes was hun verboden vals te zweren; 
zij hadden echter vele vonden om-zich te ontdoen van een verplich-
ting die doo·r een eed op hen rustte. Zij vreesden niet zich over te 
geven aan wat werkelijk profaan -was, en zij schrokken ook niet 
terug voor meineed, zolang die maar bedekt was door een technisch 
ontwijken van de wet. 
Jezus veroordeelde hun gebruiken, en verklaarde dat hun gewoonte 
van zweren een overtreding was van het gebod Gods. Onze Heiland 
verbood echter niet het gebruik van de rechterlijke eed, waarbij God 
plechtig tot getuige wordt aangeroepen dat datgene wat de getuige 
gezegd heeft, de waarheid en niets dan de waarheid is. Jezus zelf 
bij Zijn verhoor voor het Sanhedrin, weigerde niet onder ede te 
getuigen. De hogepriester zeide tot Hem: "Ik bezweer U bij de 
levende God, dat Gij ons zegt, of Gij zijt de Christus, de Zoon van 
God." Jezus antwoordde: "Gij hebt het gezegd." Matth. 26: 63, 64. 
Indien Christus in de bergrede de gerechterlijke eed veroordeeld had, 
dan zou Hij bij Zijn verhoor de hogepriester berispt hebben, en zo, 
terwille van Zijn toehoorders, Zijn leer hebben bekrachtigd. 
Er zijn zeer veel mensen die er niet hang voor zijn hun medemensen 
te bedriegen, maar er is hun geleerd en de Geest van God heeft 
hun nadrukkelijk verklaard, dat het een verschrikkelijke zaak is, om 
onwaarheid te spreken tegen hun Maker. Wanneer zij onder ede 
gesteld worden, gevoelen zij daardoor, dat zij niet slechts getuigen 
voor de mensen, maar ook voor God; indien zij een vals getuigenis 
geven, doen zij dat tegenover HeJ;D, die het hart leest, en die de 
waarheid precies kent. Het weten van de verschrikkelijke oordelen 
die op deze zonde gevolgd zijn heeft een remmende invloed op 
hen. 
Maar indien er iemand is, die voortdurend onder ede kan getuigen, 
dan is het de Christen. Hij leeft voortdurend als in de tegenwoordig-
heid Gods, wetende dat iedere gedachte open staat voor de ogen 
van Hem met wie wij te doen hebben; en wanneer het van hem 
verlangd wordt dit te doen op een wettige wijze, is het goed wanneer 
hij God tot getuige aanroept, dat wat hij zegt de waarheid en niets 
dan de waarheid is. 
Jezus ging verder door een beginsel te geven, dat het zweren 
onnodig maken zou. Hij leert dat nauwkeurige waarheid de wet van 
ons spreken moet zijn. "Laat het ja, dat gij zegt, ja zijn, en het neen, 
neen; wat daar. bovenuit gaat, is uit de boze." 
Deze woorden veroordelen al die zinsneden en stopwoorden die 
geen betekenis hebben en grenzen aan het profane. Zij veroordelen 
bedrieglijke complimenten, het ontwijken van de waarheid, vleiende 
zinnetjes, de overdrijvingen en de verkeerde voorstellingen die in 
de handel gegeven worden, en die gebruikelijk zijn in de maatschappij 
en in de zakenwereld. Zij leren dat iemand, die tracht te zijn wat 
hij niet is, of wiens woorden niet het ware gevoelen van het hart 
tot uitdrukking brengen, niet eerlijk genoemd kan worden. 
Indien men acht zou slaan op deze woorden van Christus, zou daar-
door het uitspreken van boze vermoedens en van onvriendelijke 
critiek beëindigd worden; immers, wie kan, wanneer hij commentaar 
levert op de daden en motieven van anderen, zeker zijn dat hij de 
absolute waarheid spreekt? Hoe dikwijls kleuren trots, hartstocht 
of persoonlijke wrok de indruk die gegeven wordt. Een blik, een 
woord, zelfs een stembuiging kan een leugen inhouden. Zelfs feiten 
kunnen zodanig worden weergegeven, dat ze een verkeerde indruk 
geven. En "wat'' boven de waarheid "uitgaat, is uit de boze." 
Alles wat Christenen doen moet zo doorzichtig zijn als zonlicht. 
De waarheid is uit God; bedrog, in elk van zijn tienduizend vormen, 
is uit Satan; en een ieder, die op enigerlei wijze afwijkt van de rechte 
lijn der waarheid, verraadt zichzelf en levert zich over aan de macht 
van de boze. Toch is het geen lichte of gemakkelijke taak om de 
nauwkeurige waarheid te spreken. We kunnen de waarheid niet 
spreken indien wij niet de waarheid kennen; en hoe dikwijls ver-
hinderen vooropgezette meningen, vooroordelen, een onvolledige 
kennis of een verkeerd oordeel een juist begrip van zaken waarmede 
wij te maken krijgen! We kunnen niet de waarheid spreken, indien 
niet onze geest voortdurend wordt geleid door Hem die de waarheid. 
Door de apostel Paulus vraagt Christus van ons: "Uw spreken zij ten 
allen tijde aangenaam." "Geen liederlijk woord kome uit uw mond, 
maar als gij een goed woord hebt, tot opbouw, waar dit nuttig is, 
opdat zij, die het horen, genade ontvangen." Col. 4 : 6; Eph. 4 : 29. 
In het licht van deze teksten Zien we, dat de woorden van Christus 
op de berg schertsende, spottende en onkuise gesprekken veroor-
delen. Zij eisen dat onze woorden niet alleen waar, maar ook rein 
ZIJn. 
Zij die geleerd hebben van de wil van Christus zullen "geen deel'' 
hebben "aan de onvruchtbare werken der duisternis." Eph. 5 : I I. 
In hun woorden zowel als in hun leven zullen zij eenvoudig, rechtuit 
en waar zijn; want zij bereiden zich voor op de gemeenschap met 
de heiligen in wier mond "geen leugen gevonden" is. Openb. 14 : 5. 
"Maar Ik zeg u, de bo'ze: niet te weerstaan, 
doch wie u een slag geeft op de rechterwang, 
keer hem ook de andere toe." 
De Joden vonden voortdurend aanleiding tot ergernis in hun contact 
met de Romeinse soldaten. Er waren troepenafdelingen gelegerd 
op verschillende punten door heel Judea en Galilea, en hun aan-
wezigheid herinnerde de mensen aan hun eigen vernedering als volk. 
Met bitterheid in hun ziel hoorden zij het luide schallen van de 
trompet, en zagen zij hoe de troepen zich opstelden rond het 
Romeinse vaandel, en bogen als eerbewijs aan dit symbool van hun 
macht. De botsingen tussen het volk en de soldaten waren talrijk, 
en hierdoor werd de haat van het volk aangewakkerd. Dikwijls 
wanneer een Romeinse machthebber met zijn lijfwacht van soldaten 
van het ene punt naar het andere trok, greep hij Joodse boeren-
mensen die op de akker werkten, en dwong hen om de lasten de 
heuvel op te dragen, of een andere dienst te verlenen die hij nodig 
mocht hebben. Dit was in overeenstemming met de Romeinse wet 
en gewoonte, en verzet tegen dergelijke eisen betekende slechts 
vragen om hoon en wreedheid. Iedere dag verdiepte zich in het hart 
van de mensen een verlangen om het Romeinse juk af te werpen. 
In het bijzonder onder de stoutmoedige, ruwe Galileeërs was de 
geest van opstandigheid rijp. Kapernaüm was, als grensplaats, de 
verblijfplaats van een Romeins garnizoen, en zelfs terwijl Jezus leerde, 
herinnerde het zien van een groep soldaten Zijn toehoorders aan de 
bittere gedachte van Israëls vernedering. De mensen keken vol ver-
langen naar Christus, hopende dat Hij de man was, die de trots van 
Rome zou vernederen. 
Met droefenis kijkt Jezus in de opgeheven gezichten v66r Hem. 
Hij merkt de geest van wraakzucht op, die zijn lelijk stempel op hen 
gedrukt heeft, en Hij weet hoe bitter het volk verlangt naar kracht 
om zijn onderdrukkers te verpletteren. Treurig gebiedt Hij hun: 
"Wederstaat de boze niet, doch wie u een slag geeft op de rechter~ 
wang, keer hem ook de andere toe." 
Deze woorden waren slechts een herhaling van wat het Oude Testa-
ment leerde. Het is waar, dat de regel "oog om oog, tand om tand'' 
Lev. 24 : 20, een voorziening was die gegeven werd in de wetten 
van Mozes; maar het was een burgerlijke inzetting. Niemand was 
gerechtigd zichzelf te wreken, want zij hadden de woorden des 
Heren: "Zeg niet, ik zal het kwaad vergelden." "Zeg niet: zoals 
hij mij deed, zo zal ik hem doen." "Als uw vijand valt, verheug u dan 
niet." "Indien uw vijand honger heeft, geef hem brood te eten, 
indien hij dorst heeft, geef hem water te drinken." Spr. 20 : 22; 
24 : 29, 17;. 25 : 21. 
Het gehele leven van Jezus op aarde was een openbaring van dit 
beginsel. Om het brood des levens aan Zijn vijanden te brengen, 
verliet onze Heiland Zijn tehuis in de hemel. Hoewel laster en 
vervolging over Hem kwamen vanaf de wieg tot het graf, riepen die 
bij Hem slechts een uitdrukking van vergevende liefde naar voren. 
Door de profeet Jesaja zegt Hij: "Mijn rug heb Ik gegeven aan wie 
sloegen, en Mijn wangen aan wie Mij de baard uittrokken; Mijn gelaat 
heb ik niet verborgen voor smadelijk speeksel." Jes. 50 : 6. "Hij werd 
mishandeld maar liet zich verdrukken en deed Zijn mond niet open; 
als een lam, dat ter slachting geleid wordt, en als een schaap dat 
stom is voor zijn scheerders, zo deed Hij Zijn mond niet open." Jes. 
5 3 : 7. En van het kruis op Golgotha klinken door de eeuwen heen 
Zijn gebed voor Zijn moordenaars, en de boodschap van hoop voor 
de stervende misdadiger. 
De tegenwoordigheid des V aders omgaf Christus, en Hem overkwam 
niets dan datgene, wat oneindige liefde toeliet tot zegen van de 
wereld. Dit was Zijn bron van vertroosting, en dat is het ook voor 
ons. Hij die is aangedaan met de Geest van Christus blijft in Christus. 
De slag die voor hem bedoeld is valt op de Heiland, die hem om-
geeft met Zijn tegenwoordigheid. Wat hem ook overkomt, het over-
komt Christus. Hij behoeft de -boze niet te wederstaan; immers, 
Christus is zijn verdediging. Niets kan hem aanraken indien onze 
Here het niet toestaat; en "alle dingen" die toegelaten worden 
"werken mede ten goede voor hen, die God liefhebben.'' Rom. 8 : 28. 
"Alles wat gij gedaan hebt, 
Aan de minste van Mijn broeders, 
Dat hebt ge Mij gedaan.'' 
"En wil iemand met u rechten en uw hemd nemen, laat hem ook 
uw mantel; en zal iemand u voor één mijl pressen, ga er twee met 
hem." 
Jezus gebood Zijn discipelen, inplaats van de eisen van de gezag-
dragers te weerstaan, zelfs meer te doen dan van hen werd geëist. 
En zover dat mogelijk was, moesten zij aan iedere verplichting vo1-
doen, zelfs indien die ging boven datgene wat de wet van het land 
vereiste. De wet, zoals die gegeven was door Mozes drong aan op 
een tedere zorg voor de armen. Wanneer een arm man zijn kleed 
gaf als onderpand voor een schuld of als borgtocht, dan was het de 
schuldeiser niet toegestaan, het huis binnen te gaan om het kleed 
te halen; hij moest in de straat wachte·n tot het pand hem g'ebracht 
werd. En wat de omstandigheden ook waren, het pand moest voor 
het vallen van de nacht aan de eigenaar worden teruggegeven.· 
Deut. 24 : I o-I 3 ; I 5 : 7, 8. In de dagen van Christus sloeg men 
weinig acht op deze barmhartige voorzieningen; maar Jezus leerde 
Zijn discipelen zich te onderwerpen aan de beslissing van het hof, 
zelfs al zou dat meer eisen dan de wet van Mozes toestond. Zelfs al 
zou het gerecht een deel van hun kleding eisen, dan nog moesten zij 
toegeven. Meer dan dit, zij moesten de schuldeiser geven wat hem 
toekwam, en indien dat noodzakelijk was zelfs meer overgeven dan 
het gerecht hem toestemming gaf om te grijpen. "Wil iemand met u 
rechten en uw hemd nemen," zei Hij, "laat hem ook uw mantel." 
66 
En indien de gerechtsdienaars van u eisen, dat ge een mijl met hen 
meegaat, ga dan twee mijlen. 
Jezus vervolgde: "Geef hem, die van u vraagt, en wijs hem niet af, 
die van ·u wil lenen." Dezelfde les was door Mozes geleerd: "Wan-
neer er onder u een arme mocht zijn, een van uw broeders, in een, 
van uw woonplaatsen, in het land, dat de Here, uw God, u geven zal, 
dan zult gij uw hart niet verstokken noch uw hand gesloten houden 
voor uw arme broeder, maar gij zult uw hand wijd voor hem openen 
en hem met mildheid lenen, voldoende voor wat hem ontbreekt." 
Deut. 15 :7, 8. Deze teksten maken de betekenis van de woorden 
van de Heiland duidelijk. Christus leert ons niet om zonder onder-
scheid te geven aan allen die om liefdadigheid vragen; maar Hij zegt: 
"Gij zult ... hem met mildheid lenen, voldoende wat hem ont-
breekt;'' en dit moet een gave zijn, meer dan een lening, want wij 
moeten "lenen zonder op vergelding te hopen." Lucas 6 : 3 5. 
"Hebt uw vijanden lief." 
De les van de Heiland: "Wederstaat de boze niet" was voor de 
wraakzuchtige Joden moeilijk te verstaan, en zij mopperden er 
onder elkander over. Maar Jezus gaf nu een nog sterkere verkla-
ring: "Gij hebt gehoord dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben 
en uw vijand zult gij haten. Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief en 
bidt voor wie u vervolgen, opdat gij kinderen moogt zijn van uw 
Vader, Die in de hemelen is." 
Dit was de geest van de wet, die door de rabbi's verkeerd was 
verklaard als een koude, strenge opsomming van eisen. Zij be-
schouwden zichzelf als beter dan andere mensen, en als rechtheb-
bend op de bijzondere gunst Gods als beloning voor het feit dat 
zij als Israëlieten geboren waren; maar Jezus wees op de geest van 
vergevende liefde als datgene, waaruit zou blijken, dat zij gedreven 
werden door hogere motieven dan zelfs tollenaars en zondaars, 
die zij verachtten. 
Hij wees Zijn toehoorders op de Heerser van het heelal, onder 
de nieuwe naam: "Onze Vader." Hij wilde dat zij zouden begrijpen 
hoe teder het hart van God naar hen verlangde. Hij leert, dat 
God Zich bekommert om iedere verloren ziel: "Gelijk een vader 
zich ontfermt over zijn kinderen, ontfermt Zich de Here over wie 
Hem vrezen." Ps. 103 : 13. Zulk een opvatting van God werd 
door geen enkele godsdienst behalve door de godsdienst van de 
Bijbel aan de mensen gegeven. Het heidendom leert de mensen 
het Opperwezen eerder te zien als een object van vrees dan 
van liefde, -
een kwaadaardige-godheid, die gunstig gestemd moet 
worden door offeranden, meer dan een Vader die de gave van Zijn 
liefde uitstort over Zijn kinderen. Zelfs het volk Israël was zo 
verblind voor de kostbare lessen van de profeten aangaande God, 
dat deze openbaring van Zijn vaderliefde een nieuw onderwerp 
was, een nieuw geschenk aan de wereld. 
De Joden waren van mening dat God liefhad wie Hem dienden, 
-
volgens hun inzicht zij, die de inzettingen van de rabbi's ver-
vulden, -
en dat de gehele rest van de wereld onder Zijn toorn 
en vloek lag. Zo is het niet, zei Jezus;-de gehele wereld, kwaad 
en goed, ligt in de zonneschijn van Zijn liefde. Deze waarheid had 
ge moeten leren uit de natuur zelf; immers God "laat Zijn zon 
opgaan over bozen en goeden en laat het regenen over recht-
vaardigen en onrechtvaardigen." 
Niet door eigen kracht geeft de aarde jaar na jaar haar rijkdommen, 
en blijft ze haar weg om de zon gaan. De hand van God leidt de 
planeten, en houdt ze op hun plaats in hun geordende baan door 
de hemelen. Door Zijn kracht volgen zomer en winter, zaaien en 
oogsten, dag en nacht elkander op in een regelmatige reeks. Door 
Zijn woord komt de plantenwereld tot leven, verschijnen de bla-
deren en bloeien de bloemen. Ieder goed ding dat wij bezitten, 
iedere zonnestraal en regenbui, ieder stukje voedsel, ieder moment 
van het leven, is een liefdegave. 
Toen wij nog liefdeloos en hard van karakter waren, "hatelijk 
en elkander haten de", had onze hemelse Vader ontferming over 
ons. "Toen de goedertierenheid en de mensenliefde van onze 
Heiland en God verscheen, heeft Hij, niet om werken der gerech-
tigheid, die wij zouden gedaan hebben, doch naar Zijn ontferming 
ons gered." Titus 3 : 3-5. Wanneer wij Zijn liefde aannemen, zal 
die ons t:venzo vriendelijk en teder maken, niet slechts tegenover 
68 
hen die ons welgevallig zijn, maar tegenover de meest gebrek-
kigen en dwalenden en zondigen. 
De kinderen Gods zijn zij, die deel hebben aan Zijn natuur. Het 
is gee11; aardse rang, geen geboorte, geen nationaliteit, geen gods-
dienstig voorrecht, waardoor bewezen wordt, dat wij leden van 
het gezin Gods zijn; het is liefde, -
een liefde die het gehele mens-
dom omvat. Zelfs zondaars, wier harten niet volkomen gesloten 
zijn voor de Geest van God, zullen reageren op vriendelijkheid; 
hoewel zij wellicht haat met haat vergelden, zullen zij ook liefde 
met liefde belonen. Maar het is slechts de Geest van God die lief-
de voor haat geeft. Vriendelijk te zijn voor de ondankbaren en de 
bozen, goed te doen zonder op een beloning te hopen, is het ken-
merk van het koningschap des hemels, het zekere teken waardoor 
de kinderen van de Allerhoogste hun hoge staat openbaren. 
"Gij dan zult volmaakt zijn, gelijk 
uw hemelse V ader volmaakt is.'' 
Het woord "dan" houdt een conclusie in, een gevolgtrekking uit 
datgene wat voorafgaat. Jezus heeft Zijn toehoorders de nimmer 
falende barmhartigheid en liefde Gods geopenbaard, en Hij gebiedt 
hen daarom, volmaakt te zijn. Omdat onze hemelse Vader "goed is 
jegens ondankbaren en bozen," (Luc. 6 : 3 5 ), omdat Hij Zich neder-
gebogen heeft om u op te heffen, daarom, zei Jezus, kunt ge Hem 
gelijk worden in karakter, en zonder gebreken staan in de tegen-
woordigheid van mensen en engelen. 
De voorwaarden voor het eeuwig leven zijn onder de genade dezelf-
de als in Eden, -
volmaakte gerechtigheid, harmonie met God, 
volkomen eenvormigheid met de beginselen van Zijn wet. De ka-
raktermaatstaf die in het Oude Testament naar voren wordt ge-
bracht is dezelfde als die in het Nieuwe Testament wordt voor-
gesteld. Deze maatstaf is niet iets dat wij niet kunnen bereiken. 
In ieder gebod of bevel dat God geeft, ligt de belofte, de meest 
positieve, ten grondslag aan het gebod. God heeft voorzieningen 
getroffen, dat wij Hem gelijk zullen zijn, en Hij zal dit tot stand 
brengen voor allen, die niet tussen beide komen met een ver-
dorven wil, en op deze wijze Zijn genade teniet doen. 
Met onuitsprekelijke liefde heeft onze God ons liefgehad, en onze 
liefde ontbrandt jegens Hem, wanneer wij iets verstaan van de 
lengte en breedte en diepte en hoogte van deze liefde die het 
verstand te boven gaat. Doo_r de openbaring van het liefdevolle 
karakter van Christus, door de kennis van Zijn liefde, die voor 
ons tot uitdrukking werd gebracht toen wij nog zondaars waren, 
wordt het trotse hart verzacht en onderworpen, en de zondaar wordt 
hervormd en wordt een kind des hemels. God gebruikt geen dwin-
gende maatregelen; liefde is de macht die Hij gebruikt om de 
zonde uit het hart te verdrijven. Daardoor verandert Hij trots in 
nederigheid, en vijandschap en ongeloof in liefde en geloof. 
De Joden hadden moeizaam gezwoegd om volmaaktheid te be-
reiken door hun eigen pogingen, en zij waren daarin niet ge-
slaagd. 
Christus had hun verteld dat hun gerechtigheid nooit het konink-
rijk der hemelen zou kunnen binnengaan. Nu beschrijft Hij hun 
de aard van de gerechtigheid, die allen die de hemel zullen bin-
nengaan bezitten zullen. In de gehele bergrede beschrijft Hij ae 
vruchten daarvan, en nu wijst Hij in één zin op de bron en de 
aard daarvan: Weest volmaakt zoals God volmaakt is. De wet is 
slechts een weerspiegeling van het karakter Gods. Aanschouw in 
uw hemelse V ader een volmaakte openbaring van de beginselen 
die de grondlegging zijn van Zijn regering. 
God is liefde. Als lichtstralen die van de zon komen, stromen 
liefde, licht en vreugde van Hem tot al Zijn schepselen. Het is 
Zijn natuur om te geven. Zijn leven zelf is een stroom van on-
zelfzuchtige liefde. 
Hij zegt ons, volmaakt te zijn zoals Hij volmaakt is, -
op dezelfde 
manier. Wij moeten middelpunten van licht en zegen zijn voor 
onze kleine kring, zoals Hij dat is voor het heelal. Wij hebben 
niets van onszelf, maar het licht van Zijn liefde beschijnt ons, 
en wij moeten de helderheid daarvan weerspiegelen. "Goed zijnde 
in Zijn geleende goedheid", kunnen wij volmaakt zijn in onze 
sfeer, zoals God volmaakt is in de Zijne. 
Jezus zeide: Weest volmaakt, gelijk uw V ader volmaakt is. Indien 
gij kinderen Gods zijt, hebt ge deel aan Zijn natuur, en ge moet 
70 
zijn zoals Hij is. Ieder kind leeft door het leven van zijn vader. 
Indien gij Gods kinderen zijt, -
verwekt door Zijn Geest, -
dan leeft ge door het leven Gods. In Christus woont "al de 
volheid der Godheid lichamelijk." Col. 2 : 9· En het leven van Jezus 
wordt "in ons sterfelijk vlees geopenbaard." 2 Cor. 4 : Ir. Dat leven 
in u zal hetzelfde karakter vormen en dezelfde werken openbaren 
als het deed in Hem. Zo zult gij in harmonie zijn met ieder voor-
schrift van Zijn wet; want "de wet des Heren is volmaakt, zij 
verkwikt de ziel." Psalm 19 : 8. Door de liefde wordt "de eis der 
wet" vervuld "in ons, die niet naar het vlees wandelen, doch naar 
de geest." Rom. 8 : 4· 
7I 
HET WARE MOTIEF VAN HETDIENEN 
"Ziet toe, dat gij uw gerechtigheid niet doet voor 
de memen, om door hen o·pgemerkt te worden." 
De woorden van Christus op de berg brachten tot uitdrukking wat 
de onuitgesproken les van Zijn leven was geweest, die de mensen 
niet begrepen hadden. Zij konden niet begrijpen hoe Hij, die zulk 
een kracht bezat, naliet deze te gebruiken voor wat zij beschouw-
den als het hoogste goed. Hun geest, werkwijzen en motieven 
waren tegengesteld aan de Zijne. Terwijl zij beweerden, de eer 
van de wet na te jagen, was eigen eer het voornaamste dat door 
hen gezocht werd; en Christus zou hun duidelijk maken, dat wie 
zichzelf liefheeft de wet. overtreedt. 
Maar de beginselen die gekoesterd werden door de Farizeeën 
zijn kenmerkend voor de mensheid van alle eeuwen. De geest van 
het Farizeïsme is de geest van de menselijke natuur; en daar de 
Heiland de tegenstelling aantoonde tussen Zijn eigen geest en 
werkwijzen en die van de rabbi's, kan Zijn leer evenzeer van toe-
passing gemaakt worden op de mensen van alle tijden. 
In de dagen van Christus trachtten de Farizeeën voortdurend de 
gunst des Hemels te verdienen, om zich te verzekeren van wereldse 
eer en voorspoed, die zij beschouwden als een beloning voor deugd. 
Terzelfder tijd praalden zij met hun liefdadigheid voor de ogen van 
het volk om hun aandacht te trekken, en de naam van heiligen 
te verwerven. 
Jezus laakte hun uiterlijk vertoon, en Hij verklaarde, dat God een 
dergelijk dienen niet erkent, en dat het gevlei en de bewonde-
ring van het volk, waar ze zo ijverig naar joegen, de enige belo-
ning was die zij ooit zouden. ontvangen. 
"Wanneer gij dan aalmoezen geeft," zeide Hij, "laat ... uw linker-
]2. 
hand niet weten wat uw rechter doet, opdat uw aalmoes in 
het verborgene zij, en uw Vader, die in het verborgene ziet, zal 
het u vergelden." 
Met deze woorden leert Jezus niet dat vriendelijke daden altijd 
geheim gehouden moeten worden. De apostel Paulus, geïnspireerd 
door de Heilige Geest, maakte geen geheim van de vrijgevige 
zelfopoffering van de Christenen in Macedonië, maar hij sprak 
van de genade, die Christus in hen teweeg had gebracht, en op deze 
wijze werden ook anderen aangedaan met dezelfde geest. Hij schreef 
ook naar de gemeente in Corinthe, en zeide: "Uw ijver heeft de 
meesten tot navolging geprikkeld." 2 Cor. 9 : 2. 
De woorden van Christus Zelf maken Zijn bedoeling duidelijk -
dat bij het bedrijven van liefdadigheid het niet ons doel mag zijn 
ons te verzekeren van de lof en eerbewijzen van mensen. Ware 
godsvrucht brengt ons nooit tot uiterlijk vertoon. Zij die woorden 
van lof en eer verlangen, en zich daarmee voeden als met zoete 
spijs, zijn alleen naam-Christenen. 
Door hun goede werken moeten de volgelingen van Christus eer 
vergaren, niet voor zichzelf, maar voor Hem door Wiens genade 
en kracht zij gewerkt hebben. Door de Heilige Geest wordt ieder 
goed werk tot stand gebracht, en de Geest wordt gegeven om niet 
de ontvanger, maar de Gever te verheerlijken. Wanneer het licht 
van Christus schijnt in de ziel, zal de mond vervuld zijn van lof en 
dank aan God. Uw gebeden, het nakomen van uw plicht, uw wel-
willendheid, uw zelfopoffering, zullen niet het onderwerp vormen 
van uw gedachten of gesprekken. Jezus zelf zal groot gemaakt 
worden, het eigen-ik zal verborgen worden, en Christus zal naar 
voren komen als alles in allen. 
Wij moeten in oprechtheid geven, niet om onze goede daden te 
tonen, maar uit medelijden en liefde· voor de noodlijdenden. Op-
rechtheid van bedoeling, ware vriendelijkheid des harten zijn het 
motief waaraan de Hemel waarde hecht. De ziel die oprecht is in 
zijn liefde, wiens ganse hart vervuld is met zijn vroomheid, be-
schouwt God als kostbaarder dan goud van Ophir. 
We moeten niet denken aan de beloning, maar aan het dienen; 
nochtans zal vriendelijkheid die in deze geest bewezen wordt, zeker 
73 
beloond worden. "Uw Vader, Die in het verborgene ziet, zal het 
u vergelden." Terwijl het waar is, dat God Zelf de grote Beloning 
is, die elke andere vergelding inhoudt, ontvangt de ziel Hem slechts, 
en verheugt zich over Hem, wanneer hij-Hem gelijk wordt in karak-
ter. Slechts gelijken kunnen elkander waarderen. Wanneer wij onszelf 
aan God geven om de mensheid te dienen, geeft Hij Zichzelf aan 
ons. 
Niemand kan in zijn eigen hart en leven ruimte maken zodat de 
stroom van Gods zegen tot anderen vloeit, zonder zelf een rijke 
beloning te ontvangen. De heuvels en vlakten die een bedding 
geven waarlangs de bergstromen de zee kunnen bereiken, lijden 
daardoor geen verlies. Dat wat zij geven wordt honderdvoudig terug-
betaald. Want de stroom die zingend zijn weg gaat, laat een ge-
schenk van groen en vruchtbaarheid achter. Het gras op de oevers 
van de stroom is frisser groen, de bomen hebben rijker gebladerte, 
de bloemen bloeien overvloediger. Wanneer de aarde naakt en 
bruin ligt onder de blakende zomerhitte, geeft een lijn van groen 
de loop van de stroom aan; en de vlakte die haar schoot opende 
om de schat van de berg naar de zee te dragen, wordt bekleedt 
met frisheid en schoonheid, -
een getuigenis van de vergelding die 
de genade Gods meedeelt aan allen die zichzelf geven als een kanaal 
waardoor ze naar de wereld kan stromen. Dit is de zegen van hen 
die barmhartigheid bewijzen aan de armen. De profeet Jesaja zegt: 
"Is het niet, dat gij voor de hongerige uw brood breekt en arme zwer-
velingen in uw huis brengt, ja, als gij een naakte ziet, dat gij hem 
bekleedt en u niet onttrekt aan uw eigen vlees en bloed? Dan zal 
uw licht doorbreken als de dageraad en uw wond zich spoedig 
sluiten ... En de Here zal u voortdurend leiden, u in dorre streken 
verzadigen ... dan zult gij zijn als een besproeide hof, en als een 
bron, waarvan het water niet teleurstelt." Jes. 5 8 : 7-11. 
Het werk van weldadigheid wordt tweemaal gezegend. Terwijl hij 
die de armen geeft, anderen zegent, wordt hijzelf in nog grotere 
mate gezegend. De genade van Christus in de ziel ontwikkelt ka-
raktertrekken die tegengesteld zijn aan zelfzucht, -
trekken die 
het leven zullen verfijnen, veredelen en vernjken. Vriendelijke da-
den die in het geheim verricht worden, zullen harten tezamen bin-
74 
den, en zullen ze nader trekken tot het hart van Hem uit wie 
iedere milddadige opwelling voortkomt. De kleine attenties, de 
kleine dingen waaruit liefde en zelfopoffering blijkt, die uit het 
leven voortvloeien als de geur uit een bloem, -
deze dingen 
maken een belangrijk deel uit van de zegeningen des levens, en 
van het geluk. En tenslotte zal blijken, dat zelfverloochening ten 
bate van anderen, hoe nederig en dwaas dat hier op aarde ook 
mag zijn, in de hernel erkend wordt als een teken van onze een-
heid met Hem, de Koning der heerlijkheid, Die rijk was, doch om 
onzentwille arm werd. 
De vriendelijke daden zijn misschien in het geheim gedaan, maar 
het resultaat daarvan in het karakter van degene die ze doet kan 
niet verborgen blijven. Indien wij werken met de volledige be-
langstelling van ons hart als een volgeling van Christus, dan zal 
het hart dicht bij God leven, en de Geest van God zal, door aan 
onze geest te werken, de heilige harmonie van de ziel bewerken 
als antwoord op de goddelijke aanraking. 
Hij die vermeerderde talenten schenkt aan hen die op verstandige 
wijze de gaven die hun waren toevertrouwd hebben doen toene-
men, erkent met vreugde het dienstwerk van Zijn gelovige volk 
in de Geliefde, door wiens genade en kracht zij gewerkt hebben. 
Zij die getracht hebben het Christelijk karakter te ontwikkelen 
en te vervolmaken door hun talenten te gebruiken voor goede 
werken, zullen, in de toekomstige wereld, oogsten wat zij gezaaid 
hebben. Het werk dat op aarde begonnen is, zal zijn voltooiing 
bereiken in dat hoger en heiliger leven om tot in eeuwigheid te 
blijven bestaan. 
,,Wanneer gij bidt, zult gij niet zijn als de huichelaars." 
De Farizeeën hadden vastgestelde uren voor het gebed; en wanneer, 
zoals dikwijls gebeurde, zij buitenshuis waren op die gestelde tijd, 
bleven ze staan waar ze ook op dat ogenblik waren, -
wellicht 
op de straat of op het marktplein, temidden van de drommen 
haastige mensen, -
en daar plachten zij dan met luider stemme 
hun vormelijke gebeden op te zeggen. Een dergelijke aanbidding, 
7S 
die slechts werd gegeven uit zelfverheerlijking, werd door Jezus 
ten zeerste berispt. Hij keurde evenwel het gebed in het open-
baar niet af; immers Hijzelf bad met Zijn discipelen en in tegen-
woonligbeid van de menigte. Maar Hij leert dat een persoonlijk 
gebed niet in het openbaar gedaan moet worden. Wanneer we in 
persoonlijke aanbidding verzonken zijn moeten onze gebeden d~or 
niemand gehoord worden dan door de Here Die gebeden hoort. 
Geen nieuwsgierig oor mag de inhoud van dergelijke smeekbeden 
opvangen. 
"Maar gij, wanneer gij bidt, ga in uw binnenkamer." Zorg voor 
een plaats waar ge in het verborgene kunt bidden. Jezus had uit-
verkoren plaatsen waar Hij gemeenschap kon hebben met God, 
en dat moeten ook wij hebben. Dikwijls hebben we het nodig om 
ons ergens terug te trekken, hoe nederig die plaats ook mag zijn, 
opdat we daar alleen. kunnèn zijn met God. 
"Bidt tot uw Vader in het verborgene." In de naam van Jezus 
mogen wij voor het aangezicht Gods komen met het vertrouwen 
van een kind. We hebben geen mens nodig om als middelaar 
op te treden. Door Jezus kunnen we onze harten openstellen voor 
God als voor iemand die ons kent en liefheeft. 
Op de verborgen plaats des gebeds, waar slechts Gods oog ons 
kan zien, slechts Zijn oor ons kan horen, kunnen wij onze meest 
geheime verlangens en wensen uitstorten voor de V ader van on-
eindige ontferming; en terwijl de ziel zwijgt en stille is, zal die 
stem, die nooit nalaat te antwoorden op de kreet van menselijke 
nood, tot ons harte spreken. 
"De Here is rijk aan barmhartigheid en ontferming." Jac. 5 : II. 
Hij wacht met onvermoeibare liefde op de belijdenissen van de 
afgedwaalden, en om hun berouw aan te nemen. Hij wacht op een 
teken van dankbaarheid van onze zijde, zoals een moeder uitziet 
naar een glimlach van herkenning van haar 'geliefd kind. Hij wil 
dat wij begrijpen hoe ernstig en teder Zijn hart naar ons verlangt. 
Hij nodigt ons uit, onze beproevingen tot Hem te brengen, onze 
smarten tot Zijn liefde, onze wonden om door Hem genezen te 
worden, onze zwakheid tot Zijn kracht, onze ledigheid tot Zijn 
volheid. Nooit is iemand teleurgesteld die tot Hem kwam. "Zij 
schouwen naar Hem en stralen van vreugde, en hun aangezicht zal 
niet schaamrood worden." Ps. 34 : 6. 
Zij die God in het verborgene zoeken, hun noden aan de Here 
vertellen, en om hulp smeken, zullen niet tevergeefs smeken. "Uw 
Vader, Die in het verborgene ziet, zal het u in het openbaar ver-
gelden.'' Wanneer we Christus tot onze dagelijkse metgezel maken, 
zullen wij gevoelen dat de krachten van een ongeziene wereld 
overal rondom ons zijn; en door op Jezus te zien, zullen wij gelijk 
gemaakt worden aan Zijn beeld. Door te aanschouwen worden 
wij veranderd. Het karakter wordt verzacht, verfijnd en veredeld 
voor het hemels koninkrijk. Het zekere resultaat van onze om-
gang en gemeenschap met onze Here zal zijn, dat onze vroomheid 
zal vermeerderd worden, onze reinheid en ons vuur. Wij zullen 
steeds beter het gebed gaan verstaan. · 
Wij ontvangen een goddelijke opvoeding, en dit wordt tot uitdruk-
king gebracht door een leven van plichtsgetrouwheid en ijver. 
De ziel, die zich tot God wendt om hulp, om steun, om kracht, 
door dagelijks ernstig te bidden, zal nobele verlangens hebben, 
een zuiver begrip van waarheid en plicht, verheven bedoelingen 
in zijn daden, en een voortdurend hongeren en dorsten naar ge-
rechtigheid. Door gemeenschap met God te onderhouden zullen 
we in staat gesteld worden om door onze omgang met anderen 
het licht, de vrede en rust die in ons hart heersen aan hen mee 
te delen. De kracht die verkregen wordt door gebed tot God, 
samen met een voÎhardend trachten de geest te oefenen in be-
dachtzaamheid en zorg, maakt een mens geschikt voor zijn dagelijkse 
plichten, en bewaart onder alle omstandigheden de vrede voor 
zijn geest. 
Indien wij tot God naderen, zal Hij· de woorden in onze mond 
leggen om tot Hem te spreken, om Zijn naam te prijzen. Hij 
zal ons een melodie leren uit het lied der engelen, een dank-
zegging aan onze hemelse V ader. In iedere daad in ons leven 
zullen het licht en de liefde van een inwonende Heiland geopen-
baard worden. Uiterlijke zorgen kunnen niet het leven bereiken 
dat geleid wordt door het geloof in de Zoon van God. 
77 
"En gebruikt bij uw bidden geen omhaal 
van woorden, zoals de heidenen doen." 
De heidenen meenden, dat hun gebeden op zichzelf verdiensten 
bezaten om verzoening te deen voor hun zonden. Hoe langer 
daarom het gebed, hoe groter de verdienste. Indien zij heilig 
konden worden door hun eigen inspanningen, dan zouden ze iets 
in zichzelf hebben waarover ze zich konden verheugen, een reden 
om trots te zijn. Deze gedachte aangaande het gebed is een uit-
vloeisel van het beginsel der zelf-verzoening, dat ten grondslag 
ligt aan alle valse godsdienstige stelsels. De Farizeeën hadden dit 
heidense idee betreffende het gebed overgenomen, en in onze 
tijd is die gedachte nog geenszins verdwenen, zelfs onder mensen 
die belijden Christenen te zijn. Het opzeggen van vaste gewoonte-
zinnen, terwijl het hart geen behoefte gevoelt aan God, draagt het-
zelfde karakter als de "omhaal van woorden" van de heidenen. 
Gebed is geen boetedoening voor de zonde; het heeft in zichzelf 
geen kracht of verdienste. Alle bloemrijke woorden die ons ter 
beschikking staan hebben niet dezelfde waarde als één heilig ver-
langen. De meest welsprekende gebeden zijn slechts ijdele woor-
den, indien zij niet de ware gevoelens van het hart tot uitdrukking 
brengen. Maar een gebed dat uit een ernstig hart voortkomt, 
waarin de eenvoudige behoeften van de ziel tot uitdrukking wor-
den gebracht, zoals we een aardse vriend om een gunst zouden 
vragen, in de verwachting dat die ons zou worden geschonken -
dat is het gebed des geloofs. God verlangt niet naar onze cere-
moniële betuigingen; maar de onuitgesproken kreet van het hart 
dat is gebroken en verbrijzeld door het besef van zijn. zonde en 
volslagen zwakheid, vindt zijn weg naar de Vader van alle barm-
hartigheid. 
"En wanneer gij vast, toont dan niet, zoals 
de huichelaars,, een somber gelaat.'' 
Het vasten dat wordt bevolen door het woord van God is meer 
dan een vorm. Het bestaat niet uit het alleen weigeren van voedsel, 
het dragen van zakken en het strooien van as op het hoofd. Hij 
die vast uit werkelijke smart om de zonde, zal daarbij geen vertoon 
maken. 
Het doel van het vasten, dat God van ons vraagt dat wij zullen 
houden, is niet het lichaam te pijnigen om de zonden van de ziel, 
maar ons te helpen het ellendig karakter van de zonde in te zien, 
om ons hart voor God te vernederen en Zijn vergevende genade 
te ontvangen. Zijn bevel tot Israël luidde: "Scheurt uw hart. en 
niet uw klederen, en bekeert u tot de Here uw God." Joël 2 : 13. 
Het zal niet voldoende voor ons zijn, boete te doen, of ons te 
vleien met de gedachte dat wij door onze eigen werken een erf-
deel onder de heiligen zullen verdienen of kopen. Toen aan Chris-
tus de vraag gesteld werd: "Wat moeten wij doen, opdat wij de 
werken Gods mogen werken?" antwoordde Hij: "Dit is het werk 
Gods, dat gij gelooft in Hem, die Hij gezonden heeft." Joh. 6 : 28, 
29. Berouw is een zich keren van zichzelf tot Christus; en wan-
neer we Christus aannemen, zodat Hij, door het geloof, in ons 
kan wonen, zullen goede werken geopenbaard worden. 
Jezus zeide: "Zalf uw hoofd, als gij vast, en was uw gelaat, om 
u niet bij uw vasten aan de mensen te vertonen, maar aan uw Vader, 
die in het verborgene is." Alles wat gedaan wordt tot eer van 
God, moet opgewekt gedaan worden, niet bedroefd en somber. 
Er is geen somberheid in de godsdienst van Christus. Indien Chris-
tenen door een droeve houding de indruk geven, dat zij teleur-
gesteld zijn in hun Here, geven zij een onjuiste voorstelling van 
Zijn karakter, en leggen argumenten in de mond van Zijn vijan-
den. Hoewel zij met hun woorden kunnen beweren dat God hun 
Vader is, tonen zij nochtans door hun somberheid en smart aan 
de wereld het gelaat van wezen. 
Christus verlangt van ons, dat wij Zijn dienst aantrekkelijk doen 
schijnen, zoais die ook werkelijk is. Laat de zelfverloochening en 
de verborgen beproevingen des harten geopenbaard worden aan 
de barmhartige Heiland. Laat de lasten worden achtergelaten. aan 
de voet van het kruis, en ga uws weegs, u verheugend in de liefde 
van Hem, Die u eerst heeft liefgehad. De mensen zullen misschien 
nooit iets weten van het werk dat in het verborgene plaats vindt 
tussen de ziel en God, maar het resultaat van het werk van de 
79 
Geest aan het hart zal voor allen zichtbaar zijn; want "Hij die 
in het verborgene ziet, zal het u in het openbaar vergelden." 
"Verzamelt u geen schatten op aarde." 
Een schat die op aarde verzameld wordt, zal niet blijven bestaan; 
dieven breken in en: stelen; mottén en roest verderven het; vuur en 
stormwind vagen uw bezittingen weg. "En waar uw schat is, daar zal 
ook uw hart zijn." Een schat op aarde verzameld, zal de geest in be-
slag nemen, zodat de hemelse dingen worden buitengesloten. 
Liefde voor geld was de overheersende hartstocht in de tijd van de 
Joden. Wer~ldsgezindheid nam de plaats in van God en godsdienst 
in de ziel. Zo is het ook nu. Hebzuchtig verlangen naar weelde 
oefent zulk een fascinerende, betoverende invloed uit op het leven, 
dat het gevolg is, dat het edele verdorven en: het menselijke in de 
mens verwoest wordt, totdat zij-omkomen in het verderf. De dienst 
van Satan is vervuld van zorgen, verwarring en moeizame arbeid, 
en de schat waarvoor de mensen op aarde zwoegen om haar te ver-
garen is slechts voor een korte tijd. 
Jezus zeide: "Verzamelt u geen schatten op aarde, waar mot en 
roest ze ontoonbaar maakt en waar dieven inbreken en stelen; maar 
verzamel u schatten in de hemel, waar noch mot noch roest ze 
ontoonbaar maakt en waar geen dieven inbreken of stelen. Want, 
waar uw schat is. daar zal ook uw hart zijn:' 
De les in deze woorden is: "Verzamel u schatten in de hemel." 
Het is in uw eigen belang dat u hemelse rijkdommen vergaart. 
Van alles wat u b~zit behoren die alleen uzelf toe. De schat die in 
de hemel verzameld wordt is onvergankelijk. Vuur noch water 
kan die vernietigen, geen dief kan hem ontvreemden, mot noch 
roest kan hem ontoonbaar maken, want het wordt door God be-
waard. 
De schat, die Jezus van meer waarde acht dan iets anders, is de 
rijkdom van "de heerlijkheid Zijner erfenis bij de heiligen." Ef. I : I 8. 
De discipelen van Christus worden Zijn edelstenen genoemd, Zijn 
kostbare en uitgelezen schat. Hij zegt: "Ja, zij zijn kroonjuwelen." 
Zach. 9 : I6. "Ik zal de stervelingen zeldzamer maken dan gelouterd 
8o 
goud en de mensen dan fijn goud van Ofir." Jes. IJ : 12. Christus 
beschouwt Zijn volk in zijn reinheid en volmaaktheid . als de 
beloning voor Zijn lijden, Zijn vernedering, en Zijn liefde, en de 
vervulling van Zijn heerlijkheid, -
Christus, het grote Middelpunt, 
van waaruit alle heerlijkheid straalt. 
En het is ons toegestaan, ons met Hem te verenigen in het grote 
verlossingswerk, en deel te hebben aan de rijkdommen die Zijn ster-
ven en lijden gewonnen hebben. De apostel Paulus schreef aan de 
Christenen in Thessalonica: "Want wie is onze hoop of blijdschap 
of erekans voor onze Here Jezus bij Zijn komst anders dan gij? 
Ja, gij zijt onze eer en blijdschap." I Thess. 2 : I9, 20. Dit is de schat 
waarvoor Christus zegt dat wij moeten werken. Karakter is de 
grootste oogst van het leven. En ieder woord, iedere daad die door 
de genade van Christus in één ziel een verlangen zal doen ontstaan 
dat op de hemel gericht is, iedere poging die bedoeld is om een chris-
telijk karakter te vormen, is een schat, die in de hemel ·verzameld 
wordt. 
Waar de schat is, daar zal het hart zijn. In iedere poging om anderen 
van dienst te zijn, zijn wij onszelf van dienst. Hij die geld of tijd 
geeft voo·r de verbreiding van het evangelie, stelt ook zijn eigen ge-
beden en belangen in dienst van het werk, en van de zielen die 
daardoor bereikt zullen worden; zijn gevoelens gaan uit naar ande-
ren, en hij wordt gedreven tot een grotere toewijding aan God, opdat 
hij in staat zal zijn, hen zo goed. mogelijk van dienst te zijn. 
En op die laatste dag, wanneer de rijkdom der aarde zal vergaan, 
zal hij, die een schat heeft verzameld in de hemel, zien wat hij door 
zijn leven gewonnen heeft. Indien wij acht hebben geslagen op de 
woorden van Christus, dan zullen wij, wanneer we ons scharen rond 
de grote witte troon, de zielen zien die gered zijn door onze mede-
werking, en wij zullen weten dat dezen anderen behouden hebben, 
en die weer anderen, -
een groot aantal mensen in de hemel 
gebracht als gevolg van uw arbeid, mensen, die daar zijn om hun 
kroon aan de voeten van Jezus te leggen, en Hem te prijzen tot in 
eeuwigheid. Met welk een vreugde zal hij die voor Christus heeft ge-
werkt deze verlosten aanschouwen, die de heerlijkheid van de Ver-
losser delen! Hoe dierbaar zal de hemel zijn voor hen, die getrou~ 
zijn geweest in het werk voor de redding van zielen! 
"Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zoekt de dingen, die 
boven zijn waar Christus is, gezeten aan de rechterhand Gods.'' 
Col. 3 : I. 
"Indien uw oog zuiver is, zal 
geheel uw lic/;·aam verlicht zijn." 
Zuiverheid van bedoeling, volkomen toewijding aan God, is de voor-
waarde, waarop door de woorden van de Heiland gewezen wordt. 
Laat de bedoeling om de waarheid te vinden en te gehoorzamen, 
wat dat ook moge kosten, oprecht en onwankelbaar zijn, en gij zult 
goddelijke verlichting ontvangen. Ware vroomheid begint wanneer 
ieder compromis met de zonde ten einde is. Dan zal de taal van 
het hart spreken met de woorden van de apostel Paulus: "Ik voor 
mij acht niet, dat ik het reeds gegrepen heb, maar één ding doe 
ik: vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkende naar 
hetgeen v66r mij ligt, jaag ik naar het doel, om de prijs der roe-
ping Gods, die van boven is, in Christus Jezus." "Ik acht zelfs alles 
schade, omdat de kennis van Christus Jezus, mijn Here, dat alles te 
boven gaat. Om Zijnentwil heb ik dit alles prijs gegeven en houd het 
voor vuilnis, opdat ik Christus moge winnen." Phil. 3 : 13, 14, 8. 
Maar wanneer het oog verblind wordt door eigenliefde, dan is er 
slechts duisternis. "Indien uw oog slecht is, zal geheel uw lichaam 
duister zijn.'' Het was deze verschrikkelijke duisternis, waardoor de 
Joden in koppige ongelovigheid gehuld bleven, en waardoor het 
voor hen onmogelijk werd het karakter en de zending van Hem, 
Die was gekomen om hen te redden van hun zonden, op hun juiste 
waarde te schatten. 
Toegeven aan de verleiding begint met het toelaten dat de geest 
aarzelt, met het niet voortdurend vertrouwen in God. Indien wij 
niet verkiezen onszelf volkomen aan God te geven, dan zijn wij in 
duisternis. Wanneer wij enig voorbehoud maken, dan laten wij een 
deur open waardoor Satan kan binnenkomen om ons op een dwaal-
spoor te brengen door zijn verzoekingen. Hij weet, dat indien hij 
ons uitzicht kan verduisteren, zodat het oog des geloofs God niet 
kan zien, er geen hinderpaal meer zal zijn voor de zonde. 
Het overheersen van een zondig verlangen toont de begoocheling 
van de ziel aan. Telkens wanneer wordt toegegeven aan dat ver-
langen wordt de afkeer van de ziel tegenover God versterkt. Door het 
pad te volgen dat Satan gekozen heeft, worden wij omringd door 
de schaduwen van het kwaad, en iedere schrede leidt naar een 
diepere duisternis, en doet de verblindheid van het hart toenemen. 
In de geestelijke wereld heerst dezelfde wet als in de natuurlijke. 
Hij die in de duisternis blijft wonen, verliest tenslotte zijn gezichts-
vermogen. Hij wordt ingesloten door een duisternis, dieper dan de 
duisternis van het middernachtelijk uur; en het helderste uur kan 
hem geen licht brengen. Hij "wandelt in de duisternis, en hij 
weet niet, waar hij heen gaat, want de duisternis heeft zijn ogen 
verblind." I Joh. 2 : I I. Door voortdurend het kwaad te koesteren 
en opzettelijk geen acht te slaan op de smeekbeden van goddelijke 
liefde, verliest de zondaar zijn liefde voor het goede, het verlangen 
naar God, zelfs het vermogen om het licht des hemels te ontvan-
gen. De uitnodiging der genade klinkt nog vol liefde, het licht 
schijnt nog even helder als toen het voor het eerst over de ziel daag-
de; maar de stem klinkt voor dove oren, het licht schijnt op blinde 
ogen. 
Geen ziel wordt ooit uiteindelijk door God verlaten, wordt ooit over-
gegeven aan zijn eigen wegen, zolang er enige hoop is voor zijn 
redding. "De mens wendt zich af van God, niet God van hem." Onze 
hemelse Vader volgt ons met smeekbeden en waarschuwingen en 
verzekering van Zijn ontferming, totdat verdere kansen en voorrech-
ten geheel tevergeefs zouden zijn. De verantwoordelijkheid rust 
op de zondaren. Door de Geest van God nu te weerstaan, bereidt 
hij een weg voor om het licht voor een tweede maal te weerstaan 
wanneer het met grotere kracht komt. 
Op deze wijze valt hij van de ene graad van weerspannigheid in 
de andere, totdat op 't laatst het licht geen indruk meer maakt, en 
hij zal ophouden in enige mate te reageren op de Geest van God. 
Dan wordt zelfs "het licht dat in u is" duisternis. De waarheid die 
we kennen is zo verdraaid geworden, dat de verblindheid van de ziel 
daardoor vermeerderd wordt. 
"Niemand kan twee heren dienen." 
Christus zegt niet, dat de mensen geen twee meesters willen of 
zullen dienen, maar dat zij_ het niet kunnen. De belangen van 
God en de belangen van de mammon hebben niets met elkaar 
gemeen. Juist op het punt waar: het geweten van de Christen hem 
waarschuwt iets na te laten, zichzelf te verloochenen, te wachten, juist 
op dat punt gaat de mens van de wereld over de lijn, waar hij 
toegeeft aan zijn zelfzuchtige neigingen. Aan de ene zijde van die 
lijn staat de zelfverloochenende volgeling van Christus, aan de andere 
zijde staat de liefhebber van de wereld die aan zijn neigingen toegeeft, 
de mode navolgt, zich bezig houdt met frivoliteiten, en zichzelf 
verwent met verboden genoegens. De Christen kan niet die kant van 
de lijn overgaan. 
Niemand kan een neutrale positie innemen; er is geen tussengroep, 
die God niet lief heeft noch de vijand der gerechtigheid dient. 
Christus moet leven door Zijn menselijke vertegenwoordigers, en 
werken door hun vermogens, en handelen door hun talenten. Hun 
wil moet onderworpen zijn aan Zijn wil; zij moeten handelen in 
Zijn Geest. Dan zijn zij het niet meer die leven, maar Chris-
tus die leeft in hen. Hij, die zich niet volledig aan God geeft, wordt 
beheerst door eèn andere macht, hij luistert naar een andere stem, 
die voorstellen doet die van geheel andere aard zijn. Halfslachtig 
dienen stelt de menselijke vertegenwoordiger aan de zijde van de 
vijand, als een succesvolle handlanger van de legers der duisternis. 
Wanneer mensen, die er aanspraak op maken, strijders van Chris-
tus te zijn, zich bezighouden met de bondgenoten van Satan, en hulp 
verlenen aan zijn zijde, dan bewijzen ze, dat ze vijanden van Chris-
tus zijn. Zij verraden de heilige zaken, die hun toevertrouwd zijn. Zij 
vormen een schakel tussen Satan en de ware strijders, zodat door deze 
mensen de vijand voortdurend bezig is de harten van de soldaten 
van Christus te stelen. 
Het sterkste bolwerk van ondeugd in onze wereld is niet het zondige 
leven van de verdorven zondaar of de diep gezonken uitgewor-
pene; het is dat leven, dat in andere opzichten deugdzaam, eerbaar 
en edel schijnt, maar waarin één zonde gekoesterd wordt, aan 
één ondeugd wordt toegegeven. Voor de ziel die in het verborgene 
worstelt tegen een geweldige verzoeking, die wankelt op de rand 
van de afgrond, is een dergelijk voorbeeld een der krachtigste lok-
middelen tot de zonde. Hij die, hoewel hij hoge opvattingen heeft 
omtrent leven en waarheid en eer, nochtans opzettelijk één gebod 
van Gods heilige wet overtreedt, heeft Zijn nobele gaven verdraaid 
tot een lokmiddel voor de zonde. Genie, talent, sympathie, zelfs 
edelmoedige, vriendelijke daden, kunnen werktuigen van Satan wor-
den om andere zielen ertoe te verleiden te gaan over de afgrond 
van de ondergang voor dit leven en het toekomende. 
"Hebt de wereld niet lief en hetgeen in de wereld is. Indien iemand de 
wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem. Want al wat 
in de wereld is: de begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en ho-
vaardig leven, is niet uit de Vader, maar uit de wereld." I Joh. 2 : I 5, 
16. 
"Weest niet bezorgd." 
Hij, die u het leven gegeven heeft, kent uw behoefte aan voedsel 
om dat leven in stand te houden. Hij, die het lichaam geschapen 
heeft, vergeet niet uw behoefte aan kleding. Zal niet Hij, die de gro-
tere gave reeds geschonken heeft, ook datgene schenken wat nodig 
is om deze gave volledig te maken? 
Jezus wees Zijn toehoorders op de vogels die hun lofliederen zon-
gen, onbezwaard door gedachten aan zorg, want "zij zaaien niet 
en maaien niet en brengen niet bijeen in schuren;" en toch voor-
ziet de grote Vader in hun behoeften. En Hij vraagt: "Gaat gij ze niet 
verre te boven?" 
De heuvels en velden zagen er vrolijk uit door de bloemen, fris van 
de morgendauw, en terwijl Hij daarop wees, zeide Jezus: "Let 
op de leliën des velds, hoe zij groeien." De schone vormen en tere 
tinten van de planten en bloemen kunnen door menselijk vernuft 
worden nagebootst; maar welke aanraking kan leven geven, zelfs aan 
één enkele bloem of grasspriet? Ieder bloempje dat aan de weg 
bloeit, dankt zijn bestaan aan dezelfde Macht Die de werelden der 
sterren in de hoge in hun baan heeft gesteld. Door aUe geschapen 
85 
dingen trilt de polsslag des levens van het grotP. hart van God. 
De bloemen des velds worden door Zijn hand gekleed in rijker ge-
waden dan ooit de gestalten van aardse koni en hebben getooid. 
En "indien nu God het gras des velds, dat er heden is en morgen 
in de oven geworpen wordt, z6 bekleedt, zal Hij u niet veel meer 
bekleden, kleingelovigen?" 
Hij is het die de bloemen gemaakt heeft, en die aan de mus zijn 
lied gaf, Hij zegt: ,,Let op de leliën." ,,Ziet naar de vogelen des 
hemels." Door de schoonheid van de dingen in de natuur kunt 
u meer leren over de wijsheid Gods dan de geleerden weten. 
Op de bloemblaadjes van de lelie heeft God een boodschap voor u 
geschreven, -
geschreven in een taal, die uw hart slechts kan 
lezen wanneer het de lessen van wantrouwen, zelfzucht en ver-
terende bezorgdheid uit de geest verbant. Waarom heeft Hij u de 
zingende vogels en de tedere bloesems gegeven, als het niet voort-
komt uit de overvloeiende liefde van het hart van een Vader, Die 
uw levenspad wil verlichten en verblijden? Ge zoudt alle levens-
behoeften gehad hebben zonder de bloemen en de vogels, maar God 
stelde Zich er niet mee tevreden, slechts datgene te geven wat vol-
doende zou zijn voor het voortbestaan alleen. Hij heeft aarde, lucht 
en hemel vervuld met schoonheid om u te vertellen over Zijn liefde-
volle gedachten over u. De schoonheid van alle geschapen dingen 
is slechts een lichtstraal komend van de glans van Zijn heerlijk-
heid. Indien Hij zulk een oneindig grote macht heeft gebruikt voor 
de dingen in de natuur, voor uw geluk en vreugde, kunt ge er dan 
aan twijfelen of Hij u iedere zegening, die gij nodig hebt, zal 
geven? 
"Let op de leliën.'' Iedere bloem die zijn blaadjes opent voor het 
zonnelicht gehoorzaamt dezelfde grote wetten die de sterren leiden, 
en hoe eenvoudig en schoon en hoe zoet is het leven van zulk een 
bloem! Door de bloemen wil God onze aandacht richten op de lief-
lijkheid van een karakter als dat van Christus. Hij, die zulk een 
schoonheid heeft gegeven aan de bloesems, verlangt nog veel meer, 
dat de ziel bekleed zal zijn met de schoonheid van het karakter 
van Christus. 
Let er op, zegt Jezus, hoe de lelies groeien; hoe zij, opkomend 
86 
uit de koude, donkere aarde, of uit de modder van een rivierbedding, 
in lieflijkheid en geur openbloeien. Wie zou dromen over de moge-
]ijkheid van zulk een schoonheid wanneer hij de ruwe, bruine bol 
van de lelie ziet? Maar wanneer het leven Gods, dat daarin ver-
borgen is, zich ontvouwt als antwoord op de regen en de zonne-
schijn, verbazen de mensen zich over wat ze zien aan schoonheid 
en lieflijkheid. Zo zal ook het leven Gods in iedere menselijke ziel 
zich ontplooien, wanneer die ziel zich wil overgeven aan het werk 
van Zijn genade, die, kosteloos als regen en zonneschijn met Zijn ze-
gen over allen komt. Het is het woord Gods dat de bloemen schept, 
en hetzelfde woord zal in u de genadegaven van Zijn Geest voort-
brengen. 
Gods wet is de wet der liefde. Hij heeft u omgeven met schoon-
heid, om u te leren, dat ge niet op de aarde geplaatst zijt om alleen 
voor uzelf te delven, te graven en te bouwen, te arbeiden en te spin-
nen, maar om het leven licht en vrolijk en schoon te maken met de 
liefde van Christus, -
om, evenals de bloemen, het leven van an-
deren blij te maken door het dienstwerk der liefde. 
Vaders en moeders, laat uw kinderen leren van de bloemen. 
Neemt hen met u mee in de tuin en in het veld en onder de lom-
merrijke bomen, en leer hen in de natuur de boodschap van Gods 
liefde te lezen. Laat de gedachte aan Hem verbonden worden met 
vogel en bloem en boom. Leidt de kinderen zo, dat zij in ieder prettig 
en schoon voorwerp een uitdrukking zien van Gods liefde voor hen. 
Maak uw godsdienst aantrekkelijk voor hen, doordat het iets aange-
naams is. Laat de wet der vriendelijkheid op uw lippen zijn. 
Leer de kinderen dat door Gods grote liefde hun natuur veranderd 
en in harmonie gebracht kan worden met de Zijne. Leer hen, dat 
Hij wil, dat hun leven schoon is door de schoonheid van de bloemen. 
Leer hen, wanneer zij de zoetgeurende bloesems plukken, dat Hij, 
Die de bloemen gemaakt heeft, schoner is dan Zijn maakseL Op deze 
wijze zullen de ranken van hun hart. zich aan Hem vastklemmen. 
Hij, aan Wie alles lieflijkheid is, zal voor hen een dagelijkse metge-
zel worden en een vertrouwde vriend, en hun leven zal veran-
derd worden naar het beeld van Zijn reinheid. 
"Zoekt eerst Zijn koninkrijk.'" 
De mensen die luisterden naar de woorden van Christus, hoorden nog 
steeds vol verlangen toe, of Hij op enigerlei wijze het aardse ko-
ninkrijk zou aankondigen. T~rwijl Jezus de schatten des hemels 
voor hen opende, luidde de vraag die voor alles hun geest beheerste: 
Hoe zal een band met Hem onz~ vooruitzichten in de wereld kun-
nen verbeteren? Jezus toonde aan, dat zij, doordat zij de dingen 
van de wereld tot hun voornaamste zorg maakten, als de heidense 
volken rondom hen waren, die leefden alsof er geen God was, 
wiens tedere zorg over Zijn schepselen is uitgestrekt. 
"Naar al deze dingen,'' zei Jezus, ,,gaat het zoeken der heidenen 
uit." ,,Uw hemelse Vader weet, dat gij dit alles behoeft. Maar 
zoekt eerst Zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u 
bovendien geschonken worden." Luc. 12 : 30; Matth. 6 : 33· Ik ben 
gekomen om het koninkrijk van liefde, gerechtigheid en vrede 
voor u te openen. Stel uw harten open, om dit koninkrijk te ont-
vangen, en maak het dienen daarvan tot uw hoogste belang. 
Hoewel het een geestelijk koninkrijk is, behoeft ge niet bevreesd 
te zijn, dat er niet gezorgd zal worden voor uw behoeften in dit 
leven. Indien ge uzelf aan de dienst van God geeft, zal Hij, die 
alle macht in hernel en op aarde bezit, in uw behoeften voorzien, 
Jezus zegt niet, dat het niet noodzakelijk is, dat wij ons inspannen, 
maar Hij leert dat wij Hem de eerste en de laatste en de beste 
in alles moeten maken. Wij moeten ons niet bezighouden met 
een zaak, geen dingen najagen, geen genoegens zoeken, die de uit-
werking van Zijn gerechtigheid in ons karakter en leven zouden kun-
nen verhinderen. Wat wij ook doen, moet van harte gedaan wor-
den, als voor de Here. 
Jezus heeft, toen Hij op aarde vertoefde, het leven in al zijn bijzon-
derheden beter gemaakt, door de mensen de heerlijkheid Gods voor 
ogen te houden, en door alles ondergeschikt te maken aan de wil 
van Zijn Vader. Indien we Zijn voorbeeld volgen, luidt Zijn verze-
kering, dat alle behoeften des levens ons ,,bovendien geschonken" 
zullen worden. Armoede of rijkdom, ziekte of gezondheid, eenvoud 
of wijsheid, -
in al deze dingen wordt voorzien in de belofte van 
Zijn genade. 
88 
Gods eeuwige arm omgeeft de ziel die zich tot Hem wendt om hulp, 
hoe zwak die ziel ook zij. De kostbaarheden van de heuvelen zullen 
vergaan; maar de ziel die voor God leeft, zal met Hem blijven. 
"De wereld gaat voorbij en haar begeren, maar wie de wil van God 
doet, blijft in eeuwigheid." I Joh. 2 : 17. De stad van God zal haar 
gouden poorten openen om hem op te nemen, die terwijl hij op 
aarde was, geleerd heeft om op God te steunen voor leiding en wijs-
heid, voor vertroosting en hoop, temidden van verlies en lijden. 
De liederen der engelen zullen hem daar welkom heten, en voor 
hem zal de boom des levens zijn vruchten geven. "Want bergen 
mogen wijken en heuvelen wankelen, maar Mijn goedertierenheid 
zal van u niet wijken en Mijn vredesverbond zal niet wankelen, zegt 
uw Ontfermer, de Here." Jes. 54: 10. 
"Maakt u dan niet bezorgd tegen de 
dag van morgen ... ; elke dag heeft 
genoeg aan zijn eigen kwaad." 
Indien ge uzelf aan God gegeven hebt om Zijn werk te doen, 
behoeft u niet bezorgd te zijn voor de dag van morgen. Hij, wiens 
dienstknecht gij zijt, kent het einde vanaf het begin. De gebeurte-
nissen van morgen, die voor uw ogen verborgen zijn, liggen open 
voor de ogen van Hem, Die almachtig is. 
Wanneer wij de behandeling der dingen waarmee wij te maken heb-
ben in onze eigen handen nemen, en ons voor het welslagen daar-
van afhankelijk stellen van onze eigen wijsheid, nemen wij een last 
op ons, die God ons niet te dragen gegeven heeft, en trachten die 
zonder Zijn hulp te torsen. We nemen zelf de verantwoording op 
ons, die God toebehoort, en op deze wijze stellen wij ons in werke-
lijkheid in Zijn plaats. Terecht kunnen wij ons dan zorgen maken, en 
gevaar en verlies verwachten; immers, dit zal zeker over ons komen. 
Maar wanneer we werkelijk geloven, dat God ons liefheeft, en dat 
het Zijn bedoeling is, ons wel te doen, zullen wij ophouden, ons zor-
gen te maken over de toekomst. Wij zullen God vertrouwen zoals 
een kind een liefhebbende ouder vertrouwt. Dan zullen onze moei-
lijkheden en kwellingen verdwijnen; want onze wil is opgenomen 
in de wil van God. 
Christus heeft ons niet beloofd, dat Hij ons zal helpen de zorgen 
van morgen vandaag te dragen. Hij zegt: "Mijn genade is u genoeg." 
2 Cor. I2 : 9· Maar, gelijk het manna, dat in de woestijn gegeven 
werd, wordt Zijn genade dag aan dag geschonken, naar gelang de 
behoeften van de dag. Evenals -het leger van Israël op zijn pelgrims-
tocht, kunnen wij iedere morgen ~eer het brood des hemels vinden, 
dat voldoende is voor die dag. 
Slechts één dag bezitten wij, en die dag moeten wij leven voor 
God. Voor deze ene dag moeten wij, in ernstig dienen, al onze 
bedoelingen en plannen in de hand van Christus leggen, al onze 
zorg op Hem werpen, want Hij zorgt voor ons. "Want Ik weet, 
welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des Heren, ge-
dachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toeKomst 
te geven.'' Jer. 29 : Ir. "Door bekering en rust zoudt gij verlost 
worden, in stilheid en vertrouwen zou uw kracht zijn." Jes. 30 : I 5. 
Indien gij de Here wilt zoeken en u dagelijks wilt bekeren; indien 
gij naar uw eigen geestelijke keuze vrij en verheugd in God wilt 
zijn; indien gij met blijde instemming van uw hart op Zijn lief-
devolle oproep, het juk van Christus wilt dragen, -
het juk van 
gehoorzaamheid en dienen -
dan zal al uw ontevredenheid tot zwij-
gen gebracht worden, al uw moeilijkheden zullen verwijderd wor-
den, alle verwarrende problemen~ die u nu omringen, zullen dan 
opgelost worden. 
HET "ONZE VADER" 
"Bidt gij dan aldus.,. 
Het gebed des Heren werd tweemaal gegeven door onze Heiland, 
de eerste maal aan de menigte tijdens de bergrede, en ten tweede 
male enkele maanden later, alleen aan de discipelen. De discipelen 
waren enige tijd niet bij hun Here geweest, en toen ze terugkeerden 
vonden ze Hem in beslag genomen door gemeenschap met God. 
Schijnbaar onbewust van hun aanwezigheid bad Hij hardop. Het 
gelaat van de Heiland werd verlicht door een hemels licht. Hij 
scheen in de tegenwoordigheid van de Ongeziene te vertoeven; 
en er was levende kracht in Zijn woorden, als van iemand die 
met God sprak. 
De harten van de discipelen werden diep bewogen. Zij hadden 
opgemerkt, hoe dikwijls Hij lange uren in de eenzaamheid door-
bracht, in gemeenschap met Zijn Vader. Zijn dagen werden door-
gebracht met het dienen van de scharen die op Hem aandrongen, 
en in het blootleggen van de bedrieglijke spitsvondigheden van de 
rabbi's, en deze onophoudelijke arbeid maakte dat Hij soms zo uit-
geput was, dat Zijn moeder en broeders, en zelfs Zijn discipelen, 
vreesden, dat Zijn leven hieraan zou worden opgeofferd. Maar 
wanneer Hij terugkeerde van de uren van gebed die het besluit 
vormden van een vermoeiende dag, merkten zij de vredige uit-
drukking op Zijn gelaat op, het gevoel van verkwikking dat van 
Zijn aanwezigheid scheen uit te stralen. Na. uren met God te heb-
ben doorgebracht ging Hij uit, morgen na morgen, om het licht 
des hemels aan de mensen te brengen. De discipelen waren Zijn 
uren van gebed in verband gaan brengen met de kracht van Zijn 
woorden en werken. En terwijl ze nu luisterden naar Zijn smeekbede, 
werden hun harten eerbiedig en nederig. Toen Hij ophield met 
bidden, riepen zij, overtuigd van hun etgen diepe behoefte, uit: 
"Here, leer ons bidden." Luc. 11 : 1. 
Jezus geeft hun geen nieuwe vorm van gebed. Datgene wat 
Hij hun reeds eerder geleerd heeft, herhaalt Hij, alsof Hij wilde 
zeggen: Ge moet begrijpen wat Ik u reeds gegeven heb. Daarin 
ligt een diepe betekenis, die gij nog niet_hebt gepeild. 
De Heiland beperkt ons echter niet tot het gebruik van juist die 
woorden. Als één met de mensheid, geeft Hij hun Zijn eigen ideaal 
van het gebed, -woorden zo eenvoudig dat ze door een klein kind 
kunnen worden overgenomen, maar zo veelomvattend, dat hun 
betekenis door de grootste geesten nooit ten volle kan worden 
verstaan. Ons wordt geleerd tot God te gaan met onze dankzeg-
ging, onze noden aan Hem bekend te maken, onze zonden te 
belijden, en aanspraak te maken op Zijn genade overeenkomstig 
Zijn belofte. 
"Wanneer gij bidt, zegt: Onze V ader." 
Luc. II: 2. 
Jezus leert ons, om Zijn Vader onze Vader te noemen. Hij schaamt 
Zich niet, ons broeders te noemen. (Hebr. .2 : 1 I). Zo bereid, zo 
vol verlangen is het hart van de Heiland om ons welkom te heten 
als leden van het gezin Gods, dat in de eerste woorden die wij 
uitspreken wanneer wij God naderen, Hij de verzekering legt van 
onze band met God,-"Onze Vader." 
Hier wordt die heerlijke waarheid aangekondigd, die zo vol be-
moediging en vertroosting is, dat God ons lief heeft zoals Hij Zijn 
Zoon liefheeft. Dat is wat Christus zeide in Zijn laatste gebed 
voor Zijn discipelen, "Gij hebt hen liefgehad, gelijk Gij Mij hebt 
liefgehad." Joh. 17 : .23. 
De wereld, waarop Satan heeft aanspraak gemaakt en die hij gere-
geerd heeft met wrede tyrannie, heeft de Zoon van God, door 
één verheven daad, omgeven door Zijn liefde, en opnieuw verbon-
den met de troon van Jehova. Cherubim en Seraphim, en de on-
telbare scharen van alle niet-gevallen werelden, zongen lofliederen 
voor God en het Lam toen deze triomf verzekerd was. Zij ver-
heugden zich, dat de weg tot verlossing geopend was voor het 
gevallen mensdom, en dat de aarde verlost zou worden van de 
vloek der zonde. Hoeveel te meer moeten zij zich verheugen, die 
het voorwerp van zulk een verbazingwekkende liefde zijn. 
Hoe kunnen wij ooit in twijfel en onzekerheid verkeren en het 
gevoel hebben, dat wij wezen zijn? Terwille van de mensen die 
de wet overtreden hadden nam Jezus de menselijke natuur aan; 
Hij werd ons gelijk, opdat wij eeuwigdurende vrede en zekerheid 
zouden hebben. Wij hebben een Pleiter in de hemel, en een ieder 
die Hem aanneemt als zijn persoonlijke Heiland, wordt geen wees 
gelaten, om de last van zijn eigen zonden te dragen. 
"Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods." "Zijn wij nu kinderen, 
dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God, en mede-
erfgenamen van Christus; immers, indien wij delen in Zijn lijden, 
is dat om ook te delen in Zijn verheerlijking." "Het is nog niet 
geopenbaard, wat wij zijn zullen; maar wij weten, dat, als Hij zal 
geopenbaard zijn, wij Hem gelijk zullen wezen; want wij zullen 
Hem zien, gelijk Hij is." I Joh .. 3 : 2; Rom. 8 : I7. 
De allereerste stap, die wij doen wanneer we tot God naderen, is 
dat wij de liefde, die Hij voor ons heeft, onderkennen en geloven. 
I Joh. 4 : I6. Immers, getrokken door Zijn liefde worden we ertoe 
gebracht tot Hem te komen. 
Het verstaan van Gods liefde werkt de verzaking van de zelfzucht. 
Wanneer we God onze Vader noemen, erkennen we al Zijn kin-
deren als broeders. We maken allen deel uit van het grote web 
der mensheid, we zijn allen leden van één gezin. In onze smeek-
beden moeten we evengoed onze naasten als onszelf gedenken. 
Niemand bidt op de juiste wijze, wanneer hij slechts een zegen 
voor zichzelf vraagt. 
De oneindige God, zegt Jezus, geeft u het voorrrecht, dat u Hem 
kunt benaderen door Hem Vader te noemen. Begrijp alles wat dit 
inhoudt. Geen aardse ouder smeekte ooit zo ernstig een afgedwaald 
kind, als Hij, Die u gemaakt heeft, de overtreder smeekt. Geen 
menselijke, liefhebbende belangstelling heeft ooit de herouweloze 
met zulke tedere uitnodigingen gevolgd. God woont in ieder ver-
trek; Hij hoort ieder woord, dat gesproken wordt, luistert naar 
93 
ieder gebed dat uitgesproken wordt, Hij proeft de smarten en te-
leurstellingen van iedere ziel, slaat acht op de wijze waarop wij 
vader, moeder, zuster, broeder of naaste behandelen. Hij zorgt voor 
onze noden, en Zijn liefde en genade vloeien voortdurend' om in 
onze behoefte te voorzien. 
Maar indien ge God uw Vader noemt, erkent ge, dat ge Zijn 
kinderen zijt, die geleid moeten worden door Zijn wijsheid, en die 
gehoorzaam moeten zijn in alles, wetende dat Zijn liefde onver-
anderlijk is. Ge zult Zijn plan voor uw leven aanvaarden. Als 
kinderen van God zult ge Zijn eer, Zijn karakter, Zijn gezin, Zijn 
werk beschouwen als de voorwerpen van het hoogste belang voor 
u. Het zal uw vreugde zijn om uw verhouding tot uw V ader te 
erkennen en te eren, evenals uw verhouding tot ieder lid van Zijn 
gezin. Ge zult u erover verheugen, wanneer u iets kunt doen, 
hoe nederig hèt ook zij, waardoor wordt bijgedragen tot Zijn eer, 
of tot het welzijn van uw broeders en zusters. 
"Die in de hemel zijt." Hij, die wij op het woord van Christus 
mogen beschouwen als "onze Vader," "is in de hemel, Hij doet al 
wat Hem behaagt." Ps. I I 5 : 3. In Zijn hoede kunnen wij veilig 
rusten, zeggende: "Ten dage dat ik vrees, vertrouw ik op u." Ps. 
56: 4· 
"Uw Naam worde geheiligd." 
Het heiligen van de Naam des Heren wil zeggen, dat de woor-
den, waarmede wij spreken over het Opperwezen, in eerbied 
geuit worden. "Heilig en geducht is Zijn naam." Ps. I I I : 9· Wij 
mogen nooit, op enigerlei wijze, de namen of het aanroepen van 
de Godheid als een lichtvaardige zaak zien. In het gebed gaan 
wij de audiëntiezaal binnen van de Allerhoogste; en wij moeten v66r 
Hem komen met heilige eerbied. De engelen sluieren hun gelaat 
in Zijn tegenwoordigheid. De cherubim en de heldere, heilige 
seraphim naderen Zijn troon met plechtige eerbied. Hoeveel te 
meer moeten wij, sterfelijke, zondige wezens, op eerbiedige wijze 
verschijnen voor de Here, onze Maker! 
Maar de Naam des Heren heiligen betekent veel meer dan dit. 
94 
Wij kunnen, evenals de Joden in de dagen van Christus, de groot-
ste uiterlijke eerbied voor God betonen, en nochtans Zijn Naam 
voortdurend ontheiligen. "De Naam des Heren'' is "barmhartig .en 
genadig, lankmoedig, groot van goedertierenheid en trouw . . . die 
ongerechtigheid, overtreding en zonde vergeeft." Ex. 34 : 5-7. Van 
de gemeente van Christus staat geschreven: "Zó zal men het 
noemen: De Here, onze gerechtigheid." Jer. 33 : 16. Deze naam 
wordt gegeven aan iedere volgeling van Christus. Het is het erf-
deel van het kind Gods. De gezinsleden worden genoemd naar 
de Vader. De profeet Jeremia bad in de tijd van Israëls bittere 
rampspoed en verdrukking: "Uw Naam is over ons uitgeroepen, 
laat ons niet aan ons lot over!" Jer. 14 : 9· 
Deze naam wordt geheiligd door de engelen in de hemel, door 
de bewoners van de niet-gevallen werelden. Wanneer gij bidt: 
"Uw Naam worde geheiligd," vraagt ge, dat die Naam geheiligd 
mag worden in deze wereld, geheiligd in u. God heeft u voor 
mensen en engelen erkend als Zijn kind; bid, dat gij geen smaad 
moge brengen over "de goede naam, welke over u aangeroepen is." 
J ac. 2 : 7. God zendt u in deze wereld als Zijn vertegenwoordiger. 
In iedere daad in uw leven moet u de Naam van God openbaar 
maken. Deze bede doet een beroep op u, dat u Zijn karakter moet 
bezitten. U kunt Zijn Naam niet heiligen, u kunt Hem niet aan 
de wereld tonen, indien niet gij in leven en karakter het leven 
en karakter van God openbaart. Dit kunt ge alleen doen door het 
aanvaarden van de genade en gerechtigheid van Christus. 
,,Uw koninkrijk kome." 
God is onze V ader die ons liefheeft en voor ons zorgt als voor 
Zijn kinderen; Hij is tevens de grote Koning van het heelal. De 
belangen van Zijn koninkrijk zijn onze belangen, en wij moeten 
werken voor de opbouw daarvan. 
De discipelen van Christus zagen uit naar de onmiddellijke komst 
van het koninkrijk van Zijn heerlijkheid; maar door hun dit gebed 
te geven leerde Jezus, dat het koninkrijk niet in die tijd zou 
worden bevestigd. Zij moesten bidden voor de komst daarvan als 
9S 
voor een gebeurtenis die nog in de toekomst lag. Maar deze bede 
was ook een verzekering voor hen. Hoewel ze niet de komst van 
het koninkrijk in hun dagen zouden aanschouwen, is het feit, dat 
Jezus hun gebood ervoor te bidden, een bewijs dat het zeker zal 
komen op Gods tijd. 
Het koninkrijk van Gods genade wordt nu opgericht, doordat dag 
aan dag harten, die vol van zonde en opstandigheid zijn geweest, 
zich overgeven aan de oppermacht van Zijn liefde. Maar de volle-
dige bevestiging van het koninkrijk van Zijn heerlijkheid zal pas 
plaatsvinden bij de wederkomst van Christus naar deze wereld. 
"Het koningschap, de macht en de grootheid der koninkrijken onder 
de ganse hemel zal gegeven worden aan het volk van de heiligen 
des Allerhoogsten.'' Dan. 7 : 27. Zij zullen het koninkrijk beërven, 
dat voor hen bereid was "van de grondlegging der wereld af." 
Matth. 2 5 : 3 4· En Christus zal zelf Zijn grote macht in handen 
nemen en Hij zal regeren. 
De hemelse poorten zullen opnieuw verhoogd worden, en met 
tienduizend maal tienduizend en duizend maal duizenden heiligen, 
zal onze Heiland uitgaan als Koning der koningen en Here der 
heren. 
Jehova Immanuel "zal koning worden over de gehele aarde; te 
dien _dage zal de Here de enige zijn, en Zijn naam de enige.'' 
"De tent van God," zal bij de mensen zijn, "en Hij zal bij hen 
wonen, en zij zullen Zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn.'' 
Zach. I4 : 9, Openb. 21 : 3· 
Maar v66r die komst, zeide Jezus, moet "dit evangelie van het 
Koninkrijk . . . in de gehele wereld gepredikt worden, tot een ge-
tuigenis voor alle volkeren.'' Matth. 24 : 14· Zijn koninkrijk zal 
niet komen, voordat de blijde boodschap van Zijn genade aan de 
gehele aarde gebracht is. Daarom kunnen wij, wanneer we ons-
zelf aan Christus geven en andere zielen voor Hem winnen, de 
komst van Zijn koninkrijk verhaasten. Alleen zij, die zich wijden 
aan Zijn dienst, zeggende: "Hier ben ik, zend mij," om blinden 
de ogen te openen, om mensen te doen keren "uit de duisternis 
tot het licht, en van de macht van Satan tot God, opdat zij verge-
vmg van zonden en een erfdeel onder de geheiligden zouden 
ontvangen," (Jes. 6 : 8; Hand. 26 : I 8), alleen ZIJ bidden m op-
rechtheid: "Uw koninkrijk kome." 
"Uw wil geschiede, gelijk in de 
hemel, zo ook op de aarde." 
De wil van God wordt tot uitdrukking gebracht in de geboden 
van Zijn heilige wet, en de beginselen van deze wet zijn de begin-
selen des hemels. De engelen des hemels bereiken geen hogere 
kennis, dan te kennen de wil van God; en Zijn wil te doen is 
de hoogste dienst waarvoor zij hun krachten kunnen geven. 
Maar in de hemel wordt niet gediend met een wettische geest. 
Toen Satan in opstand kwam tegen de wet van Jehova kwam de 
gedachte, dat er een wet bestond, tot de engelen bijna als een 
ontwaken tot iets, waaraan zij nooit gedacht hadden. In hun die-
nen zijn de engelen geen dienstknechten, maar zonen. Er bestaat 
een volmaakte eenheid tussen hen en de Schepper. Gehoorzaam-
heid is voor hen geen slavernij. Liefde voor God maakt hun dienen 
tot een vreugde. Zo weerklinken in iedere ziel waarin Christus, 
de hoop der heerlijkheid woont, Zijn woorden: "Ik heb lust om Uw 
wil te doen, Mijn God, Uw wet is in Mijn binnenste." Ps. 40 : 9· 
De bede "Uw wil geschiede, gelijk in de hemel, alzo ook op de 
aarde," is een gebed, dat de heerschappij van de boze hier op aarde 
tot een einde mag komen, dat de zonde voor altijd vernietigd mag 
worden, en dat het koninkrijk der gerechtigheid moge worden 
opgericht. Dan zal op aarde evenals in de hemel volbracht worden 
"alle welgevallen in het goede." 2 Thess. I : I I. 
"Geef ons heden om dagelijks brood.'' 
De eerste helft van het gebed dat Jezus ons heeft geleerd, heeft 
betrekking op de Naam en het koninkrijk en de wil van God, -
dat Zijn Naam geheiligd moge worden, Zijn koninkrijk kome, dat 
Zijn wil geschieden moge. Wanneer ge op deze wijze de dienst 
van God gemaakt hebt tot uw eerste belang, kunt u vol vertrouwen 
vragen om voorziening in uw eigen behoeften. Indien ge uzelf 
verloochend hebt, en uzelf aan Christus hebt gegeven, bent u een 
lid van het gezin Gods, en alles in het huis des Vaders behoort 
97 
u toe. Al de schatten van God worden voor u opengesteld, zowel 
in de wereld van het. heden als in de toekomende wereld. 
De dienst der engelen, de gave van Zijn Geest, de arbeid van Zijn 
dienstknechten, -
dit alles behoort u toe. De wereld en alles wat 
daarin is, behoort u toe voor zover u dit goed kan doen. Zelfs 
doordat ge daardoor wordt gevormd voor de hemel. Indien gij 
"van Christus zijt," "is alles.het uwe." 1 Cor. 3 : 23, 21. 
Maar u bent als een kind, dat nog niet de beschikking heeft over 
zijn erfdeel. God vertrouwt u uw kostbare bezit nog niet toe, 
opdat niet Satan met zijn sluwe listen u zou verlokken, zoals hij 
dat deed met het eerste paar in Eden. Christus bewaart het voor u, 
op een' plaats die veilig is, waar de verderver het niet kan be-
reiken. Evenals het kind, zult ge dag aan dag ontvangen wat nodig 
is voor de behoeften van de dag. Iedere dag moet u bidden: "Geef 
ons heden ons dagelijks brood." Wees niet ontmoedigd indien u 
niet genoeg hebt voor morgen. U hebt de verzekering van Zijn 
belofte: ,,Woon in het land en betracht getrouwheid." David 
zegt: "Jong ben ik geweest, ook ben ik oud geworden, maar -
een rechtvaardige heb ik niet verlaten gezien, noch zijn nageslacht 
zoekende naar brood." Ps. 37: 3, 25. Die God, die de raven zond 
om Elia te voeden bij de beek Krith, zal niet een van Zijn getrouwe, 
zelfverloochenende kinderen voorbijgaan. Van hem, die rechtvaar-
dig wandelt staat geschreven: "Zijn brood is gewis, zijn water ver-
zekerd." "In boze tijd zullen zij niet beschaamd worden, in dagen 
van hongersnood zullen zij verzadigd worden.'' "Hoe zal Hij, dJe 
zelfs Zijn eigen Zoon niet gespaard, maar voor ons allen over-
gegeven heeft, ons met Hem ook niet alle dingen schenken?" Jes. 
33 : 16; Ps. 37 : 19; Rom. 8 : 32· Hij die de zorgen en angsten 
van Zijn moeder, die weduwe was geworden, verlichtte, en haar 
hielp om te voorzien in de behoeften van haar huishouding in 
Nazareth, gevoelt mede met iedere moeder in haar strijd om haar 
kinderen brood te verschaffen. Hij die ontferming had met de 
schare, omdat zij "voortgejaagd en afgemat waren," heeft nog ont-
ferming met de lijdende behoeftigen. Zijn hand is zegenend over 
hen uitgestrekt; en juist in het gebed dat Hij Zijn discipelen gaf, 
leert Hij ons de armen te gedenken. 
Wanneer wij bidden: "Geef ons heden ons dagelijks brood," vragen 
wij dit voor anderen evenzeer als voor onszelf. En wij erkennen, 
dat datgene wat God ons geeft niet voor onszelf alleen is. God 
geeft het ons als een pand, opdat wij de hongerigen zullen voeden. 
In Zijn goedheid bereidde Hij het voor de ellendige. Ps. 68 : Ir. 
En Hij zegt: "Wanneer gij een middag-of avondmaaltijd aan-
richt, roep dan niet uw vrienden of uw broeders of uw verwanten 
of uw rijke buren . . . Maar wanneer gij een gastmaal aanricht, 
nodig dan bedelaars, misvormden, lammen en blinden. En gij zult 
zalig zijn, omdat zij niets hebben om u terug te betalen. Want 
het zal u terugbetaald worden bij de opstanding der rechtvaar-
d. 
"L 
tgen. 
uc. 14 : 12-14. 
"God is bij machte alle genade in u overvloedig te schenken, opdat 
gij, in alle opzichten ten allen tijde van alles genoegzaam voorzien, 
in alle goed werk overvloedig moogt zijn." "Wie karig zaait zal 
ook karig oogsten, en wie mildelijk zaait, zal ook mildelijk oogsten." 
2 Cor. 9 : 8, 6. 
Het gebed om het dagelijks brood behelst niet alleen voedsel 
om het lichaam in stand te houden, maar ook dat geestelijke 
voedsel, dat de ziel zal voeden zodat hij eeuwig leven zal hebben. 
Jezus gebiedt ons: "Werkt, niet om de spijs, die vergaat, maar om 
de spijs, die blijft tot in het eeuwige leven." Hij zegt: "Ik ben 
het levende brood, dat uit de hemel nedergedaald is; indien iemand 
van dit brood eet, hij zal in eeuwigheid leven." Joh. 6 : 27, 51· Onze 
Heiland is het brood des levens, en door het aanschouwen van Zijn 
liefde, door die liefde in ons hart op te nemen, voeden we ons 
met het brood, dat uit de hemel is nedergedaald. 
Wij ontvangen Christus door Zijn Woord; en de Heilige Geest is 
gegeven om het Woord van God voor ons verstand te openen, en de 
waarheden in ons hart te doen doordringen. Wij moeten dag aan dag 
bidden, dat wanneer wij Gods Woord lezen, Hij Zijn Geest zal 
zenden om ons de waarheid te openbaren die onze ziel zal ver-
sterken voor de noden van de dag. 
Door ons te leren iedere dag te vragen om :wat we nodig hebben, 
-
zowel aan tijdelijke als aan geestelijke zegeningen, -
wil God 
een doel bereiken voor ons welzijn. Hij wil, dat wij beseffen, hoe 
99 
afhankelijk wij zijn van Zijn voortdurende zorg; immers, Hij tracht 
ons in gemeenschap met Hem te trekken. In deze gemeenschap 
met Christus, door gebed en door studie van de grote, kostbare 
waarheden van Zijn Woord, zullen wij als hongerige zielen gevoed 
worden; als dorstigen zullen -wij verkwikt worden aan de bron des 
levens. 
"Vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven 
een ieder, die ons iets schuldig is." 
Luc. I I : 4· 
Jezus leert ons, dat wij slechts vergeving van God kunnen ontvan-
gen, wanneer wij anderen vergeven. Het is de liefde van God, die ons 
tot Hem trekt, en die liefde kan onze harten niet aanraken zonder 
liefde voor onze broeders te scheppen. 
Nadat Hij het "Onze Vader'' beëindigd had, zei Jezus: "Want in-
dien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse 
Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, 
zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven." Hij die niet 
vergeeft, snijdt het kanaal af, waarlangs hij alleen de genade van 
God kan ontvangen. Wij mogen niet denken, dat indien de men-
sen, die ons onrecht hebben aangedaan, hun verkeerde daden niet 
belijden, wij gerechtigd zijn hun de vergiffenis te onthouden. 
Het is ongetwijfeld aan hen, om hun harten te vernederen in 
berouw en belijdenis; maar wij moeten een geest van ontferming 
hebben over degenen die iets jegens ons misdaan hebben, of zij hun 
fouten bekennen of niet. Hoe bitter zij ons ook gewond mogen heb· 
ben, wij mogen aan onze grieven niet toegeven, en medelijden heb-
ben met onszelf om het kwaad dat ons werd gedaan; maar wanneer 
wij hopen vergiffenis te ontvangen voor wat we jegens God mis-
daan hebben, moeten wij allen vergeven, die ons kwaad gedaan 
hebben. 
Maar vergiffenis heeft een breder betekenis dan velen veronder-
stellen. Wanneer God de belofte geeft, dat Hij "veelvuldig vergeeft," 
voegt Hij daaraan toe, alsof de betekenis van die belofte alles wat 
wij zouden kunnen begrijpen te boven gaat: "Mijn gedachten zijn 
niet uw gedachten en uw wegen zijn niet Mijn wegen, luidt het woord 
100 
des Heren. Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn 
Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw ge-
dachten". Jes. 5 5 : 7-9. Gods vergiffenis is niet zuiver een rechtskun-
dige daad, waardoor Hij ons vrijstelt van veroordeling. Het is niet 
slechts vergiffenis voor zonden, maar een verzaken van de zonde. Het 
is het uitvloeisel van verlossende liefde, die het hart verandert. David · 
had het juiste begrip van vergiffenis, toen hij bad: "Schep mij een 
rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een vaste geest." 
En op een andere plaats zegt hij: "Zover het oosten is van het westen, 
zover doet Hij onze overtredingen van ons." Ps. 5I : 12; 103 : 12. 
God heeft in Christus Zichzelf voor onze zonden gegeven. Hij droeg 
de wrede dood aan het kruis, droeg voor ons de last der schuld, 
"de rechtvaardige voor de onrechtvaardige," opdat Hij ons Zijn liefde 
zou kunnen openbaren en ons tot Zich zou kunnen trekken. En 
Hij zegt: "Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, el-
kander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken 
heeft." Ef. 4 : 3 2. Laat Christus, het goddelijk Leven, in u wonen, 
en door u de hemelse liefde openbaren, die hoop zal geven aan de 
hopeloze, en de vrede des hemels zal brengen aan het door de zonde 
getroffen hart. Wanneer wij tot God komen, is dit de voorwaarde 
die ons op de drempel tegemoet komt, dat wij, wanneer we barm-
hartigheid ontvangen van Hem, onszelf overgeven om Zijn genade 
aan anderen te openbaren. 
Het enige wat absoluut noodzakelijk is voor ons om de vergevende · 
liefde van God te ontvangen en aan anderen mede te delen, is te 
kennen en te geloven de liefde die Hij jegens ons heeft. r Joh. 
4 : r6. Satan werkt door ieder bedrog dat hij kan vinden, opdat wij 
die liefde niet zullen zien. Hij zal ons ertoe brengen te denken dat 
onze fouten en overtredingen zo ernstig zijn geweest, dat de Here 
onze gebeden niet zal verhoren, en ons niet zal zegenen en behou-
den. In onszelf kunnen wij niets dan zwakheid zien, niets dat ons 
aannemelijk zou maken voor God, en Satan vertelt ons, dat het geen 
zin heeft; wij kunnen onze karakterfouten niet verbeteren. Wanneer 
wij trachten tot God te gaan, zal de vijand fluisteren: Het heeft 
geen zin dat u bidt; hebt u dat kwaad niet begaan? Hebt u niet 
tegen God gezondigd, en uw eigen geweten geweld aangedaan? 
IOI 
Center for Adv(mtist Research 
Andrews UniverSity 
eerrten !':nllln".~ 
Maar wij kunnen de vijand zeggen, dat "het bloed van Jezus Christus 
Zijn Zoon ons reinigt van alle zonde." I Joh. I : 7· Wanneer wij 
gevoelen dat wij gezondigd hebben en niet kunnen bidden, dàn is 
het de tijd om te bidden. We kunnen beschaamd zijn, en diep ver-
nederd; maar wij moeten bidden, en geloven. "Dit is een getrouw 
woord en alle aanneming waard, dat Christus Jezus in de wereld 
gekomen is, om zondaren te behouden, onder welke ik een eerste 
plaats . inneem." I Tim. I : I 5. Vergiffenis, verzoening met God, 
komt tot ons, niet als een beloning voor onze werken, het wordt 
ons niet geschonken om de verdienste van zondige mensen, maar 
het is een gave die ons geschonken wordt, die zijn grond vindt in de 
vlekkeloze gerechtigheid van Christus. 
Wij moeten niet trachten onze schuld te verminderen door de zonde 
te verontschuldigen, Wij moeten zien hoe zwaar God de zonde 
beschouwt, en dit is inderdaad heel zwaar. Alleen Golgotha kan 
de verschrikkelijke omvang van de zonde openbaren. Indien wij onze 
eigen schuld zouden moeten dragen, zouden wij daaronder ver-
pletterd worden. Maar de Zondeloze heeft onze plaats ingenomen; 
hoewel Hij het niet verdiende, heeft Hij onze ongerechtigheid ge-
dragen. 
"Indien wij onze zonden belijden,'' is God "getrouw en rechtvaar-
dig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle on-
gerechtigheid." I Joh. I : 9· Heerlijke waarheid! --rechtvaar-
dig tegenover Zijn eigen wet, en nochtans de Rechtvaardiger van 
allen die in Jezus geloven. "Wie is een God als Gij, die de onge-
rechtigheid vergeeft en de overtreding van het overblijfsel van Zijn 
erfdeel voorbijgaat, die Zijn toorn niet voor eeuwig behoudt, maar 
een welbehagen heeft in goedertierenheid!" Micha 7 : I 8. 
"Leid ons niet in verzoeking, 
maar verlo·s ons van de boze." 
Verzoeking is verlokking tot zonde, en dit komt niet uit God, maar 
uit Satan, en uit de boosheid van ons eigen hart voort. "God kan 
door het kwade niet verzocht worden en Hijzelf brengt ook niemand 
. 
ki "J 
m verzoe ng. 
ac. I : 13. 
102. 
De satan probeert ons in verzoeking te brengen, opdat het boze 
in ons karakter geopenbaard zal worden voor mensen en engelen, 
zodat hij kan zeggen, dat wij hem toebehoren. In de symbolische pro-
fetie van Zacharia wordt Satan gezien, staande aan de rechterhand 
van de Engel des Heren, terwijl hij de hogepriester Jozua beschul-
digt, die gekleed is in vuile klederen, en hij biedt tegenstand 
aan het werk dat de Engel voor Jozua wil doen. Dit stelt de houding 
van Satan voor tegenover iedere ziel, die Jezus tot Zich zoekt te 
trekken. De vijand brengt ons tot zonde, en dan beschuldigt hij 
ons voor het hemels heelal als mensen die Gods liefde niet waar-
dig zijn. Maar "de Here ... zeide tot de satan: De Here bestraffe 
u, satan, ja de Here, Die Jeruzalem verkiest, bestraffe u; is deze niet 
een brandhout uit het vuur gerukt?" En tot Jozua zeide Hij: "Zie, 
Ik neem uw ongerechtigheid van u weg. Ik trek u feestklederen 
aan." Zach. 3 : 2, 4· 
In Zijn grote liefde zoekt God in ons de kostbare genadegaven 
van Zijn Geest te ontwikkelen. Hij staat toe, dat wij hindernissen, 
vervolging en moeilijkheden op onze weg ontmoeten, niet als een 
vloek, maar als de grootste zegen van ons leven. Iedere verzoeking 
waaraan wij weerstand bieden, iedere beproeving die moedig gedra-
gen wordt, geeft ons een nieuwe ervaring, en doet ons voorwaarts 
gaan in het werk van karaktervorming. De ziel die door goddelijke 
kracht weerstand biedt aan de verzoeking, openbaart aan de wereld 
en aan het hemels heelal de kracht van de genade van Christus. 
Maar hoewel wij ons niet moeten laten ontmoedigen door beproe-
vingen, hoe bitter die ook zijn, moeten wij toch God bidden, dat Hij 
niet zal toestaan, dat wij in omstandigheden gebracht worden, waar 
we meegetrokken zouden worden door de begeerten van onze eigen 
boze harten. Door het gebed te bidden dat Christus gegeven heeft, 
geven we onszelf over aan de leiding Gods, en vragen Hem o.m ons 
op veilige paden te leiden. Wij kunnen dit gebed niet oprecht bid-
den, en toch besluiten de weg te gaan die wijzelf verkiezen. Wij zullen 
wachten op Zijn hand om ons te leiden, wij zullen luisteren naar 
Zijn. stem, die zegt: "Dit is de weg, wandelt daarop". Jes. 30 : 21. 
Het is voor ons niet veilig, wanneer wij blijven nadenken over 
de voordelen, die wij zouden hebben, wanneer we zouden toegeven 
103 
aan de voorstellen van Satan. Zonde betekent schande en noodlot 
voor iedere ziel die eraan toegeeft; maar de zonde is van nature ver-
blindend en bedrieglijk, en zij zal ons verlokken met vleiende voor-
stellingen. Indien wij ons op het terrein van Satan wagen, hebben 
we niets dat ons verzekert van bescherming tegen zijn macht. Zover 
dat in onze macht is, moeten wij iedere toegang afsluiten, waarlangs 
de verzoeker bij ons binnen zou kunnen komen. 
De bede: "Leid ons niet in verzoeking," is op zichzelf reeds een 
belofte. Indien wij onszelf onder Gods bescherming stellen, hebben 
wij de verzekering: "God is getrouw, die niet zal gedogen, dat gij 
boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking 
ook voor de uitkomst zorgen, zodat gij ertegen bestand zijt." I Cor. 
IO: IJ. 
De enige bescherming tegen het kwaad is het wonen van Christus 
in het hart door het geloof in Zijn gerechtigheid. Omdat de zelf-
zucht in onze harten bestaat heeft de verzoeking macht over ons .. 
Maar wanneer wij de grote liefde van God aanschouwen, komt ons 
de zelfzucht met zijn lelijk, afstotelijk karakter voor ogen, en we 
verlangen ernaar die uit ons hart uit te bannen. Wanneer de Heilige 
Geest Christus verheerlijkt, worden onze harten verzacht en on-
derworpen, de verzoeking verliest zijn kracht, en de genade van 
Christus verandert het karakter. 
Christus zal nooit de ziel, waarvoor Hij gestorven is, in de steek 
laten. De zièl kan Hem verlaten, en door de verzoeking overwel-
digd worden; maar Christus kan Zich nooit afwenden van iemand 
voor wie Hij als losprijs Zijn eigen leven heeft betaald. Indien onze 
geestelijke blik helder gemaakt kon worden, dan zouden we zielen 
zien, gebogen onder druk en beladen met smart, buigend als een 
wagen onder de last van schoven, en gereed om te sterven door de 
ontmoediging. Wij zouden engelen zien, die snel aanvliegen om deze 
verzochte mensen te helpen, die op de rand van een afgrond staan. 
De engelen des hemels dwingen de legers van de boze, die deze zie-
len omsingelen, zich terug te trekken, en zij leiden de zielen, zodat 
zij hun voeten neerzetten op vaste grond. De veldslagen die gele-
verd worden tussen deze twee legers zijn even werkelijk, als de sla-
gen die worden uitgevochten door de legers van deze wereld, en 
104 
van de afloop van de geestelijke strijd hangt onze eeuwige be-
stemming af. 
Tot ons wordt evenals tot Petrus het woord gesproken: "De satan 
heeft verlangd ulieden te ziften als de tarwe, maar Ik heb voor 
u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken." Luc. 22 : 3 I, 32·. 
Gode zij dank, wij worden niet alleen gelaten. Hij, die "alzo lief de 
wereld heeft gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, 
opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig 
leven hebbe," (Joh. 3 : !6), zal ons niet verlaten in de strijd met de 
tegenstander van God en mens. "Zie," zegt Hij, "Ik heb u· macht ge-
geven om op slangen en schorpioenen te treden en tegen de gehele 
legermacht van de vijand; en niets zal u enig kwaad doen." Luc. 
IO: 19. 
Leef in contact met de levende Christus, en Hij zal u vasthouden 
met een hand die u nooit zal loslaten. Ken en geloof de liefde die 
God jegens ons heeft, en u bent veilig; die liefde is een sterkte, 
waar alle misleidingen en aanvallen van Satan niet kunnen binnen-
dringen. "De naam des Heren is een sterke toren; de rechtvaardige 
ijlt daarheen en is onaantastbaar." Spr. 18 : 10. 
"Uwer is het Koninkrijk en de 
kracht en de heerlijkheid.'' 
Evenals de eerste zin wijst ook de laatste zin van het gebed des 
Heren op onze V ader als Een, Die boven alle macht en gezag en boven 
iedere naam die genoemd wordt, staat. De Heiland zag de jaren die 
Zijn discipelen te wachten stonden, niet, zoals zij gedroomd hadden, 
liggende in het zonlicht van wereldse voorspoed en eer, maar don-
ker door de stormen van menselijke haat en satanische woede. 
Temidden van nationale strijd en ondergang, zouden de wegen van 
de discipelen vol gevaren zijn, en dikwijls zou hun hart benauwd 
van vrees zijn. Zij zouden Jeruzalem als een woeste plaats zien, 
de tempel weggevaagd, de eredienst daarin voorgoed ten einde, 
en Israël verstrooid over alle landen, als schipbreukelingen op een 
verlaten strand. Jezus zeide: "Ook zult gij horen van oorlogen en 
van geruchten van oorlogen." "Volk zal opstaan tegen volk, en ko-
105 
ninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen nu hier, dan daar, hongers-
noden en aardbevingen zijn. Doch dit alles is het begin der weeën." 
Matth. 24 : 6-8. Toch behoefden de volgelingen van Christus niet 
te vrezen dat hun hoop verloren was, of dat God de aarde verlaten 
had. De macht en de heerlijkheid behoren Hem, Wiens grote bedoe-
lingen verder onverhinderd naar hun vervulling zullen gaan. In 
het gebed, da:t hun dagelijkse behoeften onder woorden brengt, 
werden de discipelen van Christus erop gewezen heen te zien over 
alle macht en kracht van de boze, op de Here hun God, Wiens 
koninkrijk heerst over alles, en Die hun V ader en eeuwige Vriend is. 
De verwoesting van Jeruzalem was een symbool van de uiteindelijke 
verwoesting, die over de wereld zal komen. De profetieën, die 
gedeeltelijk in vervulling zijn gegaan in de verwoesting van Jeru-
zalem, zijn meer direct van toepassing op het laatste der dagen. 
Wij staan nu aan de vooravond van grote, plechtige gebeurtenis-
sen. V oor ons ligt een crisis, zoals de wereld nog nooit gezien heeft. 
En op heerlijke wijze komt tot ons, evenals tot de eerste discipelen, 
de verzekering, dat Gods koninkrijk over alles heerst. De volgorde 
van de komende gebeurtenissen is in handen van onze Maker. De 
Majesteit des hemels heeft de bestemming van de volken, evenals 
de belangen van Zijn gemeente, in Zijn handen. De goddelijke Leider 
zegt tot een ieder, die meewerkt aan de volvoering van Zijn plannen, 
zoals Hij eens tot Cyrus zeide: "Ik gordde u, hoewel gij Mij niet 
kendet." Jes. 4 5 : 5. 
In het visioen van de profeet Ezechiël verscheen een hand onder 
de vleugels van de cherubim. Dit is bedoeld om Zijn dienaren te 
leren, dat het de kracht van God is, die hun succes geeft. Zij, die 
God gebruikt als Zijn boodschappers, mogen niet het gevoel hebben, 
dat Zijn werk van hen afhankelijk is. Sterfelijke wezens dragen deze 
last van verantwoordelijkheid niet. Hij die niet sluimert, Die voort-
durend werkt voor de uitvoering van Zijn bedoelingen, zal Zijn eigen 
werk voorwaarts doen gaan. Hij zal de plannen van boze mensen ver-
ijdelen, en zal de beraadslagingen van hen, die kwaad beramen te-
gen Zijn volk in verwarring brengen. Hij die de Koning is, de Here 
der heerscharen, woont tussen de cherubs, en temidden van de strijd 
en het gewoel der volken waakt Hij nog steeds over Zijn kinderen. 
106 
Hij die heerst in de hemelen is onze Heiland. Hij meet iedere 
beproeving, Hij ziet toe op het vuur in de oven dat iedere ziel 
moet beproeven. Wanneer de vestingen van koningen omver ge-
worpen zullen worden, wanneer de pijlen des toorns de harten 
van Zijn vijanden zullen doorboren, zal Zijn volk veilig zijn in 
Zijn handen. 
"Van U, o Here, is de grootheid en de kracht, de heerlijkheid, 
de roem en de majesteit, ja alles wat in de hemel en op de aarde 
is ... in Uw hand is sterkte en kracht, en Gij hebt het in Uw macht, 
een ieder groot en sterk te maken." r Kron. 29 : II,, 12. 
107 
NIET OORDELEN MAAR DOEN 
"Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt." 
Het pogen de zaligheid te verdienen door zijn eigen werken, leidt 
de mens er onvermijdelijk toe, menselijke inzettingen op te wer-
pen als schans tegen de zonde. Immers, wanneer zij zien, dat zij er 
niet in slagen de wet te houden, zullen zij voorschriften en ver-
ordeningen zelf bedenken om daaraan te kunnen gehoorzamen. 
Dit alles doet de gedachten afkeren van God naar het eigen ik. Zijn 
liefde in het hart sterft, en daarmede gaat ook de liefde voor hun 
medemensen ten onder. Een stelsel van menselijke verzinsels, met 
zijn menigvuldige inzettingen, zal de pleiters daarvoor ertoe bren-
gen allen te veroordelen, die te kort schieten aan de voorgeschre-
ven menselijke maatstaf. De atmosfeer van zelfzuchtige en bekrom-
pen kritiek verstikt de edele, milde gevoelens, en maakt dat de 
mensen egocentrische rechters en bekrompen spionnen worden. 
De Farizeeën behoorden tot deze klasse. Zij kwamen na hun gods-
dienstoefeningen naar buiten, niet nederig, doordat ze hun eigen 
zwakheid beseften, niet dankbaar voor de grote voorrechten, die 
God hun gegeven had. Zij kwamen naar buiten vervuld van gees-
telijke trots, en hun hoofdgedachte was: "Ikzelf, mijn gevoelens, mijn 
kennis, mijn handelwijze." Hun eigen verrichtingen werden de maat-
staf, waarnaar zij anderen oordeelden. Zij trokken het kleed van 
hun eigen waardigheid aan, en bestegen de rechterstoel, om te 
kritiseren en te veroordelen. 
Het volk deelde rijkelijk mee in deze geest, zij drongen binnen 
op het terrein van het geweten, en oordeelden elkander in zaken, 
die slechts de ziel en God aangingen. Met betrekking tot deze 
geest en dit gebruik zeide Jezus: "Oordeelt niet opdat gij niet 
geoordeeld wordt." Dat wil zeggen, gebruik niet uzelf als maat-
108 
staf. Maak niet uw meningen, uw inzichten betreffende uw plicht, 
uw Schriftverklaringen tot een criterium voor anderen, en veroor-
deel hen niet in uw hart omdat zij uw ideaal niet bereiken. Lever 
geen kritiek op anderen, gissend naar hun motieven, en een oor-
deel over hen vellend. 
"Velt geen oordeel v66r de tijd, dat de Here komt, Die ook hetgeen 
in de duisternis verborgen is, aan het licht zal brengen, en de be-
raadslagingen der harten openbaar zal maken." I Cor. 4 : 5. Wij 
kunnen het hart niet lezen. Daar wijzelf gebreken hebben, hebben 
wij niet de bevoegdheid over anderen te oordelen. Sterfelijke mensen 
kunnen slechts oordelen naar de uiterlijke schijn. Slechts aan Hem, 
die de geheime bron. van onze daden kent, en die teder en ontfer-
mend handelt, is het gegeven over het lot van iedere ziel te be-
slissen. 
"Daarom zijt gij, o mens, wie gij ook zijt, niet te verontschuldigen, 
wanneer gij oordeelt. Want waarin gij een ander oordeelt, veroordeelt 
gij uzelf; want gij, die oordeelt, bedrijft dezelfde dingen." Rom. 
2 : I. Zo verklaren zij, die anderen veroordelen of kritiseren, zichzelf 
schuldig; immers, zij doen dezelfde dingen. Door anderen te ver-
oordelen, brengen zij een vonnis over zichzelf, en God verklaart, 
dat dit vonnis rechtvaardig is. Hij neemt hun eigen uitspraak tegen 
henzelf aan. 
"Wat ziet gij de splinter 
in het oog van uw broeder?" 
Zelfs de zin, "gij, die oordeelt, doet dezelfde dingen," geeft niet 
volkomen de omvang weer van hem, die zich aanmatigt zijn broeder 
te kritiseren en te veroordelèn. Jezus zeide: "Wat ziet gij de splin-
ter in het oog van uw broeder, maar de balk in uw eigen oog be-
merkt gij,niet?" 
Zijn woorden beschrijven iemand, die snel de fouten in anderen 
opmerkt. Wanneer hij meent, dat hij een gebrek in het karakter 
of in het leven heeft ontdekt, is hij buitengewoon ijverig om daarop 
te wijzen; maar Jezus verklaart, dat juist de karaktertrek die ont-
wikkeld wordt door dit onchristelijke werk, in vergelijking met de 
109 
fout waarop kritiek geleverd wordt, gelijk is aan een balk in ver-
houding tot een splinter. Het is iemands eigen gebrek aan verdraag-
zaamheid en liefde, dat hem ertoe brengt van een atoom een wereld 
te maken. Zij die nooit de verslagenheid van een volkomen over-
gave aan Christus ervaren hebben, maken in hun leven niet de ver-
zachtende invloed van de liefde van de Heiland openbaar. Zij ge-
ven een verkeerde voorstelling van de zachtmoedige, hoffelijke geest 
van het evangelie, en wonden kostbare zielen, waarvoor Jezus ge-
\ 
storven is. Volgens de beeldspraak die onze Heiland gebruikt, is hij 
die toegeeft aan een veroordelende geest schuldig aan een grotere 
zonde dan de persoon die door hem beschuldigd wordt; want niet 
alleen begaat hij dezelfde zonde, maar hij voegt daar nog zelf-
genoegzaamheid en een kritische geest aan tÓe. 
Christus is de enige ware karaktermaatstaf, en hij die zichzelf 
als maatstaf voor anderen stelt, plaatst zichzelf in de plaats van 
Christus. En aangezien de Vader "het gehele oordeel aan de Zoon 
gegeven" heeft (Joh. 5 : 22), eigent een ieder, die zich aanmatigt 
de motieven van anderen te oordelen, zich wederrechterlijk het recht 
van de Zoon van God toe. Deze zogenaamde rechters en critici stel-
len zichzelf aan de zijde van de antichrist, "die zich verheft tegen al 
wat God of voorwerp van verering heet, zodat hij zich in de tempel 
Gods zet, om zich te laten zien, dat hij een god is." 2 Thess. 2 : 4· 
De zonde die tot de meest ongelukkige gevolgen leidt, is de koude, 
kritisch-niet-vergevende geest die het farizeïsme karakteriseert. 
Wanneer de godsdienstige ervaring van liefde ontledigd is, is Jezus 
niet aanwezig; het zonlicht van Zijn tegenwoordigheid is niet daar. 
Geen drukke werkzaamheden of ijver zonder Christus kunnen in dit 
gebrek voorzien. Er is wellicht een wonderlijke scherpzinnigheid 
om de fouten van anderen te ontdekken, maar tot een ieder die 
aan deze geest toegeeft, zegt Christus: "Huichelaar, doe eerst de 
balk uit uw oog weg, dan zult gij scherp kunnen zien om de splinter 
uit het oog van uw broeder weg te doen." Hij die schuldig is aan 
kwaad, zal het eerst kwaad vermoeden. Door een ander te veroordelen 
tracht hij het kwaad van zijn eigen hart te verbergen of t:e ver-
ontschuldigen. Door de zonde hebben de mensen kennis van het 
kwaad gekregen; zodra het eerste mensenpaar gezondigd had, be-
IIO 
gonnen zij elkander te beschuldigen; en dat zal de menselijke na-
tuur onvermijdelijk doen, wanneer de mens niet door de genade 
van Christus geremd wordt. 
Wanneer mensen toegeven aan deze beschuldigende geest, stellen 
zij zich niet tevreden met het wijzen op datgene, wat zij zien als 
een gebrek in hun broeder. Indien zachtere middelen falen om 
hem te laten doen, wat zij menen dat hij behoort te doen, zullen zij 
hun toevlucht nemen tot dwang. Zover het in hun macht is, zullen 
zij mensen dwingen om zich te schikken naar hun ideeën van 
wat goed is. Dit is wat de Joden deden in de dagen van Christus, 
en wat de kerk sinds die tijd steeds heeft gedaan, wanneer zij 
de genade van Christus verloren heeft. Toen zij bemerkte dat 
zij zelf de macht der liefde miste, heeft zij de hand uitgestrekt 
naar de sterke arm van de staat om haar leerstellingen kracht bij 
de zetten en haar bevelen te doen uitvoeren. Hier is het geheim van 
alle godsdienstige wetten die ooit zijn uitgevaardigd, en het ge-
heim van alle vervolging, vanaf de dagen van Abel tot in onze tijd. 
Christus drijft de mensen niet tot Zich, maar trekt hen. De enige 
dwang, die Hij gebruikt, is de drang van de liefde. Wanneer de 
kerk begint te zoeken ·naar de steun van wereldse macht, blijkt 
daaruit, dat zij de kracht van Christus mist -
de drang van godde-
lijke liefde. 
Maar de moeilijkheid ligt bij de leden van de kerk persoonlijk, 
en daar moet ook de genezing tot stand worden gebracht. Jezus 
gebiedt de beschuldiger om eerst de balk uit zijn eigen oog weg 
te doen, zijn kritische geest af te leggen, zijn eigen zonde te be-
lijden en te laten, voordat. hij tracht anderen te verbeteren. 
Want "er is geen goede boom, die slechte vrucht voortbrengt, noch 
ook een slechte boom, die goede vrucht voortbrengt." Luc. 6: 43· 
Deze beschuldigende geest, waaraan gij toegeeft, is de slechte 
vrucht, die aantoont dat de boom slecht is. Het is nutteloos, zichzelf 
in te metselen in zelfrechtigheid. Wat u nodig hebt is een veran-
dering van hart. U moet die ervaring doormaken voordat u geschikt 
bent om anderen te verbeteren; "want uit de overvloed des harten 
spreekt de mond." Matth. 12 : 34· 
Wanneer er in het leven van een ziel een crisis komt, en u poogt raad 
III 
of vermaning te geven, zullen uw woorden slechts zoveel ge-
wicht aan invloed ten goede hebben, als van uw eigen voorbeeld en 
geest uit gaat. U moet goed zijn voordat u goed kunt doen. U kunt 
geen invloed uitoefenen waardoor anderen veranderd zullen worden, 
voordat uw eigen hart vernederd en beproefd is en zacht is ge-
maakt door de genade van Christus. Wanneer deze verandering in 
u bewerkt is, zal het voor u even-natuurlijk zijn om ten zegen van 
anderen te leven, als het voor de rozeknop is om een geurige bloem 
te geven, of voor de wijnstok om zijn purperen trossen te schenken. 
Indien Christus de "hoop der heerlijkheid'' in u is, zult u geen 
lust hebben anderen gade te slaan, om fouten aan het licht te bren-
gen. Inplaats van te trachten te beschuldigen en te veroordelen, 
zal het uw doel zijn te helpen, te zegenen en te behouden. Wan-
neer u optreedt tegen hen, die dwalen, zult u acht slaan op de ver-
maning: Ziet "op uzelf; gij mocht ook eens in verzoeking komen.'' 
Gal. 6 : 1. U zult terugdenken aan de vele keren, dat u gedwaald 
hebt, en hoe moeilijk het was om de goede weg te vinden, wanneer 
u die eenmaal verlaten had. U zult uw broeder niet in groter duis-
ternis duwen, maar met een hart vol mededogen zult u hem spre-
ken over het gevaar,, waarin hij zich bevindt. 
Hij die dikwijls op het kruis van Golgotha ziet, en daarbij bedenkt 
dat zijn zonden de Heiland daar brachten, zal nooit trachten om 
de mate waarin hijzelf schuldig is te vergelijken met de schuld 
van anderen. Hij zal niet op de rechterstoel gaan zitten om een be-
schuldiging in te brengen tegen een ander. Er kan geen geest van 
kritiek of zelfverheerlijking zijn bij hen die wandelen in de scha-
duw van het kruis van Golgotha. 
Pas wanneer gij gevoelt, dat ge uw eigenwaarde zoudt kunnen 
opofferen, en zelfs uw leven zoudt kunnen afleggen om een dwa-
lende broeder te redden, hebt u de balk uit uw eigen oog weg-
gedaan, zodat u gereed bent om uw broeder te helpen. Dan kunt 
u hem benaderen en zijn hart raken. Niemand is ooit van een ver-
keerde houding afgebracht door veroordeling en verwijten; maar 
velen zijn op deze wijze van Christus weggedreven, en zijn ertoe 
gebracht hun harten te sluiten voor hun overtuiging. Een tedere 
geest, een zachtmoedig, innemend gedrag, kan de dwalende ~ehou-
112 
den, en een menigte zonden verbergen. De openbaring van Chris-
tus in ons eigen karakter zal een hervormende kracht hebben over 
allen met wie u in aanraking komt. Laat Christus dagelijks in u 
openbaar worden, en Hij zal door u de scheppende kracht van 
Zijn woord openbaren-een zachte overredende, maar toch machtige 
invloed om andere zielen te herscheppen tot de schoonheid van de 
Here onze God. 
"Geeft het heilige niet aan de honden.'' 
Jezus doelt hier op een klasse van mensen, die geen verlangen 
hebben, te ontkomen aan de slavernij der zonde. Door toe te geven 
aan het verdorvene en slechte, is hun natuur zo laag geworden, 
dat zij zich vastklemmen aan liet kwaad, en er niet van gescheiden 
willen worden. De dienstknechten van Christus moeten zich niet 
laten hinderen door hen die het evangelie tot een zaak van spot en 
twist maken. Maar de Heiland ging nooit aan één ziel voorbij,hoe diep 
die ook in de zonde gezonken was, wanneer hij gewilligwas de kostbare 
waarheden des hemels aan te nemen. V oor tollenaars en zondaars 
waren Zijn woorden het begin van een nieuw leven. Maria Mag-
dalena, bij wie Hij zeven duivelen had uitgeworpen, was de laatste 
die bij het graf van de Heiland stond, en de eerste die Hij begroette 
op de morgen van Zijn opstanding. Het was Saulus van T ars en, een 
van de meest vastbeslQten vijanden van het evangelie, die werd tot 
Paulus, de toegewijde dienaar van Christus. Onder een schijn van 
haat en verachting, zelfs onder misdaad en ontaarding, kan een ziel 
verborgen zijn die de genade van Christus zal redden, om als edel-
gesteente te schitteren in de kroon van de Verlosser. 
"Bidt en u zal gegeven worden; 
zoekt en gij zult vinden; klopt en 
u zal opengedaan worden'." 
Om geen gelegenheid te geven aan ongeloof, verkeerd begrip, 
of een verkeerde verklaring van Zijn woorden, herhaalt de Here 
de belofte tot drie maal toe. Hij verlangt, dat zij die God zoeken, 
geloven zullen in Hem, Die in staat is tot alle dingen. Daarom 
II3 
voegt Hij eraan toe: "Want een ieder die bidt, die ontvangt, 
en wie zoekt, vindt, en wie klopt, die zal opengedaan worden." 
De Here geeft geen bepaalde voorwaarden, behalve dat u moet 
hongeren naar Zijn barmhartigheid, Zijn raad moet verlangen en 
naar Zijn liefde moet dorsten. -"Bidt." Het vragen maakt duidelijk, 
dat u uw behoefte gevoelt; en wanneer u in het geloof vraagt, 
zult u ontvangen. De Here heeft ait plechtig beloofd in Zijn woord, 
en dat kan niet falen. Indien u met waar berouw komt, behoeft u 
niet het gevoel te hebben, dat u aanmatigend bent, wanneer u 
vraagt om datgene, wat de Here beloofd heeft. Wanneer u vraagt om 
de zegeningen die u nodig hebt, opdat u uw karakter kunt vervolma-
ken naar het beeld van Christus, verzekert de Here u, dat uw bede 
naar de belofte verhoord zal worden. Het feit, dat u voelt en weet, 
dat u een zondaar bent, is een voldoende reden te vragen om 
Zijn genade en ontferming. De voorwaarde, waarop u tot God moogt 
komen is niet dat u heilig moet zijn, maar dat u gaarne door Hem ge-
reinigd wordt van alle zonde en gezuiverd van alle ongerechtigheid. 
De grond waarop wij nu en altijd mogen pleiten is onze grote nood, 
onze volkomen hulpeloze toestand, die Hem en Zijn verlossende 
kracht tot een behoefte maken. 
"Zoekt." Verlang niet alleen Zijn zegen, maar Hemzelf. "Gewen 
u toch aan Hem, opdat gij vrede hebt.'' Job 22 : 21. Zoekt en gij 
zult vinden. God zoekt u, en het verlangen dat u gevoelt om tot 
Hem te komen, is slechts het trekken van Zijn Geest. Geef u over 
aan dat trekken. Christus pleit voor de zaak van de verzochten, de 
dwalenden, en de ongelovigen. Hij zoekt hen op te heffen tot ge-
meenschap met Hem zelf. "Indien gij Hem zoekt, zal Hij Zich door 
u laten vinden." I Kron. 28 : 9· 
"Klopt." Wij komen tot God op een bijzondere uitnodiging, en Hij 
wacht om ons welkom te heten in de zaal waar Hij ons ontvangt. 
De eerste discipelen die Jezus volgden waren niet tevreden met 
een haastig gesprek met Hem langs de weg; zij zeiden: "Rabbi ... 
. . . waar houdt Gij verblijf? . . . Zij kwamen dan en' zagen waar 
Hij verblijf hield en bleven die dag bij Hem." Joh. 1 : 39, 40. Zo 
kunnen ook wij worden binnengelaten in de innigste vertrouwelijk-
heid en gemeenschap met God. "Wie in de schuilplaats des Aller-
hoogsten gezeten is, vernacht in de schaduw des Almachtigen." 
Ps. 9 I : I. Laten zij, die de zegen Gods begeren, kloppen en wachten 
voor de deur der genade, met vaste zekerheid, zeggende: Want Gij, 
Here, hebt gezegd: Een ieder die bidt, ontvangt, en die zoekt, vindt 
en wie klopt, die zal worden opengedaan. 
Jezus keek naar de mensen die bijeengekomen waren om Zijn woor-
den te horen en verlangde ernstig, dat de grote schare de genade 
en liefdevolle zachtmoedigheid van God op hun juiste waarde zou 
schatten. Als een illustratie van hun behoefte en van Gods gewil-
ligheid om te vergeven, schildert Hij voor hun ogen het beeld van 
een hongerig kind, dat zijn aardse ouders om brood vraagt. "Of welk 
mens onder u," zeide Hij, "zal, als zijn zoon hem om brood vraagt, 
hem een steen geven?" Hij doet een beroep op de tedere, natuur-
lijke genegenheid van een ouder voor zijn kind, en zegt dan: "In-
dien dan gij, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw 
kinderen, hoeveel te meer zal uw vader in de hemelen het goede 
geven aan hen, die Hem daarom bidden." Geen mens met een va-
derhart zou zich afwenden van zijn zoon wanneer die hongerig is en 
om brood vraagt. Zouden zij denken dat hij in staat zou zijn zijn kind 
te bespotten, hem te kwellen door zijn verwachtingen op te wek-
ken om hem slechts teleur te stellen? Zou hij hem beloven, dat hij 
goed voedzaam brood zou geven, en hem dan een steen geven? 
En zou iemand God onteren door te menen, dat Hij geen gehoor 
zou geven aan de smeekbeden van Zijn kinderen? 
Indien dan gij, die menselijk en slecht zijt "goede gaven weet 
te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader uit de 
hemel de Heilige Geest geven aan hen, die Hem daarom bidden?" 
Luc. I I : I 3· De Heilige Geest, Zijn Vertegenwoordiger, is de groot-
ste van alle gaven. Alle "goede dingen" zijn hierin vervat. De 
Schepper Zelf kan ons niets groters, niets beters geven. Wanneer 
wij de Here smeken om medelijden te hebben met ons in onze nood, 
en ons te leiden door Zijn Heilige Geest, zal Hij Zich nooit van 
ons gebed afkeren. Het is zelfs mogelijk, dat een ouder zich af-
wendt van zijn hongerig kind, maar God kan nooit de kreet van het 
noodlijdende, verlangende hart onbeantwoord laten. Met welk een 
heerlijke tederheid heeft Hij Zijn liefde beschreven! V oor hen die 
IIS 
in donkere dagen het gevoel hebben dat God geen acht op hen 
slaat, luidt de boodschap van het Vaderhart aldus: "Sion zegt: 
De Here heeft mij verlaten en de Here heeft mij vergeten. Kan 
ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontfermen 
zou over het kind van haar -schoot? Al zouden zij die vergeten, 
toch vergeet Ik u niet. Zie, Ik heb u in Mijn handpalmen gegrift." 
Jes. 49 : 14-16. 
-
Iedere belofte in het Woord van God geeft ons het onderwerp, 
waarvoor wij moeten bidden, en stelt ons het plechtige woord van 
Jehova voor ogen als onze zekerheid. Welke geestelijke zegening 
wij ook van node hebben, het is ons voorrecht daarop aanspraak te 
maken door Jezus. Wij kunnen, met de eenvoud van een kind, aan 
de Here vertellen wat wij nodig hebben. Wij kunnen Hem onze tij-
delijke noden vertellen, en Hem vragen· om brood en kleding even-
zeer als om het brood des levens en het kleed van de gerechtigheid 
van Christus. Uw hemelse Vader weet, dat gij al deze dingen be-
hoeft, en u wordt uitgenodigd om Hem daarom te vragen. Door de 
naam van Jezus wordt iedere gunst ontvangen. God zal die naam 
eren, en zal voorzien in uw behoeften uit de rijkdom van . Zijn 
mildheid. 
Maar vergeet niet, dat u door tot God te gaan als tot uw Vader, 
u uw positie ten opzichte van Hem als kind erkent. U vertrouwt 
niet alleen op Zijn goedheid, maar geeft u in alle dingen over aan 
Zijn wil, wetende dat Zijn liefde onveranderlijk is. U geeft uzelf om 
Zijn werk te doen. Aan de mensen, die Hij geboden had, eerst het 
koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid te zoeken, gaf Jezus de be-
lofte: "Bidt, en gij zult ontvangen.'' 
De gaven van Hem, Die alle macht bezit in hemel en op aarde, zijn 
weggelegd voor de kinderen van God. Gaven, zo kostbaar, dat ze 
tot ons komen door het kostbare offer van het bloed van de Ver-
losser; gaven die het diepste verlangen van het hart zullen bevredi-
gen; gaven die eeuwig blijven bestaan, zullen ontvangen en geno-
ten worden door allen die tot God komen als kinderkens. Maak 
Gods beloften u eigen, pleit daar op voor Zijn aangezicht als op Zijn 
eigen woorden, en gij zult de volheid der vreugde ontvangen . 
.,Zij zaaien niet en maaien niet ... 
gaat gij ze niet verre te boven?" (blz. 87) 
n6 
"Alles nu wat gij wilt, dat de mensen 
u doen, doet gij hun ook, aldus.'' 
Met de verzekering van Gods liefde jegens ons, verbindt Jezus 
liefde jegens elkander, als één alomvattend beginsel, dat alle ver-
houdingen van de menselijke maatschappij dekt. 
De Joden hadden zich zorgen gemaakt over wat ze zouden ont-
vangen; de last van hun ongerustheid was, zich te verzekeren van 
datgene, aan macht, eerbied en dienstbetoon, waarop zij recht 
meenden te hebben. Maar Christus leert ons, dat onze zorg niet 
moet zijn: Hoeveel moeten wij ontvangen? maar: Hoeveel kun-
nen wij geven? De maatstaf van onze verplichting jegens anderen 
vinden we in datgene wat wij beschouwen als hun verplichting 
Jegens ons. 
Wanneer u met anderen omgaat, stel dan uzelf in hun plaats. Dring 
door in hun gevoelens, hun moeilijkheden, hun teleurstellingen, 
hun vreugden en hun smarten. Vereenzelvig uzelf met hen, en 
doe dan aan hen zoals u, wanneer u van plaats zou moeten ruilen, 
zou willen dat zij aan u zouden doen. Dit is de ware regel van 
eerlijkheid. Het is een andere wijze van zeggen voor het gebod: 
"Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf." En het is de korte in-
houd van de leer van de profeten. Het is een beginsel des hemels, 
en zal ontwikkeld worden in allen die geschikt zijn voor de heilige 
gemeenschap daar. 
De gulden regel is het beginsel van ware hoffelijkheid, en de 
zuiverste illustratie daarvan zien wij in het leven en karakter van 
Jezus. 0, welke stralen van tederheid en schoonheid straalden uit 
het dagelijks leven van onze Heiland! Welk een lieflijkheid vloeide 
uit Zijn aanwezigheid! Dezelfde geest zal geopenbaard worden in 
Zijn kinderen. Zij, bij wie Christus woont, zullen omgeven zijn 
door een goddelijke sfeer. Hun witte klederen van reinheid zullen 
geuren van de reuk uit de tuin des Heren. Hun gelaat zal licht 
weerstralen van het Zijne, en het pad verlichten voor struikelen-
de, vermoeide voeten. 
Geen mens die het ware ideaal voor ogen heeft van wat een 
karakter volkomen maakt, zal falen de tederheid en het medege-
,,Ut op de leliën des flelds, hoe zij groeien" (blz. 88) 
voel van Christus te openbaren. De invloed der genade zal het 
hart verzachten, de gevoelens louteren en zuiveren, err een hemelse 
kiesheid en gevoel voor verhoudingen geven. 
Maar de gulden regel heeft nog een diepere betekenis. Een ieder, 
die tot rentmeester gemaakt is-over de menigvuldige genade Gods, 
wordt opgeroepen om deze genade mee te delen aan zielen die in 
onwetendheid en duisternis zijn,-evenals hij, indien hij in hun 
plaats was, zou willen, dat zij die genade aan hem zouden 
mededelen. De apostel Paulus zegt: "Van Grieken en niet-Grieken, 
van wijzen en onwetenden ben ik een schuldenaar." Rom. I : I 4· 
Alles wat u geweten hebt over de liefde van God, alles wat gij 
hebt ontvangen aan rijke gaven van Zijn genade, meer dan de 
meest onwetende en verdorven ziel op aarde, bent u die ziel 
schuldig, om deze gaven aan hem mee te delen. 
Zo is het ook met de gaven en zegeningen in dit leven; wat u 
ook bezit boven uw medemensen, maakt u tot een schuldenaar 
in dat opzicht, jegens allen die minder begunstigd zijn. Indien wij 
rijkdommen bezitten, of zelfs de goede dingen in het leven, dan 
staan wij onder de zeer grote verplichting voor de lijdende 
zieken te zorgen, voor de weduwe en de wees, zoals wij zouden 
verlangen dat ze voor ons zouden zorgen indien wij in hun om-
standigheden waren en zij in de onze. 
Tussen de regels van de gulden regel door leren wij dezelfde 
waarheid die elders in de bergrede geleerd werd, n.l.: "Met 
de maat, waarmede gij meet, zal u gemeten worden.'' Datgene 
wat wij anderen aandoen, of het nu goed of kwaad is, zal zeker 
op ons eigen hoofd terugkomen, als zegen of als vloek. Wat wij 
ook geven, wij zullen het terug ontvangen. De aardse zegenin-
gen, die wij aan anderen mededelen, kunnen en zullen dikwijls 
op dezelfde wijze worden terug betaald. Wat wij geven komt, 
in tijden van nood, dikwijls viervoudig tot ons terug. Maàr daarenbo-
ven worden alle gaven terugbetaald, reeds in dit leven, door een gro-
tere stroom vanZijn liefde, die de som is van alle heerlijkheid en schat-
ten des hemels. En kwaad dat anderen wordt aangedaan, keert ook 
weer op ons eigen hoofd terug. Een ieder die de vrijheid heeft geno-
men om te veroordelen of te ontmoedigen, zal in zijn eigen ervaringen 
I2.0 
geleid worden over de weg, die hij anderen heeft doen gaan; hij zal 
voelen wat zij geleden hebben door zijn gebrek aan medeleven en 
tederheid. Het is de liefde Gods jegens ons die dit heeft verordineerd. 
Hij wil ons ertoe brengen, een afschuw te hebben van onze eigen 
hardheid des harten, en onze harten open te stellen zodat Jezus 
erin kan wonen. En zo komt uit het kwade het goede voort, en 
wat een vloek scheen te zijn wordt een zegen. 
De maatstaf van de gulden regel is de ware maatstaf van het 
Christendom; alles wat daaraan ontbreekt is bedrog. Een gods-
dienst, die de mensen ertoe leidt een lage dunk te hebben van 
menselijke wezens, waaraan Christus zoveel waarde heeft gehecht, 
dat Hij Zichzelf voor hen gegeven heeft, een godsdienst die ons 
ertoe zou brengen ons niet meer te bekommeren om menselijke 
noden, lijden of rechten, is een valse godsdienst. Door de aan-
spraken van de armen, de noodlijdenden en de zondaars gering te 
achten, bewijzen wij dat wij verraders van Christus zijn. Juist omdat 
mensen de naam van Christus aannemen, terwijl zij in hun leven 
Zijn karakter verloochenen, heeft het Christendom zo weinig 
kracht in de wereld. De naam des Heren wordt gelasterd om 
deze dingen. 
Van de kerk der apostelen uit die glorievolle dagen toen de heer-
lijkheid van de verrezen Christus over hen lichtte, staat geschre-
ven: "Ook niet één van hen zeide, dat iets van hetgeen hij bezat 
zijn persoonlijk eigendom was, doch zij hadden alles gemeenschap-
pelijk." "Er was ook niet één behoeftig onder hen." "En met 
grote kracht gaven de apostelen hun getuigenis van de opstanding 
des Heren Jezus, en er was grote genade over hen allen." "En 
voortdurend waren zij elke dag eendrachtig in de tempel, braken 
het brood aan huis en gebruikten hun maaltijden met blijdschap 
en eenvoud des harten, en zij loofden God en stonden in de 
gunst bij het gehele volk. En de Here voegde dagelijks toe aan 
de kring die behouden werden." Hand. 4: 32, 34, 33; 2:46, 47· 
Doorzoek hemel en aarde, en geen waarheid wordt met meer 
kracht geopenbaard, dan die openbaar gemaakt wordt in de wer-
ken der barmhartigheid aan hen, die medeleven en hulp nodig 
121 
hebben. Dit is de waarheid die in Jezus is. Wanneer zij, die de 
naam van Christus belijden, de beginselen van de gulden regel in 
praktijk zullen brengen, zal dezelfde kracht het evangelie onder-
steunen als. in de tijden der apostelen. 
"Eng is de poort en srrud de 
weg, die ten leven leidt." 
In de tijd van Christus leefden de mensen in Palestina in om-
muurde steden, die meestal gelegen waren op heuvels of op 
bergen. De poorten, die gesloten werden bij zonsondergang, bereikte 
men langs steile, rotsachtige wegen, en de reiziger, die aan het einde 
van de dag naar huis trok, moest zich dikwijls in haast langs zijn weg 
spoeden en de moeilijke bestijging maken, om v66r de nacht viel de 
poort te bereiken. Hij die bleef dralen werd buitengesloten. 
De smalle, steile weg die leidde naar huis en rust gaf Jezus 
een sprekend beeld van de weg van de Christen. Het pad, dat 
Ik voor u bestemd heb, zegt Hij, is smal; de poort is moeilijk 
binnen te gaan; want de gulden regel sluit alle trots en z.elfzucht 
uit. Er bestaat inderdaad een bredere weg; maar het einde daar-
van is de ondergang. Indien ge het pad van het geestelijk leven 
beklimt, moet u voortdurend stijgen, want het is een weg die 
naar boven leidt. U moet met de minderheid meegaan, want de 
meerderheid zal het pad kiezen dat naar beneden leidt. 
Het gehele mensdom kan langs de weg naar de dood gaan, met al 
hun wereldsgezindheid, al hun zelfzucht, al hun trots, oneerlijk-
heid en zedelijk verval. Er is ruimte voor de mening en de leer-
stellingen van alle mensen, ruimte om toe te geven aan zijn nei-
gingen, om datgene te doen wat zijn eigenliefde hem ingeeft. 
Om het pad in te slaan dat ten verderve leidt, behoeft u niet 
naar de weg te zoeken; want de poort is wijd, en de weg is 
breed, en uw voetçn vinden vanzelf de weg naar het pad dat 
ten dode leidt. 
Maar de weg naar het leven is smal, en de toegang nauw. Indien 
u u vastklemt aan een zonde waarin u gemakkelijk vervalt, zult 
u bemerken, dat de weg te smal is, zodat u er niet kunt binnen-
12.2. 
gaan. Uw etgen wegen, uw etgen wil, uw slechte gewoonten en 
gebruiken moet u opgeven indien: u op de weg des Heren wilt 
blijven. Hij, die Christus wil dienen, kan niet de inzichten van de 
wereld volgen, of voldoen aan de maatstaf van de wereld. Het 
pad des hemels is te smal voor voornamen en rijken zich daar in 
alle statie te laten rijden, te smal voor het spel van egocentrische 
eerzucht, te steil en te ruw om beklommen te worden door men-
sen die op hun gemak gesteld zijn. Inspanning, geduld, zelfopof-
fering, verwijten, armoede en de tegenstand der zondaars, waren het 
deel van Christus, en dat moet ook ons deel zijn, indien wij ooit 
het Paradijs Gods zullen binnengaan. 
Concludeert daaruit echter niet, dat de weg naar boven de moeilijke 
weg is, en de weg naar beneden de gemakkelijke. Overal langs 
de weg die naar de dood leidt vindt men moeiten en zorgen, er zijn 
smarten en teleurstellingen, er zijn waarschuwingen om niet :ver-
der te gaan. Gods liefde heeft het moeilijk gemaakt voor de achte-
lozen en weerbarstigen om zichzelf te vernietigen. Het is waar, 
dat het pad van satan schijnbaar aantrekkelijk gemaakt wordt, maar 
het is alles bedrog; op de weg van het kwaad vindt men bitter 
berouw en verterende bezorgdheid. Wij denken wellicht, dat het 
aangenaam is, trots en wereldse eerzucht te koesteren; maar het 
einde is ellende en smart. Zelfzuchtige plannen vleien misschien 
met schone beloften, en geven hoop op vermaak; maar wij zullen 
bemerken, dat ons geluk vergiftigd is, en dat ons leven verbitterd 
wordt door verwachtingen die onszelf tot middelpunt hebben. 
Op de weg die naar beneden leidt is de toegang wellicht vrolijk 
versierd met bloemen, maar op het pad vindt men doornen. De 
lichte hoop, die de ingang bestraalt, verdwijnt in de duisternis der 
wanhoop; en de ziel die dat pad volgt, daalt af in de schaduwen 
van de eindeloze nacht. 
"De weg der trouwelozen is onbegaanbaar," maar de wegen der 
wijsheid "zijn lieflijke wegen, al haar paden zijn vrede." Spr. 
I 3 : I 5; 3 : I7. Iedere daad van gehoorzaamheid aan Christus, iedere 
daad van zelfverloochening om Zijnentwille, iedere beproeving die 
goed doorstaan wordt, iedere overwinning die behaald wordt op de 
verzoeking, is een stap voorwaarts op de weg naar de heerlijkheid 
van de uiteindelijke overwinning. Indien wij Christus als onze 
Gids aannemen, zal Hij ons veilig leiden. De ergste zondaar be-
hoeft de weg niet kwijt te raken. Geen mens, die bevend zoekt, 
behoeft af te dwalen van zijn wandel in het reine en heilige 
licht. Hoewel het pad zo smal-is, zo heilig, dat de zonde daarop 
niet kan worden toegelaten, staa~ het nochtans open voor allen, 
en niet één twijfelende, bevende ziel behoeft te zeggen: "God 
bekommert Zich niet om mij." 
De weg is dan wel ruw en steil, rechts en links kunnen valstrikken 
zijn, wij kunnen te kampen hebben met moeiten op onze reis; wan-
neer wij vermoeid zijn en naar rust verlangen kan het zijn, dat wij 
verder moeten zwoegen, wanneer wij zwak zijn kan het gebeuren 
dat wij moeten strijden, wanneer wij ontmoedigd zijn moeten wij 
blijven hopen, maar met Christus als onze Gids, zullen wij zeker 
uiteindelijk de haven waarnaar wij verlangd hebben bereiken. Chris-
tus zelf is v66r ons de ruwe weg gegaan, en Hij heeft het pad 
geëffend voor onze voeten. 
En langs de gehele steile weg die tot het eeuwige leven leidt 
zijn bronnen van vreugde om de vermoeiden te verkwikken. Zij 
die wandelen in de wegen der wijsheid hebben, zelfs in de ver-
volging, grote vreugde; want Hij, Die hun ziel liefheeft, gaat on-
zichtbaar naast hen. Bij iedere stap naar boven gevoelen zij duide-
lijker de aanraking van Zijn hand; bij iedere schrede vallen hel-
derder stralen van heerlijkheid van de Ongeziene op hun pad; 
en hun lofliederen, die steeds hoger opklinken, stijgen omhoog 
en mengen zich met de liederen van de engelen voor de troon. 
"Het pad der rechtvaardigen is als het glanzende morgenlicht, dat 
steeds helderder straalt tot aan de volle dag." Spr. 4 : I 8. 
"Strijdt om in te gaan door de 
enge poo·rt." 
( Luc. IJ : 24). 
De reiziger die zich verlaat had, en die zich haastte om de stads-
poort voor zonsondergang te bereiken, kon zich onderweg niet 
laten ophouden door attracties langs de weg. Zijn gehele aandacht 
was gericht op het éne doel, de poort binnen te gaan. Hetzelfde 
114 
najagen van ons doel, zei Jezus, moet gevonden worden in het 
leven van de Christen. Ik heb u de karakterheerlijkheid geopen-
baard, die de ware heerlijkheid van Mijn koninkrijk is. Het belooft 
u geen aardse macht; nochtans is het uw grootste verlangen en uw 
volledige inspanning waard. Ik doe geen beroep op u om in het 
grote wereldrijk naar de macht te streven, maar concludeer daaruit 
niet, dat er geen strijd gestreden moet worden, geen overwinnin-
gen moeten worden behaald. Ik gebied u te strijden, te worstelen 
om Mijn geestelijk koninkrijk binnen te gaan. 
Het Christelijk leven is een strijd en een opmars. Maar de over-
winning die behaald moet worden, wordt niet behaald door men-
selijke kracht. Het slagveld is het gebied van het hart. De strijd 
die wij moeten leveren -
de grootste strijd die ooit werd geleverd 
door de mens -
is de overgave van het eigen-ik aan de wil van 
God, het overgeven van het hart aan de oppermacht der liefde. 
De oude natuur, die geboren is uit bloed en uit de wil van het 
vlees, kan het koninkrijk Gods niet beërven. De erfelijke neigingen, 
de vroegere gewoonten moeten worden opgegeven. 
Wie besluit het koninkrijk binnen te gaan, zal bemerken dat alle 
machten en hartstochten van de niet-wedergeboren natuur, ge-
steund door de krachten van het rijk der duisternis, zich tegen 
hem in slagorde hebben opgesteld. Zelfzucht en trots zullen het 
opnemen tegen alles, waaruit zou blijken dat ze zondig zijn. Wij 
kunnen uit onszelf niet de boze begeerten en gewoonten over-
winnen die strijden om de overhand te krijgen. Wij kunnen niet 
de machtige vijand overwinnen die ons als slaven gevangen houdt. 
God alleen kan ons de overwinning schenken. Hij wil, dat wij 
meester zullen zijn over onszelf, over onze eigen wil en wegen. 
Maar Hij kan niet in ons werken zonder onze toestemming en 
medewerking. De goddelijke Geest werkt door de vermogens en 
krachten die aan de mens gegeven zijn. Onze krachten moeten 
samenwerken met God. 
De overwinning zal niet behaald worden zonder veel, ernstig gebed, 
zonder dat wij onszelf bij iedere schrede vernederen. Onze wil zal 
niet gedwongen worden samen te werken met de goddelijke krach-
ten, maar hij moet vrijwillig onderworpen worden. 
Indien het mogelijk zou zijn de invloed van de Geest van God 
met honderdvoudige kracht op u te doen inwerken, dan zou u dat 
nog niet tot een Christen maken, tot een geschikte onderdaan 
voor de hemel. De vesting van Satan zou niet verbroken worden. 
De wil moet aan de zijde van Gods wil geplaatst worden. U bent 
niet in staat, uit uzelf, om uw bedoelingen en verlangens en nei-
gingen ondergeschikt te maken aan de wil van God; maar indien 
gij "gewillig zijt om gewillig gemaakt te worden," zal God het 
werk voor u tot stand brengen, "zodat wij de redeneringen en elke 
schans, die opgeworpen wordt tegen de kennis van God, slechten, 
elk bedenksel als krijgsgevangene brengen onder de gehoorzaam-
heid aan Christus." 2 Cor. 10 : 5. Dan zult gij "uw behoudenis be-
werken met vreze en beven, want God is het, die om Zijn wel-
behagen zowel het willen als het werken in u werkt." Phil. 2 : 12, 13. 
Maar velen die aangetrokken worden door de schoonheid van 
Christus en door de heerlijkheid des hemels, deinzen terug voor 
de voorwaarden waarop dit alles hun eigendom kan worden. 
Er zijn vele mensen op de brede weg die niet volkomen tevreden 
zijn over het pad waarop zij wandelen. Zij verlangen los te breken 
uit de slavernij der zonde, en in eigen kracht proberen zij de 
strijd aan te binden tegen hun zondige praktijken. Zij kijken in 
de richting van het smalle pad en de enge poort; maar zelfzuchtige 
genoegens, liefde voor de wereld, trots, en onheilige eerzucht werpen 
een hindernis op tussen hen en de Heiland. Om hun eigen wil en 
datgene wat zij naar eigen verkiezing liefhebben of najagen te 
verzaken, moeten zij een offer brengen waarvoor zij aarzelen, 
versagen en zich afwenden. Velen "zoeken in te gaan, en zullen 
het niet kunnen." Zij verlangen het goede, zij doen een poging om 
het te bereiken; maar zij verkiezen het niet; zij hebben geen vast-
omlijnd doel, dat zij willen bereiken ten koste van alles. 
De enige hoop voor ons wanneer we willen overwinnen is onze 
wil te verenigen met de wil van God, en met Hem samen te 
werken, uur na uur, dag na dag. We kunnen niet ons eigen-ik 
behouden en nochtans het koninkrijk Gods binnengaan. Indien 
wij ooit de heiligheid bereiken, zal dat zijn door zelfverloochening 
en door het aannemen van de geest van Christus. Trots en zelf-
126 
genoegzaamheid moeten gekruisigd worden. Zijn wij gewillig de 
prijs te betalen die ons gevraagd wordt? Zijn we gewillig, onze eigen 
wil in volmaakte overeenstemming met de wil van God te laten 
brengen? Pas wanneer wij dat willen, kan de hervormende ge-
nade van God over ons geopenbaard worden. 
De strijd die wij moeten voeren is "de goede strijd des geloofs.'' 
"Hiervoor span ik mij ook in," zei de apostel Paulus, "onder zware 
strijd, naar Zijn werking, die in mij werkt met kracht." Col. I : 29. 
In de grote crisis van zijn leven zonderde Jakob zich af om te 
bidden. Hij was vervuld van één allesoverheersend doel, -
te 
trachten een ander karakter te krijgen. Maar terwijl hij God smeek-
te, legde een vijand, naar hij meende, de hand op hem, en de 
gehele nacht worstelde hij voor zijn leven. Maar het doel van 
zijn ziel werd niet veranderd door het gevaar voor zijn leven zelf. 
Toen zijn kracht bijna uitgeput was, zond de Engel Zijn godde-
lijke kracht uit, en op Zijn aanraking wist Jacob, met wie hij 
gestreden had. Gewond en hulpeloos viel hij aan de borst van 
de Heiland, smekend om Zijn zegen. Hij wilde niet afgewezen 
worden, noch ophouden te bidden, en Christus willigde het ver-
zoek in van deze hulpeloze, berouwvolle ziel, naar Zijn belofte: 
"Tenzij men Mijn bescherming aangrijpt, met Mij vrede maakt, 
vrede met Mij maakt." Jes. 27 : 5. Jacob pleitte met vastbesloten 
geest: "Ik laat u niet gaan, tenzij Gij mij zegent." Gen. 32 : 26. 
Deze geest van volharding werd hem ingegeven door Hem Die 
geworsteld had met de patriarch. Hij was het, Die hem de over-
winning schonk, en zijn naam van J acob veranderde in Israël, 
zeggende: "Gij hebt gestreden met God en mensen, en gij hebt 
overmocht." Gen. 32 : 28. Datgene waarom Jacob tevergeefs had 
geworsteld in eigen kracht, won hij door zelfovergave en een stand-
vastig geloof. "Dit is de overwinning, die de wereld overwonnen 
heeft: ons geloof:" I Joh. 5 : 4· 
"Wacht u voor de valse profeten." 
Leraars der leugen zullen opstaan om u af te trekken van het 
smalle pad en de enge poort. Wacht u voor hen; hoewel zij gehuld 
zijn in schaapsklederen, zijn zij van binnen verscheurende wolven. 
Jezus geeft ons de toetssteen, waarmede wij de valse leraars kunnen 
onderscheiden van de ware. "Aan hun vruchten zult gij hen ken-
nen," zegt Hij. "Men leest toch geen druiven van doornen, of 
vijgen van distels?" 
Ons wordt niet gezegd, dat wij hen moeten beoordelen naar hun 
schone redevoeringen en naar hun verheven belijdenissen. Zij 
moeten beoordeeld worden naar het Woord Gods. "Tot de wet 
en tot de getuigenis! Voor wie niet spreekt naar dit woord, is er 
geen dageraad." Jes. 8 : 20 "Houd maar op, mijn zoon, naar ver-
maning te luisteren, als gij toch afwijkt van verstandige woorden." 
Spr. 19 : 27. Welke boodschap brengen deze leraars? Brengt deze 
u tot eerbied en vrees voor God? Brengt die u ertoe, uw liefde 
voor Hem openbaar te maken door gehoorzaamheid aan Zijn ge-
boden? Indien mensen niet het belang van de zedenwet gevoelen, 
indien zij Gods geboden lichtvaardig bezien, indien zij een van de 
minste van Zijn geboden verbreken en alzo de mensen leren, 
dan zullen zij niet geacht worden in het koninkrijk des hemels. 
Wij kunnen dan weten dat hun aanspraken ongegrond zijn. Zij 
doen hetzelfde werk, dat zijn oorsprong vindt in de vorst der 
duisternis, de vijand van God. 
Niet allen die Zijn naam belijden en Zijn vaandel dragen behoren 
Christus toe. Velen die in Mijn naam geleerd hebben, zei Jezus, 
zullen tenslotte te licht bevonden worden. "Velen zullen te dien 
dage tot Mij zeggen: Here, Here, hebben wij niet in Uw naam ge-
profeteerd en in Uw naam boze geesten uitgedreven en in Uw 
naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk zeggen: 
Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij werkers der wette-
loosheid." 
Er zijn mensen, die menen dat zij gelijk hebben, wanneer zij on-
gelijk hebben. Terwijl zij beweren dat Christus hun Here is, en 
belijden vele goede werken te doen in Zijn naam, zijn zij werkers 
der wetteloosheid. "Woorden van liefde zijn in hun mond, maar 
hun hart gaat uit naar hun woekerwinst." Hij die Gods Woord aan 
hen verklaart, is voor hen "als een liefdeslied, schoon van klank, 
passend bij snarenspel. Zij horen uw woorden, maar doen er geens-
. 
"E 
zms naar. 
z. 33 : 31, 32. 
u.8 
Alleen maar belijden een discipel te zijn heeft geen waarde. Het 
geloof in Christus dat de ziel behoudt is niet datgene, wat velen 
heden voorgeven dat het is. "Geloof, geloof," zeggen zij, "en u 
behoeft de wet niet te houden." Maar een geloof dat niet tot 
gehoorzaamheid leidt is een leugen. De apostel Johannes zegt: 
"Wie zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, is een 
leugenaar en in die is de waarheid niet.'' I Joh. 2 : 4· Laat nie-
mand de gedachte koesteren, dat speciale voorzienigheden of won-
derlijke openbaringen het bewijs zullen zijn van de oprechtheid 
van hun werk of van de ideeën die zij voorstaan. Wanneer men-
sen lichtvaardig zullen spreken over het Woord van God en hun 
indrukken, gevoelens en oefeningen zullen stellen boven de god-
delijke maatstaf, kunnen wij weten dat zij geen licht in zich 
hebben. 
Gehoorzaamheid is de toets van het discipelschap. Het is het hou-
den van de geboden dat de oprechtheid van onze belijdenis der 
liefde bewijst. Wanneer de leer die wij aannemen de zonde in ons 
hart doodt, de ziel reinigt van bezoedeling en vruchten van hei-
ligheid draagt, mogen wij weten, dat het de waarheid Gods is. 
Wanneer welwillendheid, zachtmoedigheid, een warm hart en me-
degevoel in ons leven geopenbaard worden, wanneer de vreugde 
van het doen van het goede in ons hart woont, wanneer wij Chris-
tus verhogen en niet onszelf, mogen wij weten, dat ons geloof 
het goede geloof is. "Hieraan onderkennen wij, dat wij Hem ken-
nen: Indien wij Zijn geboden_bewaren." I Joh. 2 : 3· 
"Het hield niet, want het 
was op de rots gegrondvest.'' 
De mensen waren diep onder de indruk van de woorden van Jezus. 
De goddelijke schoonheid van de beginselen der waarheid trok hen 
aan; en de plechtige waarschuwingen van Christus hadden in hun 
oren geklonken als de stem van de harten-doorzoekende God. 
Zijn woorden waren doorgedrongen tot de wortel van hun vroe-
gere ideeën en inzichten; Zijn leer te gehoorzamen zou een 
verandering noodzakelijk maken in al hun gewoonten van denken 
en doen. Het zou hen in botsing brengen met hun godsdienstle-
raars, want het zou de omverwerping met zich meebrengen van 
het gehele bouwwerk dat geslachten van rabbi's hadden opgezet. 
Daarom waren slechts weinigen bereid Zijn woorden aan te ne-
men als leidraad voor hun leven, hoewel zij weerklank vonden 
in de harten der mensen. 
Jezus besloot Zijn bergrede met een illustratie, die op schokkende 
wijze het belang naar voren bracht van het in praktijk brengen 
van de woorden die Hij gesproken had.. Onder de scharen, die 
zich rond de Heiland verdrongen, waren vele mensen die hun 
leven hadden doorgebracht rond het meer van Galilea. Terwijl zij 
daar op de helling van de berg zaten en luisterden naar de woor-
den van Jezus, konden zij de dalen en ravijnen zien, waardoor de 
bergstroompjes hun weg naar de zee zochten. In de zomer ver-
dwenen deze stromen dikwijls geheel, en bleef er slechts een 
droge, stoffige bedding over. Maar wanneer de winterstormen 
losbarstten over de heuvels werden de rivieren woeste, kolkende 
stromen, die soms de dalen bedekten en alles met zich meesleur-
den in hun tomeloze vaart. Dikwijls gebeurde het dan, dat de 
hutten die door de boerenmensen op de grasvlakte waren neer-
gezet, en die schijnbaar buiten gevaar waren, weggevaagd werden. 
Maar hoog in de bergen werden de huizen gebouwd op de rots. 
In sommige delen van het land bevonden zich huizen, die geheel 
in de rots waren uitgehouwen, en vele daarvan hadden duizenden 
jaren lang de stormen doorstaan. Deze huizen werden gebouwd 
met zware arbeid en moeite. Zij waren niet gemakkelijk te be-
reiken, en hun ligging leek· minder uitnodigend dan de grasrijke 
vlakte. Maar zij waren op de rots gegrondvest; en wind en over-
stroming en storm sloegen er tevergeefs tegenaan. 
Gelijk deze mensen die hun huizen op de rots bouwen, zei Jezus, 
is hij die de woorden die Ik tot u gesproken heb zal aannemen, 
en die zal maken tot basis voor zijn karakter en leven. Eeuwen 
tevoren had de profeet Jesaja geschreven: "Het woord van onze 
God houdt voor eeuwig stand;" en Petrus citeerde, lang nadat 
de bergrede gehouden was, deze woorden van Jesaja en voegde 
eraan toe: "Dit nu is het woord, dat u als evangelie verkondigd 
130 
is." Jes. 40: 8; I Petr. I : 25. Het Woord van God is het emg 
blijvende dat onze wereld kent. Het is de vaste grondslag. "De 
hemel en de aarde zullen voorbijgaan," zei Jezus, "naar Mijn 
woorden zullen geenszins voorbijgaan." Matth. 24 : 3 5. 
De grote beginselen van de wet, van het karakter Gods, worden 
belichaamd door de woorden van Christus op de berg. Een ieder 
die daarop bouwt, bouwt op Christus, de Rots der Eeuwen. Door 
het Woord aan te nemen, nemen we Christus aan. En alleen zij, 
die op deze wijze Zijn woorden aannemen, bouwen op Hem. 
"Want een ander fundament dan dat er ligt, namelijk Jezus Chris-
tus, kan niemand leggen." 
I Cor. 3 : I I. "Er is ook onder de 
hemel geen andere naam de mensen gegeven, waardoor wij moe-
ten behouden worden." Hand. 4 : 12. Christus, het Woord, de 
openbaring van God, -
de openbaring van Zijn karakter, 7ijn 
wet, Zijn liefde, ZiJn leven, -
is de enige grondslag waarop wij 
een karakter kunnen bouwen dat stand zal houden. 
Wij bouwen op Christus door Zijn Woord te gehoorzamen. Niet: 
hij die slechts de gerechtigheid aangenaam vindt, is rechtvaardig, 
m~ar hij die de gerechtigheid doet. Heiligheid is geen betovering; 
het is het gevolg van een volkomen overgave aan God; het is het 
doen van de wil van onze hemelse Vader. Toen de kinderen 
Israëls gelegerd waren aan de grens van het beloofde land, was 
het hun niet genoeg, Kanaän te kennen, of liederen over Kanaän 
te zingen. 
Dit alleen kon hen niet in het bezit brengen van de wijngaarden 
en olijfgaarden van het goede land. Zij konden het slechts naar 
waarheid het hunne maken door het te bezetten, door aan de 
voorwaarden te voldoen, door een levend geloof in God te beoe-
fenen, door Zijn beloften op zichzelf van toepassing te brengen, 
terwijl zij gehoorzaamden aan Zijn onderricht. 
Godsdienst bestaat uit het doen van de woorden van Christus; 
niet te doen om Gods gunst te verdienen, maar omdat wij, vol-
komen onverdiend, de gave van Zijn liefde hebben ontvangen. Chris-
tus schenkt het behoud der mensen niet op een belijdenis alleen, 
maar op een geloof, dat geopenbaard wordt door werken der 
gerechtigheid. Doen en niet alleen zeggen wordt verwacht van 
131 
de volgelingen van Christus. Door daden wordt het karakter ge-
bouwd. "Allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen 
Gods." Rom. 8 : 14· Niet zij wier harten zijn aangeraakt door de 
Geest, niet zij die zich nu en dan aan de kracht daarvan over-
geven, maar zij die door de Geest geleid worden, zijn zonen Gods. 
Wilt u een volgeling van Christus worden, maar weet u niet hoe 
u moet beginnen? Bent u in de ouisternis en weet u niet hoe u 
het licht moet vinden? Volg het licht dat u hebt. Stel uw hart 
erop om datgene te gehoorzamen wat u weet van het Woord van 
God. Zijn kracht, Zijn leven woont in Zijn Woord. Wanneer u het 
Woord in het geloof aanneemt, zal het u kracht geven om te 
gehoorzamen. Wanneer u acht wilt slaan op het licht dat u hebt, 
zal een groter licht komen. U bouwt dan op Gods Woord, en uw 
karakter zal worden opgebouwd naar het beeld van het karakter 
van Christus. 
Christus, de ware fundering, is een levende steen; Zijn leven wordt 
geschonken aan allen die op Hem bouwen. "Laat u ook zelf als 
levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis." 
"In Hem wast elk bouwwerk, goed ineensluitend, op tot een tem-
pel, heilig in de Here." I Petr. 2 : 5; Ef. 2 : 2 I. De stenen worden 
één met het fundament, want eerr gemeenschappelijk leven woont 
daarin. Geen storm kan het bouwwerk omver werpen, want alles 
wat het goddelijk leven deelachtig wordt, overleeft het andere. 
Maar ieder bouwwerk, dat wordt opgetrokken op een andere grond-
slag dan het Woord van God, zal instorten. Hij, die evenals de 
Joden in de dagen van Christus, bouwt op het fundament van 
menselijke ideeën en inzichten, van vormen en ceremoniën die 
de mensen hebben uitgedacht, of op enig werk dat hij kan doen 
onafhankelijk van de genade van Christus, richt het bouwwerk 
van zijn karakter op drijfzand op. De woedende stormen der ver-
zoeking zullen het zandig fundament wegzwepen, en het huis 
achterlaten, als een wrak op de kusten des tijds. 
"Daarom, zo zegt de Here: ... Ik zal het recht tot meetsnoer 
maken en de gerechtigheid tot paslood; en de hagel zal de leugen-
schuilplaats wegvagen en het water zal de toevlucht wegspoelen." 
Jes. 28 : I6, !7· 
132 
Maar nu nog pleit genade voor de zondaar. "Zowaar Ik leef, luidt 
het woord des Heren Here, Ik heb geen behagen in de dood van 
de goddeloze, maar veeleer daarin, dat de goddeloze zich bekeert 
van zijn weg en leeft. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen. 
Want waarom zoudt gij sterven?" Ez. 33 : I I. De stem die heden 
spreekt tot de zondaar die nog geen berouw toont is de 
st~m 
van Hem Die met pijn in het hart uitriep, toen Hij Zijn geliefde 
stad zag liggen: "Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt, 
en stenigt wie tot u gezonden zijn, hoe dikwijls heb Ik uw kin-
deren willen vergaderen, gelijk een hen haar kuikens onder haar 
vleugels, en gij hebt niet gewild. Zie, uw huis wordt aan u over-
gelaten." Luc. I 3 : 34, 3 5. In · Jeruzalem zag Jezus een symbool 
van de wereld die Zijn genade had verworpen en veracht. Hij 
weende, o koppig hart, voor u! Zelfs toen de tranen van Jezus op 
de berg gestort werden, had Jeruzalem zich nog kunnen bekeren, en 
aan haar noodlot kunnen ontkomen. Voor een korte tijd wachtte de 
Gave des hemels nog om door haar aangenomen te worden. Zo, o 
hart, spreekt ook tot u Christus nog op liefdevolle toon: "Zie, Ik sta 
aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar Mijn stem hoort en 
de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem 
houden en hij met Mij.'' 
"Nu is het de tijd des welbehagens, zie nu is het de dag des heils." 
Openb. 3 : 2o; 2 Cor .. 6 : 2. 
Gij die uw hoop op uzelf gesteld hebt, gij bouwt op zand. Maar 
het is nog niet te laat om te ontkomen aan de ondergang die u 
wacht. Vlucht, v66r de storm losbreekt, naar de veilige grond. 
"Zo zegt de Here: Zie, Ik leg in Sion een steen ten grondslag, een 
beproefde steen, een kostbare hoeksteen van een vaste grondslag; 
hij die gelooft, haast niet." "Wendt u tot Mij en laat u verlossen, 
alle einden der aarde, want Ik ben God en niemand meer." Jes. 
28 : r6; 45 : 22. "Vrees niet, want Ik ben met u; zie niet angstig 
rond, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook onder-
steun Ik u met Mijn heilrijke rechterhand." "Gij zult noch beschaamd 
staan noch te schande worden in alle eeuwigheid.'' Jes. 4I : Io; 
45 : !7· 
133 
Voorwoord 
Op de berg 
De zaligsprekingen. 
INHOUD 
De geestelijke strekking van de wet 
Het ware motief van het dienen . 
Het "Onze Vader" 
Niet oordelen maar doen 
ILLUSTRATIES 
Blz. 
5 
7 
11 
45 
72 
91 
108 
Blz. 
Avondstilte, Foto: Norton and Peel, Minneapolis 
2 
Vormende handen, Foto: Dr. P. Wolff en Tritschler 
19 
"Laat uw licht schijnen voor de mensen", Foto: W. Unutzka, Hamburg 
20 
Zwaluwen, Foto: Hans Saebens, Worpswede . 
117 
"Zie de leliën des veld", Foto: Robert Holder, Urbach . 
118 
134 
BIJ DEZELFDE UITGEVERS VERSCHENEN O.M. DE VOLGENDE 
BOEKEN, DIE WIJ GAARNE AANBEVELEN 
E. G. White -
DE TRIOMF VAN GODS LIEFDE 
Dit wereldbekende werk beschrijft de grote strijd tussen goed en kwaad 
vanaf den beginne tot het einde des tijds. 
E. G. White -
KARAKTER VORMING 
De juiste ontwikkeling van hoofd, hart en hand is die welke in overeen-
stemming is met de eeuwige wetten van het heilig Woord. Op sublieme 
wijze naar voren gebracht. 
E.G. White-SCHREDEN NAAR CHRISTUS 
Een boekje dat reeds in meer dan 70 talen werd uitgegeven en waarvan 
in ons land meer dan honderd twintig duizend exemplaren werden 
verkocht. Het heeft reeds menig hart troost en hoop gebracht. 
Dr. E. Schneider -
GEZONDHEID IS LEVENSGELUK 
Een boek vol raadgevingen en richtlijnen voor elkeen die de weg wil 
weten naar gezondheid. Dit werk mag in geen huisgezin ontbreken. 
Ds. F. ]. Voorthuis-VANWAAR? WAARTOE? WAARHEEN? 
In dit boek worden de grote vragen des levens, de vragen naar God, 
naar het begin, het doel en de eindbestemming van de mens beschouwd 
in het licht van de BijceL Zeer gedocumenteerd. 
Ds. F. ]. Voorthuis -
'S WERELDS ENIGE HOOP 
Een diepgaande studie over de wederkomst des Heren in heerlijkheid. 
Op magistrale wijze worden profetie en vervulling hierin belicht. 
Een boek dat iedere gelovige op bijzondere wijze inspireert. 
Ds. F.]. Voorthuis-ISRAEL EN DE MARANATHAVERWACHTING 
Zullen de Joden eenmaal naar de Staat Israël terugkeren, en is deze 
terugkeer mede een der belangrijke voortekenen van Christus' weder-
komst? 
Ds. E. A. Rowell -
DE PROFETIE SPREEKT EN LOST TWIJFEL OP 
In dit zeer boeiende werkje wordt het ongeloof uitgedaagd en worden, 
aan de hand van de Bijbelse profetieën, de argumenten van god-
loochenaars weerlegd. 
LEVENSBEELDEN 
42 met zorg gekozen verhalen voor de jeugd en voor ouderen, die 
alle aansporingen zijn om te streven naar wat goed en edel is. 
Ds. A. de Ligne -
HET LEVENSMYSTERIE ONTHULD 
Dit boekje behandelt op boeiende wijze de verschillende levens-
problemen waarmede wij allen worden geconfronteerd. 
Ds. F. ]. Voorthuis -
DE STEM DER HOOP 
Een serie radiotoespraken gehouden voor Radio Luxemburg. 
135 
APR 12 1966 
ft1 6 
----------~~--
r